στις οικογένειες συνανθρώπων μας που έχασαν τη ζωή τους μέσα στην πανδημία.
Μάλιστα η συμβολή γιατρών, νοσηλευτών όλων των άλλων εργαζόμενων στην υγεία αποκτά πολύ μεγαλύτερη αξία αφενός διότι πραγματοποιείται σε συνθήκες τεράστιων ελλείψεων (στελέχωση, εξοπλισμό, υποδομές) όλων των δημόσιων μονάδων υγείας, αφετέρου διότι με τους αγώνες τους ανέδειξαν και διεκδίκησαν λύσεις προς όφελος των ασθενών και του λαού.
Γιατί ακόμα και αυτά τα ελάχιστα ανεπαρκή μέτρα, η κυβέρνηση εξαναγκάστηκε να τα πάρει εξαιτίας των αγώνων των υγειονομικών και των άλλων εργαζομένων.
Η πανδημία μπορεί να είναι “φυσικό φαινόμενο”, όμως η κατάρρευση του δημόσιου συστήματος στην Ελλάδα και τις άλλες καπιταλιστικές χώρες με τα “προηγμένα” συστήματα υγείας δεν αποτελεί φυσικό φαινόμενο και αυτό συμβαίνει διότι αποτελούν “τέκνα” του άγριου εκμεταλλευτικού συστήματος, όπου οι τεράστιες δυνατότητες της επιστήμης, της τεχνολογίας, του πολυάριθμου επιστημονικού προσωπικού, αξιοποιούνται σε μια ανάπτυξη που έχει ως μοναδικό κριτήριο το κέρδος και όχι την ικανοποίηση των διευρυμένων λαϊκών αναγκών.
Έτσι η κυριαρχία των νόμων της “αγοράς”, της πολιτικής της επιχειρηματικότητας, του κριτηρίου “κόστος-όφελος” έβαλαν τη σφραγίδα τους στο αθωράκιστο δημόσιο σύστημα υγείας και στα υγειονομικά πρωτόκολλα “λάστιχο”.
Αυτές είναι οι αιτίες που ο λαός μας έμεινε εκτεθειμένος στη διασπορά του κορονοϊού, που οι ασθενείς δεν είχαν έγκαιρα και επαρκώς όλα όσα απαιτούνται, ώστε να δώσουν τη μάχη για την προστασία της υγείας και της ζωής τους.
Έτσι αντί το δημόσιο σύστημα υγείας να αναπτύσσεται με κριτήριο τις ανάγκες του λαού, αυτές περιορίζονται στα όρια της αθλιότητάς του και το κράτος αντί να εξασφαλίζει σχεδιασμένα και δωρεάν όλα όσα χρειάζονται για την υγεία του λαού, προτάσσει την κυριαρχία της «ατομικής ευθύνης» και τη δυνατότητα της “τσέπης” του καθενός.
Αυτό επιβεβαιώνουν τα αθωράκιστα δημόσια συστήματα υγείας και δημόσιας υγείας στη χώρα μας και στα άλλα καπιταλιστικά κράτη, με τις τραγικές ελλείψεις απλών και κλινών ΜΕΘ, εξοπλισμού, τις τεράστιες ελλείψεις υγειονομικού προσωπικού και στοιχειωδών μέτρων πρόληψης, τη σχεδόν ανύπαρκτη Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας, ο παροπλισμός χιλιάδων ιδιωτών γιατρών, οι χιλιάδες αποκλεισμένοι ασθενείς από αναγκαίες υπηρεσίες πρόληψης, διάγνωσης, θεραπείας και αποκατάστασης, ο πόλεμος των φαρμακοβιομηχανιών για τη διεύρυνση των αγορών και των κερδών στερώντας από τον λαό τον μαζικό και έγκαιρο εμβολιασμό.
Αυτό επιβεβαιώνουν τα μεγάλα ιδιωτικά νοσοκομεία και οι διαγνωστικές αλυσίδες που διαθέτουν υποδομές και προσωπικό που μπορούν να προστεθούν για τις ανάγκες του λαού, έχουν εξασφαλίσει την ασυλία από την Κυβέρνηση με το αζημίωτο, έναντι αδράς αμοιβής.
Το ξέπλυμα δε που επιχειρεί η Κυβέρνηση για τη δήθεν προσφορά του ιδιωτικού τομέα, αποτελεί προετοιμασία για το επόμενο βήμα, της “επομένης ημέρας” όπως λέει με στόχο την πιο ολοκληρωμένη σύμπραξη δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. Από κοντά και ο ΣΥΡΙΖΑ στην ίδια γραμμή και με καταμερισμό ρόλων επαναφέρει το χρεοκοπημένο αφήγημα περί αρμονικής συνύπαρξης του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα της υγείας.
Όλα αυτά που βιώνει ο λαός μας με τραγικό τρόπο την περίοδο της πανδημίας είναι αποτέλεσμα της πολιτικής και των μέτρων όλων των κυβερνήσεων που θεωρούν την υγεία του λαού ανεπίτρεπτο “κόστος” και εμπόδιο στην ανταγωνιστικότητα των επιχειρηματικών ομίλων, της πολιτικής εμπορευματοποίησης της υγείας και της αξιοποίησης των αναγκών του λαού ως πεδίο άγριας κερδοφορίας των επιχειρηματιών στον τομέα της υγείας.
Το ΚΚΕ απευθύνεται στους υγειονομικούς, στον λαό, καλώντας σε ακόμη πιο μαζική οργάνωση της πάλης και του αγώνα που πρέπει να δοθεί σήμερα, τώρα, για μέτρα ενίσχυσης των δημόσιων Νοσοκομείων και της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, με μαζικές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού, εξοπλισμό και υποδομές. Για επίταξη του ιδιωτικού τομέα- χωρίς αποζημίωση- ώστε να προστεθούν υποδομές και προσωπικό για τις ανάγκες των ασθενών.
Για διεκδίκηση όλων των απαραίτητων μέτρων προστασίας, την εξασφάλιση όλων των ασφαλών και αποτελεσματικών εμβολίων για μαζικό και έγκαιρο εμβολιασμό όλου του λαού. Για την προοπτική ανάπτυξης ενός αποκλειστικά κρατικού συστήματος υγείας αντίστοιχου των σύγχρονων αναγκών του λαού, που θα αξιοποιεί και θα προάγει τις τεράστιες δυνατότητες της τεχνολογίας του επιστημονικού δυναμικού στην υγεία, την πρόνοια και στο φάρμακο ως κατοχυρωμένο και δωρεάν δικαίωμα ισότιμα σε όλους.
Αυτό είναι ρεαλιστικό γιατί είναι το αναγκαίο. Απαιτεί όμως βαθύτερες αλλαγές στην κοινωνία και την οικονομία όπου κουμάντο θα κάνουν αυτοί που παράγουν τον πλούτο, ώστε η υγεία, η πρόληψη, η μόρφωση, η διατροφή, η στέγαση, ο ελεύθερος χρόνος να υπηρετούν έναν ανώτερο επίπεδο συνολικά ζωής του λαούς μας. Στο χέρι του είναι!