κομμάτια έφυγαν γρήγορα και πόσα έμειναν στοκ. Ο γεωργός μετά τη συγκομιδή του και πριν ρίξει στη γη την πρώτη σποριά, λογαριάζει πόσα χωράφια απέδωσαν, ποια όχι και γιατί; Ακόμη και ο νοικοκύρης δεν κάνει το ίδιο; Στο φούντο το καράβι αν δεν προσέξει.
Δίκιο λοιπόν έχει και κάθε Πρωθυπουργός, να κάνει το ίδιο, μετά τον πρώτο χρόνο εξουσίας. Μας το δίδαξε πρώτος ο Πυθαγόρας. «Πή παρέβην; Τι δέρρεξα. Τι δε μοί δέον, ουκ ετελέσθη;» (Πυθαγόρας). Εξήγηση Πυθαγόρα: Δηλ. τι παρέβλεπα να κάνω; Τι δεν έκανα; Τι ήμουν υποχρεωμένος να πράξω και δεν έπραξα; Αυτό έκανε και ο Μητσοτάκης. Να δώσει λόγο στον λαό για το ετήσιο έργο του.
Γνωστόν τοις πάσι. Αλλά και αναγκαίον. Ας πούμε πως ήταν μια έκθεση πεπραγμένων. Και τι περιέχει αυτή η έκθεση; Εκπλήξεις πολλές. Εκπλήξεις για το διάστημα προ των εκλογών. («Έλα μωρέ! Τι να περιμένεις από έναν γκαντέμη; Από έναν Κούλη;» Κούλη τον ανέβαζαν οι ΣΥΡΙΖΑ, Κούλη τον κατέβαζαν απαξιωτικά. Πρώτο SOK. Η προεκλογική του σταθερότητα, η σύνεση, η ψυχραιμία, το πατρικό του D.N.A. (ενός από τους υπέροχους πολιτικούς της νεότερης Ελλάδος). Με παραδειγματική σκληρή προσπάθεια, με απίθανη διορατική ικανότητα, χαλκέντερος και ακάματος. Ένας μελετημένος αγώνας δίχως λαϊκισμούς, αλλά σοβαρός. Δίχως άγνοια, αλλά με γνώση. Δίχως λόγους προσβλητικούς, αλλά έντιμους.
Έτσι ήλθε η μεγάλη κατάπληξη. Υπερψήφιση του Σώματος «Ανάταση ψυχής». Γρήγορα από την αίθουσα ορκωμοσίας στην αρένα της μάχης. Ο ίδιος παντού και πάντοτε. Οι συνεργάτες του επιλεγμένοι με άριστη αξιολόγηση. Όλοι εν σιωπή και δράση. Οι προεκλογικές δεσμεύσεις, που τόσο λοιδωρήθηκαν, γίνονται Νόμοι ανανεωτικοί. Καρκινώματα του Δημοσίου βίου, ξεριζώνονται. Παθογένειες βασανιστικές για τον λαό, γίνονται λυτρωτικές. Ανάσες και ελπίδα, του άμοιρου λαού. Ο λαός ξαναψηφίζει μέσα του Μητσοτάκη. Η αντιπολίτευση ούτε που το περίμενε. Μία μούγκα στην αρχή. Νιώθει να ολοκληρώνει την κατάργηση Ασύλου που ντρόπιαζε το Πανεπιστήμιά μας. Τα Εξάρχεια ξαναπαίρνουν τη χαμένη τους λάμψη. Μειώθηκε ο ΕΝΦΙΑ. Μειώθηκε η φορολογία των επιχειρήσεων. Ο Έβρος οχυρώνεται και μηδενίζει τη μισαλλοδοξία του επηρμένου Σουλτάνου. Η εισβολή του Ιού στη χώρα μας, μπορεί να μας έπληξε όπως όλες τις χώρες, αλλά ανέδειξε πως η Ελλάδα, σαν πρώτη χώρα παγκόσμια νίκησε την εξάπλωση του Ιού.
