Μετατέθηκε ο φόβος από το θύμα στον θύτη και αυτό είναι το πιο σημαντικό. Αύριο όμως, τι θα γίνει όταν καθήσει η σκόνη όλης αυτής της ανεμοθύελλας; Θα ξεχαστούν όλα και θα επανέλθει η κοινωνία μας στις εργοστασιακές ρυθμίσεις, περιμένοντας να ξαναβρεθεί μία αγέρωχη Ολυμπιονίκης να μας ξαναθυμίσει την ισότητα και τον σεβασμό που λείπει από το γυναικείο φύλο, ότι βρισκόμαστε στον 21ο αιώνα και δεν έχουμε λύσει ως ανθρωπότητα τα βασικά, τα αυτονόητα;
Αναρωτήθηκαν άραγε οι «αρχιτέκτονες των κοινωνιών», τι χάνει η οικονομία όλων των κρατών και η ανθρωπότητα γενικότερα, από τη μη αξιοποίηση στο έπακρο του μισού και πλέον πληθυσμού του πλανήτη, που είναι οι γυναίκες, όταν ακόμη η ανδροκρατούμενη κοινωνία, διακατέχεται από αρχέγονα ένστικτα, βίας, απαξίωσης, σεξισμού και στερεότυπων αντιλήψεων;
Από τη μια η αδιαφορία για το κοινό καλό, την ανάπτυξη, την ευημερία και την αφθονία, που θα μπορούσαν να απολαμβάνουν άπαντες σε αυτόν τον, κατά τα άλλα, υπέροχο πλανήτη και από την άλλη, η απληστία και η υπεροψία, φέρνει τις κοινωνίες σε αυτήν τη δεινή, υποβαθμισμένη και άνιση κατάσταση μεταξύ των φύλων.
Συνήθως, δε μονοπωλούν την καθημερινότητά μας γυναικεία θέματα, είναι πολύ κάτω στη λίστα των προτεραιοτήτων, είναι όμως αποδεδειγμένα, άρρηκτα συνδεδεμένα με όλες τις εκφάνσεις της κοινωνικής, επαγγελματικής και οικογενειακής ζωής. Με αφορμή την 8η Μαρτίου, Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, ας αναρωτηθούμε, γιατί οι γυναίκες προικισμένες με χαρίσματα, εφοδιασμένες με γνώσεις, συχνά περισσότερες από τους άνδρες, εξακολουθούν να έχουν τα υψηλότερα ποσοστά ανεργίας;
«Οι γυναίκες μιλάνε πολύ, γι’ αυτό δεν πρέπει να είναι στα Διοικητικά Συμβούλια», είπε ο επικεφαλής των Ολυμπιακών Αγώνων του Τόκιο και ήταν αρνητικός στην παραίτηση από τα καθήκοντά του, ωστόσο αναγκάστηκε κάποια στιγμή να το κάνει. Πρώην πρωθυπουργός της Ιαπωνίας, ο κ. Γιοσίρο Μόρι. Πώς να σχολιαστεί το γεγονός και με ποιο αποτέλεσμα άραγε;
Μήπως όμως θα ήταν επιχειρηματική ευφυία, η αύξηση του αριθμού των γυναικών στα Δ.Σ. και σε καίριες θέσεις των επιχειρήσεων; Υπάρχουν πολλές επίσημες έρευνες που το αποδεικνύουν, όπως της Goldman Sachs και της Mac Kinsey, ότι οι γυναίκες έχουν καλύτερη αίσθηση και πρόβλεψη του κινδύνου, αξιολογούν και αξιοποιούν καλύτερα το ανθρώπινο δυναμικό της επιχείρησης, γνωρίζουν καλύτερα τις καταναλωτικές συνήθειες της κοινωνίας και έχουν σφαιρική και σφιχτή διαχείριση, κυρίως σε περιόδους κρίσεων.
Υπάρχουν άπειρες γυναίκες που, όχι μόνο διαπρέπουν στον επιχειρηματικό στίβο, αλλά καινοτομούν, παίρνουν ένα άχρηστο ανακυκλώσιμο υλικό και το καθιστούν είδος ανάγκης. Όπως η Νζάμπι Ματί από την Κένυα, που βρήκε τρόπο να μετατρέπει το πλαστικό σε τούβλα, πέντε ως εφτά φορές πιο ανθεκτικά από το τσιμέντο, γιατί κουράστηκε λέει, να περιμένει από την κυβέρνηση να ενδιαφερθεί για την περιβαλλοντική ρύπανση. Τι γίνεται όμως με τη μικρομεσαία γυναικεία επιχειρηματικότητα κατά την πανδημία του Covid-19; Οι γυναικείες επιχειρήσεις είναι αυτές που καλούνται να σηκώσουν το μεγαλύτερο βάρος των συνεπειών της πανδημίας, που επλήγησαν περισσότερο και ίσως ανεπανόρθωτα, διότι έχουν επιφορτιστεί με πολύ περισσότερες υποχρεώσεις, κατά τη διάρκεια του lockdown, με κλειστά σχολεία, να αντικαθιστούν από το σπίτι τους, τους εκπαιδευτικούς, με κλειστά ΚΔΑΠ και κέντρα φιλοξενίας ηλικιωμένων.
