Πολιτικές διεργασίες και στο βάθος εκλογές

Από τον Θανάση Μπρισίμη, σμήναρχο ε.α.

Παρατηρώντας ο απλός πολίτης την πολιτική καθημερινότητα εύκολα διαπιστώνει πως με τον ερχομό του καινούριου χρόνου στο πολιτικό σκηνικό παρατηρούνται διεργασίες σε όλο το φάσμα των λεγόμενων συστημικών κομμάτων που εκπροσωπούνται στο ελληνικό

Κοινοβούλιο. Αν εξαιρεθεί το ΚΚΕ το οποίο πάντα διακρίνεται από μία σιδηρά και ενσυνείδητη κομματική πειθαρχία των στελεχών και οι όποιες διαφωνίες τους δε βγαίνουν ποτέ έξω από τον Περισσό, στις τρεις μεγάλες πολιτικές δυνάμεις, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, ΚΙΝΑΛ, παρατηρούνται πολιτικές κινήσεις που ούτε τυχαίες μπορεί να θεωρηθούν, αλλά και ούτε χωρίς κάποιον απώτερο στόχο.
Έτσι στον χώρο του ΚΙΝΑΛ και χωρίς καμία αντικειμενική αιτία, με πρωτοβουλία εξωκομματικών παραγόντων, προέκυψε ξαφνικά ζήτημα ηγεσίας με την ανακήρυξη της υποψηφιότητας για την αρχηγία του κινήματος από τον κ. Λοβέρδο. Και αυτό σε μία περίοδο που τη χώρα ταλανίζουν τα μείζονα προβλήματα του υγειονομικού, της οικονομικής ύφεσης, της ανεργίας, των Ελληνοτουρκικών και φυσικά του Κυπριακού. Συνεπώς αντί το ΚΙΝΑΛ να ανταποκριθεί στον θεσμικό του ρόλο επεξεργαζόμενο προτάσεις για την επίλυση των προβλημάτων που προαναφέρθηκαν, είναι καταδικασμένο να πορευτεί με μία εσωστρέφεια που μόνο ως δημιουργική δεν μπορεί να χαρακτηριστεί.
Η ύπαρξη δύο οπτικών στο κίνημα, η μία να κοιτά προς τη ΝΔ και η άλλη προς το ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, μόνο κακό κάνουν καθότι του στερούν την ιδεολογική αυτονομία. Μία αυτονομία που για πολλές δεκαετίες το κατέστησε (με το παλιό του ασφαλώς όνομα ΠΑΣΟΚ) κυρίαρχο στην πολιτική σκηνή της χώρας. Σήμερα το βέβαιο είναι πως το πολιτικό του μέγεθος, δεν επιτρέπει τέτοιες πολυτέλειες. Οι εναπομείνασες δυνάμεις μόνο σοβαρές δράσεις προσμένουν, που θα βοηθήσουν στην ανασύνταξη και ενδυνάμωση του χώρου και όχι στην εξυπηρέτηση προσωπικών αρχηγικών επιδιώξεων οποιουδήποτε στελέχους.
Σε ό,τι αφορά το ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, οι πολιτικές διεργασίες καλά κρατούν. Έχουμε την εμφάνιση δύο πρωτοβουλιών στελεχών με διακριτές μεταξύ τους πολιτικές πλατφόρμες, οι οποίες επιχειρούν δυναμική παρέμβαση στα του κόμματος.
Η ενιαία εσωκομματική αντιπολίτευση με την επωνυμία Ομπρέλα για πρώτη φορά κατέθεσε κοινό κείμενο προς συζήτηση στα συλλογικά όργανα του κόμματος. Πρόκειται για μια νέα πρωτοβουλία στελεχών με ιδιαίτερη βαρύτητα που αποτελείται από τις τάσεις 53+, παραδοσιακά στελέχη, αλλά και στελέχη που μέχρι πριν λίγο ανήκαν στους λεγόμενους προεδρικούς. Στο μακροσκελές κείμενο που κατέθεσε αντιπροσωπεία της πρωτοβουλίας στον πρόεδρο του κόμματος, κ. Αλέξη Τσίπρα και που αποτελείται από τρία μέρη, γίνεται αναφορά στην πανδημία, στη λειτουργία και την ιδεολογική φυσιογνωμία του κόμματος και σε προγραμματικά ζητήματα. Κύριο όμως χαρακτηριστικό αποτελεί η επιμονή στη διατήρηση των αριστερών ταυτοτικών στοιχείων του κόμματος και του πολιτικού ύφους στην άσκηση τεκμηριωμένης και μαχητικής αντιπολίτευσης.
