ελευθερίες και τα ατομικά δικαιώματα, χάρις στον Ευρωπαϊκό Διαφωτισμό, επικρατούν, πλέον, σε πολλά μέρη του κόσμου και επιτρέπουν επιλογές, που επιθυμούν οι πολίτες. Ανάμεσα σ’ αυτές είναι και η λατρεία του Θεού της αρεσκείας τους.
Ακολουθώντας, λοιπόν, τη ρήση του Βολταίρου, κορυφαίου Ευρωπαίου διαφωτιστή και, κατ’ εξοχήν, υπέρμαχου της ανεξιθρησκίας, ο οποίος, εκτός των άλλων, διατύπωσε, αποφθεγματικά, και την άποψη ότι, «αν δεν υπήρχε Θεός, θα έπρεπε να εφεύρουμε έναν Θεό», η αφεντιά μου επέλεξε να πιστεύει στον έναν και Τριαδικό Θεό και να αποδέχεται τις εντολές του. Και για να προλάβω πιθανές αντιδράσεις, σπεύδω, εξ αρχής, να πω ότι, καίτοι βαπτίστηκα χριστιανός σε μικρή ηλικία, καθώς ενηλικιωνόμουν, το έψαξα, σύγκρινα και, συνειδητά, προσπαθώ ν’ ακολουθώ την Ορθόδοξη χριστιανική πορεία.
Πιστεύω, λοιπόν, σ’ Αυτόν, πρώτα πρώτα γιατί, μέσω της διδασκαλίας Του, προτείνει έναν ολοκληρωμένο τρόπο ζωής με κέντρο τον άνθρωπο, που μπορεί να τον κάνει ευτυχισμένο και επί γης, αφού απ’ αυτή ξεκινά και η πρόγευση του παραδείσου. Όντας, άλλωστε, ο Ίδιος φως και αγάπη, ζητά απ’ τους ανθρώπους να αγαπιούνται και να αλληλοβοηθιούνται. Είναι, μάλιστα, τόσο διευρυμένο το μέγεθος αυτής της αγάπης, ώστε να τη συνιστά, ακόμα, και προς τους εχθρούς μας. Πέραν τούτων, επιθυμεί την ειρήνη στη γη και η ηθική Του διδασκαλία μπορεί να συμβάλει στην καλύτερη λειτουργία του κόσμου τούτου, αφού περιλαμβάνει εντολές, όπως, να τιμούμε τους γονείς μας, να μην κλέβουμε, να μη φονεύουμε, να μη γινόμαστε μοιχοί. Ως πλάσματά Του, επίσης, και ίσοι οι άνθρωποι μεταξύ μας απέναντί Του, δεν υπάρχουν, γι’ Αυτόν, διακρίσεις μεταξύ αντρών και γυναικών, μαύρων και άσπρων, πλούσιων και φτωχών, δούλων και ελεύθερων. Αντιλαμβάνεται, λοιπόν, κανείς, πώς θα ήταν η ζωή μας, αν όλη η ανθρωπότητα υιοθετούσε, στο σύνολό της, τις συστάσεις Του.
Αλλά και με την πλεονεξία των πλουσίων δεν τα πάει καλά ο Θεός των Ορθοδόξων και, γι’ αυτό, συνιστά να μη συσσωρεύουμε πλούτο επί γης, όχι μόνο, γιατί κινδυνεύει απ’ τον σκώρο και τους κλέπτες, αλλά και γιατί μας απορροφά τόσο, ώστε να μην ενδιαφερόμαστε για τίποτε άλλο στην επίγεια ζωή μας, η οποία, σημειωτέον, είναι προσωρινή, μια που όλοι οι άνθρωποι είμαστε, νομοτελειακά, θνητοί. Γι’ αυτό και προτείνει, αντί για συσσώρευση πλούτου, να κάνουμε αγαθοεργίες και να βοηθούμε, όσους έχουν την ανάγκη μας.
Πέραν όλων αυτών, ο Δημιουργός και Θεός μου, επειδή οι άνθρωποι εκτός από θνητό κορμί διαθέτουμε αθάνατη και ζώσα ψυχή νοερά, μιλάει για αιώνια μετά θάνατον ζωή δίνοντας, έτσι, προοπτική για το μέλλον και, γι’ αυτό, καθιστά την επίγεια, ακόμα, πιο ενδιαφέρουσα, αφού απ’ αυτήν εξαρτάται η πορεία του μέλλοντός μας. Αλήθεια! Πιστοί και άπιστοι έχουμε σκεφθεί, πώς θα ήταν η ζωή μας, αν δεν είχαμε την κρυφή, έστω, ελπίδα, ότι η ζωή μας δεν τερματίζεται στη γη, αλλά συνεχίζεται, αιώνια, και στον ουρανό, όπου ο καθένας θα κριθεί και θα ζήσει με βάση το επί γης έργο του; Έχουμε συνειδητοποιήσει, πόσα πράγματα θα κάναμε, διαφορετικά, αν δεν υπήρχαν οι γραπτοί, αλλά και οι άγραφοι νόμοι της ηθικής;
Επισημαίνω αυτό το τελευταίο, γιατί με μια ματιά γύρω μας διαπιστώνουμε, ότι άνθρωποι και κομματικοί σχηματισμοί, που υποστηρίζουν, ότι δεν πιστεύουν σε Θεό Δημιουργό και δεν αποδέχονται τις διδαχές Του, είναι τόσο πολύ επηρεασμένοι στην καθημερινή τους ζωή και στα πολιτικά τους προγράμματα απ’ αυτές, που άκουσαν, ώστε, επιλεκτικά έστω, να τις υιοθετούν στις συμπεριφορές τους και να τις προβάλλουν στις πολιτικές τους διακηρύξεις. Κάποιοι, άλλωστε, απ’ αυτούς και, μάλιστα, επώνυμοι ομολογούν την πίστη τους λίγο πριν το τέλος της επίγειας ζωής τους. Τόσο ολοκληρωμένη και τόσο πειστική είναι η πρότασή Του για τη ζωή, αρκεί να τη γνωρίσουμε.
Ως εκ τούτου, παρότι η χριστιανική πρόταση για τη ζωή είναι μία και ενιαία και, σ’ αυτό, έγκειται η αξία της, καλό είναι, αφού μπορεί, αποδεδειγμένα, να κάνει καλύτερη την επίγεια ζωή μας, να τη γνωρίζουμε και να μην την απορρίπτουμε, ως ξεπερασμένη, κάνοντας το κέφι των οπαδών του υλιστικού ευδαιμονισμού, γιατί έχουμε δει, πώς κατάντησαν τη ζωή μας.
Από τον Κώστα Γιαννούλα
