Are you talking to me?
Εγώ, που λες, παλιά ήμουνα ντάουν, τώρα είμαι λοκντάουν, παναπεί μ’ έχουν κλείσει μέσα, inside, κατάλαβες, κι άντε να κάνεις Merry Christmas άμα είσαι home alone να περιμένεις τον χοντρό με τα κόκκινα, τον Santa Clauss δηλαδή, αντερστέντ ε;
Αααχ ... Τέτοιες μέρες άλλες εποχές ήμουνα χωμένος στο Booking κι έψαχνα να κάνω reservation σε κανένα τετράστερο Mountain Resort and Spa με δεύτερη επιλογή ένα House Hotel and Suites στον famous Παρνασσό. Θα μου πεις, Resort και Spa στην Αράχωβα ορέ; Κει που κρεμούσαν κάποτε οι Καραϊσκάκηδες τ’ άρματα και που τώρα παρκάρουν οι φλώροι οι Αθηναίοι τα Cherokee τους; Ναι, εκεί!
Τι θα πει πώς μιλάω έτσι; Σαν κανονικός άνθρωπος μιλάω. Δεν κατάλαβα; Επειδή σε πιάσανε εσένα Μπαμπινιώτη μου οι κρίσεις (γλωσσικού) μεγαλείου και σκούζεις σαν καμιά παλιο-υστέρω, θ’ αρχίσουμε να μιλάμε όλοι σαν ... Αρχαίοι Έλληνες; Βρε άιντε από κει... Άιντε ξαναμπές στην ντουλάπα σου μαζί με τους υπόλοιπους σκελετούς. Δηλαδή τι θέλεις τώρα, να πάρω τηλέφωνο τον Μάκη τον σουβλατζή και να του πω Μάκαρε, «διανομή γευμάτων» κάνετε;
-«Ντελίβερι εννοείς;», θα μου πει αυτός, «ναι ρε συ Μάκη, ντελίβερι» θα πω εγώ - «αμ έτσι πες χριστιανέ μου, μίλα ελληνικά να σε καταλάβουμε!». Και σωστά! «διανομή γευμάτων» κάνουν τα συσσίτια της Ιεράς Μητροπόλεως Λαρίσης και Τυρνάβου, όχι τα ... σουβλατζίδικα!
Τα ίδια κι η Κλαίρη, τι νομίζεις; Το βράδυ, όταν πάλι δεν θα ’χει τίποτε να φάμε, θα πει:
- Δεν πετάγεσαι απέναντι στο fast food του Μάκη να πάρεις κανένα take away, κανένα hamburger με sauce barbeque; Και θα το καταβροχθίσει η άτιμη γυνή κάνοντας zapping σε διάφορα ... ελληνικά προγράμματα όπως Big Brother, Greece’s Next Top Model και εναλλακτικά στο Bachelor, εκείνο ντε το reality που είναι κάτι «τούμπανα» και την έχουν πέσει ομαδικά σ’ έναν μορφονιό έτοιμες να το κατσιάσουν το παλικάρι οι λυσσάρες, αν και ... τέλος πάντων, ας μην κάνουμε gossip τώρα, για gay τον ψιλοκόβω, για straight δεν τον λες.
Τι να κάνω Μπαμπινιώτη μου, τότενες εγώ; Με την τηλεόραση μονίμως κατειλημμένη, πιάνω το i-phone ή το tablet, και σερφάρω. Βλέπω πρώτα τα mail μου, πληρώνω κάτι λογαριασμούς με e-banking, μετά μπαίνω σε όποιο site βρω μπροστά μου και χαλαρώνω αν και με τσιτώνουν αυτές οι καρτέλες που πετάγονται μπρος μου, να κάνω, λέει, accept γιατί χρησιμοποιούν cookies. Καμιά φορά διαβάζω και κανένα σοβαρό post σαν το δικό σου για τη γλώσσα. Ντάξει μωρέ, δίκιο έχεις και συ, you’re right, αλλά πού να βγάλεις άκρη; Άμα δεν γκουγκλάρεις τη σήμερον ημέρα δάσκαλε, δεν πας πουθενά. Γκουγκλάρω, γκουγκλάρεις, γκουγκλάρουμε, γκουγκλάρουν, μέχρι και παρελθοντικό χρόνο έxoυμε φτιάξει. Γκούγκλαρα- γκούγκλαρες- μην σου πω και προστακτική:
- Και πού θα βρούμε πληροφορίες δάσκαλε; με ρώτησαν τις προάλλες οι μαθητές μου στην τηλεκπαίδευση.
-Γκουγκλάρετε απάντησα ενστικτωδώς - ώ ναι το ομολογώ. Και τους παρέπεμψα στην Wikipedia. Τι να έκανα δάσκαλε; Να τους παρέπεμπα στη ... «Δομή», τον «Χάρη Πάτση» και τον «Ελευθερουδάκη» με κίνδυνο ν’ ακούσω καμιά χοντράδα του τύπου, «ρε συ αρχαίε, άντε ξανά στον τάφο σου»;
Δυστυχώς Μπαμπίνο μου το παιχνίδι είναι χαμένο από χέρι, εσύ το ξέρεις καλύτερα, αλλά ... ’ντάξει, το κομμάτι σου κάνεις κι εσύ, σαν showman των media που είσαι. Σεισμολόγοι, οικονομολόγοι, λοιμωξιολόγοι, τώρα και γλωσσολόγοι. «Σαράφης» τώρα και στα Τρίκαλα, που λέγανε και οι παλιότεροι.