Επιπλέον έκανε την εμφάνιση ένα νέο ρεύμα ιδεών με την επωνυμία Ριζοσπαστική Εναλλακτική Ενότητα ως αποτέλεσμα ρήξης στην ομάδα των λεγόμενων Προεδρικών.
Τα μέλη που την απαρτίζουν φαίνονται άκρως ενοχλημένα από συμπεριφορές στελεχών κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης που μείωσαν το ηθικό πλεονέκτημα του κόμματος. Θεωρεί άμεση ανάγκη τη συγκρότηση προγραμματικού λόγου, καθώς και τη διεύρυνση του κόμματος, στηρίζει τον Αλέξη Τσίπρα και δεν τίθεται θέμα συμμετοχής στην Ομπρέλα.
Στην κυβερνώσα παράταξη, ενώ δεν υπάρχει εκδήλωση συγκροτημένων ομάδων στελεχών που να τολμούν πολιτική παρέμβαση, μία και μόνη συνέντευξη σε έγκυρη καθημερινή εφημερίδα ενός σημαντικού στελέχους, στάθηκε ικανή να πυροδοτήσει το πολιτικό σκηνικό όχι μόνο για την κυβέρνηση και τη ΝΔ, αλλά για τη χώρα ολόκληρη. Με αμφισβήτηση της εφαρμοζόμενης από την κυβέρνηση πολιτικής σε τομείς όπως οι διερευνητικές επαφές με την Τουρκία που μόλις άρχισαν, τα μνημόνια συνεργασίας με τη Βόρεια Μακεδονία, η άρνηση της προσφυγής στη Χάγη, δεν μπορεί παρά να προβληματίσει στον ύψιστο βαθμό τον κ. Πρωθυπουργό. Άραγε αφού είχε κάθε δυνατότητα το εν λόγω στέλεχος να εκφράσει τις όποιες αντιρρήσεις του απευθείας στον Πρωθυπουργό τι το έσπρωξε να εκφραστεί δημοσίως αφού κάλλιστα γνώριζε τις αναταράξεις που θα προκληθούν; Ποιος ήταν ο απώτερος στόχος; Μήπως η αποδυνάμωση του Πρωθυπουργού που έδωσε το δικαίωμα σε μερικούς να τον αποκαλούν Πρωθυπουργό υπό κηδεμονία; Μήπως η ανάγκη υπενθύμισης ότι το κομμάτι της παράταξης που αυτό προσδιορίζεται ως Λαϊκή Δεξιά πρέπει να λαμβάνεται πάντα σοβαρά υπόψη στη χάραξη της κυβερνητικής πολιτικής; Όποιες απαντήσεις και αν επιχειρηθούν να δοθούν θα τύχουν ισχυρής αμφισβήτησης. Το βέβαιο είναι ένα. Η ένταση των προβλημάτων που ταλανίζουν τη χώρα είναι τόσο μεγάλη, που η διαχείρισή τους από την παρούσα κυβέρνηση που εκλέχθηκε κάτω από άλλες συνθήκες και ασφαλώς με ένα τελείως διαφορετικό πρόγραμμα, είναι τελείως αδύνατη. Συνεπώς είναι αναγκασμένη να προσφύγει σε εκλογές.
Αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά και πρώτοι από όλους, τα παλαιά και έμπειρα στελέχη όλων των κομμάτων που με τις όποιες πολιτικές κινήσεις τους, βιάζονται να κτίσουν τις προσωπικές τους θέσεις στο πολιτικό χρηματιστήριο που είναι οι εκλογές. Φυσικό είναι όποιος ηγείται ιδεολογικού ρεύματος ή ομάδας να μεριμνά για το σύνολο των στελεχών.