κάποιος θα προέβλεπε ότι έκανε λάθος. Ποιος όμως θα μπορούσε να φανταστεί ότι «ένας κόσμος χωρίς ιδεολογία» θα γινόταν η πεμπτουσία ενός ελληνικού κόμματος 30 χρόνια αργότερα;
Με την επισημοποίηση της κεντροδεξιάς «τάσης» ο ΣΥΡΙΖΑ κατ’ ουσία βάζει τις βάσεις για ένα κόμμα χωρίς κανένα ιδεολογικό στίγμα. Ένα συνονθύλευμα στελεχών που κάποτε πίστεψαν σε ένα αντιμνημονιακό μέλλον, σε ένα δημοψήφισμα, στο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, προσπαθούν να πείσουν τους εαυτούς τους αλλά και τους όχι πάντοτε φιλόξενους οικοδεσπότες, ότι ανήκουν εκεί. Το πρόβλημα είναι ότι ό,τι και να ήταν αυτό που έδενε μη αριστερούς με τον Σύριζα έχει καταρρεύσει με κρότο και μόνο με λαϊκιστική διάθεση μπορεί κάποιος να επιμείνει σε ιδεολογικές συγγένειες. Ακόμη και ο κ. Καμμένος κατάλαβε σε κάποια φάση ότι το παιχνίδι έχει τελειώσει.
Η αλήθεια είναι ότι το κόμμα δείχνει να θέλει να αντισταθεί, και οφείλει να το κάνει. Η αλλοίωση της ιδεολογικής ταυτότητας που κάποτε θα μπορούσε να αποδοθεί στη δίψα για εξουσία, είναι μια δικαιολογία που δεν στέκει πια καθώς το κόμμα δείχνει ανίκανο να αντιδράσει στην κυριαρχία της ΝΔ. Η ρητορεία στην οποία καταφεύγει με σκοπό την άλωση του μεσαίου χώρου φέρνει τα αντίθετα αποτελέσματα, καθώς η αξιοπιστία του κόμματος και πολύ περισσότερο του αρχηγού του, βρίσκεται στο ναδίρ.
Είναι αυτονόητο ότι ένα κόμμα του οποίου η νεολαία είναι υπέρ των καταλήψεων στα σχολεία εν καιρώ πανδημίας το πρωί και ο αρχηγός το απόγευμα χαιρετίζει συνάντηση οπορτουνιστών με ακριβά κοστούμια, δεν έχει και πολλά να περιμένει στην κάλπη. Αν τα καταφέρει να φτάσει ενωμένο μέχρι εκεί.
Αυτά είναι όμως λεπτομέρειες. Η αλήθεια είναι ότι η χώρα χρειάζεται μια αξιόπιστη και υπεύθυνη αντιπολίτευση γιατί διανύει την πιο δύσκολη περίοδο της μεταπολίτευσης. Ο άκρατος λαϊκισμός δεν οδηγεί πουθενά. Ο κ. Τσίπρας πρέπει να καταλάβει ότι Πρωθυπουργός δεν θα ξαναγίνει και πρέπει να προετοιμάσει το κόμμα του για την επόμενη μέρα. Αν, έστω και τώρα, θέλει να προσφέρει κάτι στην πολιτική ζωή του τόπου, το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνει είναι να καταλάβει ότι δεν τον πιστεύει πια ούτε η πλειοψηφία του κόμματός του. Είναι μια καλή αρχή στο δύσβατο μονοπάτι της αυτογνωσίας.
Από τον Ηρακλή Γερογιώκα, συντονιστή της Γραμματείας Διεθνών Σχέσεων της ΝΔ και μέλους της Π.Ε.