Μια κοινωνία «ίσων ευκαιριών», δεν θα το επέτρεπε αυτό. Είναι αυτονόητο ότι θα πρέπει η Πολιτεία να στηρίξει τη γυναικεία επιχειρηματικότητα, με χρηματοδοτικά εργαλεία, με διαγραφή χρεών και όχι αναστολή πληρωμών, για να υπάρξει επιχειρηματική συνέχεια και ανάκαμψη, για να παραμείνουν οι γυναίκες στο επιχειρείν.
Ζούμε σε μια χώρα η οποία έχει ιδιαίτερη ανάγκη από τέτοιες επιτυχημένες πρωτοβουλίες και πρακτικές, για την ανταγωνιστικότητα και την ανάπτυξη. Θα συνεχίσουμε το ίδιο δυναμικά, διότι πιστεύουμε ότι αυτή η δύσκολη ώρα είναι η ώρα που πρέπει να δοθούν στις γυναίκες τα κατάλληλα κίνητρα, έτσι ώστε να ενεργοποιηθούν στον μέγιστο δυνατό βαθμό. Τα οφέλη από τη στήριξή τους θα τα καρπωθούν στο σύνολό τους η κοινωνία και η οικονομία.
Η πανδημία αργά ή γρήγορα θα περάσει και ο άνθρωπος έχει μάθει να συνεχίζει την πορεία του. Όπως λοιπόν συμβαίνει σε κάθε κρίση, έτσι και σήμερα, είμαστε υποχρεωμένοι να κοιτάξουμε μπροστά και να βρούμε λύσεις. Σε αυτές τις λύσεις δεν πρέπει να λείπουν ουσιαστικές ενέργειες στήριξης της εργασίας των γυναικών. Οι Επιτροπές Ισότητας Περιφερειών και Δήμων, που θεσμοθετήθηκαν και λειτουργούν στην Περιφέρεια Θεσσαλίας, στον Δήμο Λαρισαίων και σε όλη την Ελλάδα, παράγουν σημαντικό έργο και είναι ένα σημαντικό βήμα προώθησης των δικαιωμάτων των γυναικών, σε όλα ανεξαιρέτως τα επίπεδα.
Όταν κερδίσουμε την μάχη για την ισότητα και πάψουν οι γυναίκες να υποτιμώνται, να κακοποιούνται, να απαξιώνονται, τότε μόνο θα γεμίσουμε ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο.
Όταν πάψουμε να μιλάμε για υποτιμητικά κίνητρα, όπως είναι η ποσόστωση και γίνει συνείδηση στον καθένα μας, στην καθεμία μας ότι η δύναμη, η επιτυχία, η έξυπνη διαπραγμάτευση και διαχείριση, η νοημοσύνη και η εργατικότητα, δεν έχουν φύλο, τότε μόνο θα μπορούμε να λέμε ότι πετύχαμε ως γυναίκες, ως ανθρώπινα όντα.
«Οι γυναίκες είναι ικανές από το μηδέν να κάνουν το παν» πίστευε ο Ντοστογιέφσκι. Αυτό σημαίνει ότι η ψυχική δύναμη των γυναικών είναι πολύ πιο έντονη, από εκείνη των ανδρών.
Η Γυναίκα, που τιμούμε σήμερα και που θα πρέπει να τιμούμε κάθε μέρα, κάθε στιγμή, στην πορεία της επιτυχίας της, στον δρόμο για την κορυφή, σταματά πάντα ευλαβικά και σκύβει με στοργή πάνω στον μόχθο της, για να ακούσει τον ασίγαστο παλμό της καρδιά της και να προχωρήσει. Ας ακούσουμε αυτόν τον παλμό, το αξίζει, το αξίζει η κοινωνία μας.
Γράφει η Καλλιόπη Τζήκα
γενική γραμματέας στο Επιμελητήριο Λάρισας και Α’ αντιπρόεδρος του ΕΕΔΕΓΕ (Εθνικό Επιμελητηριακό Δίκτυο Ελληνίδων Γυναικών Επιχειρηματιών)