Πώς χειριστήκαμε αλήθεια αναγνώστη μου τις ξένες λέξεις τον 19ο αιώνα; Πρόσεξε. Στα 1860 οι Γάλλοι κατασκεύασαν ένα πράμα με δύο ρόδες και το βάφτισαν «velo». Εμείς πώς να το λέγαμε;- λέξη δεν ύπαρχε. Συνήλθαν τότε οι σοφές κεφαλές της Ακαδημίας Αθηνών πιάσανε το πρόθεμα «ποδ» (από το πους-πόδι) και το «ήλατο» (από το ελαύνω- προχωρώ). Τη λέξη «ποδήλατο» (αυτό που προχωρά με το πόδι) όπως και χιλιάδες ακόμη νέες λέξεις που έφερε η ανάπτυξη της τεχνολογίας, την υιοθέτησαν οι πεντέξι όλες κι όλες εφημερίδες της εποχής. Ήταν τα μοναδικά κανάλια εκφοράς λόγου, την χρησιμοποίησαν και την επέβαλαν. Και ο λαός, που από μικρός άκουγε παντού για το «μεγαλείο της ελληνικής γλώσσης» την έκανε κτήμα του. Στη μετα-οθωμανική Ελλάδα, που μέσα από τη γλώσσα έχτιζε ταυτότητα, όποιος τολμούσε ξενισμούς εξοβελιζόταν στο «πυρ το εξώτερον».
Σήμερα όμως; Από πού να το μαζέψεις; Εφημερίδες, ραδιόφωνα, τηλεόραση, αλλά κυρίως, ο αμείλικτος οδοστρωτήρας του Διαδικτύου και της τεχνολογίας σε πλακώνει, σε ομογενοποιεί, σε κάνει ένα με την άσφαλτο. Δημοσιογράφοι, δημοσιογραφίσκοι, σταρ και σταρλετίτσες, χαζοβιόληδες ανέμελοι παρουσιαστές ... όλο χάρη, μπλαμπλά και ουάου, ωραίο το νέο σου smartphone χρυσή μου, καλά, ε, είδες το νέο βιντεάκι της Πάολα, έχει γίνει κιόλας viral!
Τι να παλέψεις Μπαμπινιώτη μου; Ρεαλιτατζήδες, youtubers και influencers, παπαγαλάκια πολύχρωμα και πλουμιστά, μοντέλες με leopard, τίγκα στο «botox», σοβαροί με σκούρα κοστούμια, μα και απλοί καθημερινοί ανθρώποι σαν και του λόγου μας, αναπαράγουμε όλοι μαζί μια γλώσσα που διαμορφώνεται καθημερινά, που διαμορφώνεται μόνη της, σχεδόν αυτόματα, κι ούτε ξέρει για πού τραβάει... Μια γλώσσα που δεν είναι καν η αγγλική, - ο Σαίξπηρ θα έβγαζε πιστόλι να αυτοκτονήσει πάραυτα- αλλά μια νέα παγκόσμια γλώσσα, μια εμπορική γλώσσα που σε λίγο, όποιος δεν την μιλάει θα είναι αμφίβολο αν θα μπορεί να συνεννοηθεί. Κινέζοι, Κογκολέζοι ή ινδιάνοι κοκκινομούρηδες, «άσπροι, μαύροι, κίτρινοι, ατσίδες και ηλίθιοι», όλοι προσήλυτοι στη νέα εσπεράντο! Και το ωστικό κύμα της είναι τόσο ισχυρό, ώστε ακόμη και τα κράτη αναγκάζονται να την υιοθετήσουν. Για να πληρώσεις φόρο, ας πούμε, στην Ελλάδα, πας στο mytaxisnet. Για να βγεις έξω απ’ το σπίτι, σου λέει, στείλε sms. Για να κάνεις τηλεκπαίδευση μπες στο e-class. Ηγέτες κυβερνούν με tweet, κόμματα κάνουν πολιτικές μέσα από το facebook και η «επαναστατημένη γενιά» του Αλέξη Τσίπρα κάθισε πίσω - πίσω στα θρανία και ξεσκόνισε τα αγγλικά της.
Well well well... my dear professor Babiniotis... Θα ’χω, δεν θα ’χω χρησιμοποιήσει σ’ αυτό εδώ το κείμενο καμιά κατοστή εγγλέζικες λέξεις, απ’ αυτές τις «εμπορικές»; Λοιπόν τι νομίζεις; Υπάρχει κανένας που να μην τις έχει καταλάβει; Τσου, ε; Nobody! Yes, I’m sure!
Μιλώντας για το μέλλον της ελληνικής γλώσσας δεν θέλω να σε κακοκαρδίσω... Δεν λέω, θα το παλέψουμε όλοι όσο μπορούμε, γιατί γλώσσα μας είναι, τεράστια ιστορία έχει, κρίμα να αλλοιωθεί. Θα το παλέψουμε. Αλλά το «ματσάκι» δεν βλέπω να γυρνάει. Όπως η Εθνική Ελλάδος, έτσι κι εμείς, θα κατεβούμε στο γήπεδο απλώς για μια ... «αξιοπρεπή εμφάνιση».
ΑΛΕΞΗΣ ΚΑΛΕΣΗΣ alexiskalessis@yahoo.gr