Με τον Μητσοτάκη, ο έξω κόσμος έπαψε να χαρακτηρίζει την Ελλάδα, σαν το κακό παιδί της Ευρώπης και μας χαρακτηρίζουν πια με τα κολακευτικότερα λόγια. Αν δεν είχαμε την πανδημία και το βασανιστικό μεταναστευτικό θέμα, σκεφθείτε, πώς θα ήταν σήμερα η οικονομία μας.
Αλλά «μηδένα προ του τέλους μακάριζε». Τη σοβαρή τούτη ρήση του Σόλωνα, όλοι μας πρέπει να μην ξεχνάμε. Να είμαστε επιφυλακτικοί, δεδομένου μάλιστα, πως η σημερινή Κυβέρνηση, μάχεται μάλιστα όχι μόνον επί μαινομένων, αλλά και δαιμονιζομένων ανέμων. Και η ίδια σ’ έναν χρόνο, διέπραξε σφάλματα ασυγχώρητα. Είπε κι ο Μητσοτάκης το δικό του «Mea culpa». Λίγο με την υπόθεση voucher κάτι με την υπόθεση Υφυπουργού του, λίγο με την προστασία ημετέρων, η κατάργηση του Υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής. Κάτι με τους Διευθυντάς Νοσοκομείων (θυμάστε το σκάνδαλο) κ.ά. Ανεγνώρισε βέβαια τα σφάλματά του και τα διόρθωσε. Αλλά η κηλίδα έμεινε.
Όμως η βίαια και αποτελεσματική αντιμετώπιση των παθογενειών μας, σήμανε άμεσα την εξαφάνισή τους. Έπειτα ολόκληρος ο πολιτικός κόσμος έμεινε ενεός, βουβός. Κι όταν άρχισε δειλά μια αντιπολίτευση, αυτή ήταν στείρα και στο πλαίσιο του εκπνεύσαντος γνωστού μας λαϊκισμού. Η Κυβέρνηση πιστή στη συμβουλή του τ. Προέδρου Δημοκρατίας Κω. Στεφανόπουλου: «Σεις οι πολιτικοί να ομιλείτε μόνον περί πραγμάτων. Σπανίως περί προσώπων και ουδέποτε διά τον εαυτό σας». Ο κόσμος θέλει έργον απτό. Δείγμα γραφής. Ανανεωτές της καθόδου και μαχητές κατά της διαφθοράς. Ο ΣΥΡΙΖΑ χάνει το κελεπούρι του, τον κ. Καμμένο, ανεμοδέρνεται με τους εναπομείναντες ΠΑΣΟΚους και τους 53, λίγους παλιούς Μαρξιστές και Κομμουνιστές, παλαιάς κοπής. Ο ΣΥΡΙΖΑ προβάλλεται σήμερα ως αντιθεσμικός παράγοντας, καθώς τα χέρια του στάζουν από Προανακριτικές έρευνες για παραδικαστικές λούφες. Το ΚΙΝΑΛ με την κα Φώφη βοηθάει την Κυβέρνηση και ψηφίζεται ο Νόμος «περί συγκεντρώσεων» με 187 ψήφους.
Δηλ. συνελλόντι ειπείν, ως έλεγεν ο Καθηγητής μου, σ’ έναν χρόνο, όπως και τα δείγματα φανερώνουν η Ν. Δ. ισχυροποιήθηκε. Κέρδος έχει και από τα άλλα πολιτικά κόμματα. Το Κ.Κ.Ε. ράθυμον και κολλημένο στα γνωστά κλισέ, οδεύει προς τον αδρανή μηχανισμόν του. Μήπως ο βουλευτής με τα ματζούνια και τα βότανα και τις επιστολές του Χριστού, έχει προοπτική; Ή ο Γιάννης με το ένα «ν». Εξ όνυχος τον λέοντα.
Προσοχή λοιπόν η Κυβέρνηση. Όχι χαλάρωση, αλλά δουλειά. Όχι χαρές, αλλά σοβαρότητα. Όχι χαλαρά τα σχοινιά, αλλά γερά μυαλά. Όχι εφησυχασμός, αλλά εγρήγορση...
Από τον Κων/νο Ι. Παπακωνσταντίνου
