Γύρω απ’ αυτό, γίνονται σήμερα ατέρμονες συζητήσεις. Άλλοι το υμνούν, σαν το πιο σύγχρονο έργο του Πολιτισμού μας. Γρήγορο, Εξυπηρετικό, Έξυπνο, Σωτήριο. Οι κατήγοροι το καταπολεμούν. Θα μας αλλάξει ακόμα και τον χαρακτήρα μας. Σε μια επιχείρηση με 200 άτομα, οι εργαζόμενοι εκφράζονται θετικά. Εφαρμόζουν το Διαδίκτυο, τώρα μάλιστα που βρήκαν την ηλεκτρονική επικοινωνία, λύθηκαν πολλά προβλήματα. Ήρθε ο κορονοϊός να μας κλείσει τα Σχολεία. Κάνε πέρα ρε φίλε. Οι μαθητές, μέσα από δαιδαλώδεις τρόπους να συνεχίσουν τη μάθησή τους. Το ίδιο και οι φοιτητές δίχως να βγουν από τα σπίτια τους. Σίγουρα το Διαδίκτυο μειώνει τα έξοδα της επιχείρησης. Αφού τα λουκέτα επιτρέπουν στον εργαζόμενο να προσδιορίσει όλη την εργασία αυτός στο σπίτι. Βγάζει περισσότερες ώρες σ’ ένα περιβάλλον οικείο, που το καθορίζει αυτός και η γυναίκα του. Πλεονεκτήματα επίσης πολλά. Αυτός, που εργάζεται στο σπίτι του, έχει τη δυνατότητα να εκτείνει την εργασία του σ’ όλη την ημέρα και να του περισσεύει ο χρόνος να απολαύσει έναν περίπατο πρωινό στην πόλη, μια βόλτα στην αγορά, ή να ζητήσει κάποια εξυπηρέτηση στα χρονοβόρα Ιδρύματα της πολιτείας μας. Εκείνη η μούχλα του Γραφείου του, είναι αποπνικτική, αφόρητη. Κέντρο διερχομένων. Εκείνο το τακ-τακ στην πόρτα, διακόπτει τον ειρμό της σκέψης. Ίσως είναι πολλοί αυτοί που αναζητούν, κάποιον διαχωρισμό ανάμεσα σε σπίτι και γραφείο. Τα πράγματα όμως δείχνουν από τώρα ποια ρότα θα πάρουν. Η συνεργασία του εργαζομένου και του εργοδότη, γίνεται πιο εύκολη, πιο γρήγορη. Ας είμαστε λίγο επιφυλακτικοί. Καλά τα σύγχρονα διαόλια, όπως τα έλεγε η μάνα μου. Τα γρήγορα και τα μυστικά. Να μην ξεχνάμε όμως, πως η εποχή μας χαρακτηρίζεται από απόλυτη ταχύτητα. Η ταχύτητα χαρακτηρίζεται, στη ζωή μας σαν το μόνο επιδιωκόμενο. Τα παιδάκια κρατούν ένα κομπιούτερ, το πατούν στο τέρμα του, αυτό συνοδεύεται , από ήχους που εκπέμπει το αυτοκίνητο όταν τρέχει μανιωδώς. Το παιδί μετέχει και αυτό, στην όλη διαδικασία, με έξαλλες κραυγές ντριγκ-ου-γκιγκ-ου... και θαρρούν πως πετούν στα σύννεφα. Οι έφηβοι μετέχουν κι αυτοί σε αγώνες με πραγματικές πίστες και αυτοκίνητα. Πατούν το γκάζι, ώσπου να πεθάνουν. Πόσα παλληκάρια χάνονται καθημερινά στον βωμό της ταχύτητας; Πόσοι καυγάδες μεταξύ ανυπόμονων ανθρώπων; Που αδημονούν να πιέσουν για να κερδίσουν μία ή να προωθηθούν στη σειρά των.
Οι μεγάλοι, δημιουργούν συχνά, προβλήματα και διαταραχές, σε σειρές αναμονής (λεωφορεία, Δημόσιες υπηρεσίες κ.λπ.). Ύστερα το κέρδος του εργοδότη, πού το πάτε; Αυτό προφανώς θα μας δείξει αν τα διαόλια είναι καλά ή κακά. Όμως για να δούμε και την αρνητική πλευρά. Εκατομμύρια εργαζομένων θα θεωρηθούν ως πλεονάζοντες στον εργασιακό χώρο. Ακριβώς από την αυτοματοποίηση. Οι άνθρωποι, θα πάνε σκυφτοί και απελπισμένοι, στα σπίτια τους. Τι θα γίνει ο τσαγκάρης, ο ψαράς, ο κουλουράς, ο εργάτης γης, ο ράφτης... Ανέκαθεν το ερώτημα, προκαλούσε ανησυχία. Ποιος δεν θυμάται τους εκατοντάδες χιλιάδες εργάτες Κινέζους, που με τα χέρια τους και μόνο, χάραξαν στην αμερικανική γη το σιδηροδρομικό τους δίκτυο; Εκατοντάδες χιλιάδες στη Βιομηχανική Επανάσταση, βρέθηκαν στους δρόμους, όταν η φημισμένη νηματουργία, που γίνονταν με τα χέρια, εξωθήθηκε, από σύγχρονες βιομηχανίες-αυτόματες. Στο Μάντσεστερ και πιο πάνω στη Σκωτία, που παρήγε μεγάλες ποσότητες, σε φτηνές κατώτερες τιμές. Ας δούμε πώς θα αντιμετωπιστεί, αυτό το τσουνάμι δυστυχίας, που μας περιμένει.
Από τον Κων/νο Ι. Παπακωνσταντίνου
