διαφθοράς. Γνωστή ακόμα από την εποχή του Τρωικού πολέμου.
Ο ίδιος ο Αγαμέμνων, ως αρχηγός της εκστρατείας κατά της Τροίας, κατηγορήθηκε γιατί πήρε σαν δώρο από τον Εχέπωλο, μια εντυπωσιακή φοράδα, με αντάλλαγμα να μην τον πάρει μαζί του στην Τροία.
Στην Αρχαία Ελλάδα, οι εννέα Άρχοντες των Αθηνών, κατά την ορκωμοσία τους ορκίζονταν «ομνύουσι δε και ως άρξειν και κατά τους Νόμους και δώρα μη λήψεσθαι...». Παρόμοιο όρκο έδιναν και οι Δικαστές του Ανωτάτου Δικαστηρίου της Ηλιαίας: «Ουδέ δέξομαι δώρα».
Αυτά όταν ήκμαζε η Αθηναϊκή Δημοκρατία. Τότε που επρυτάνευε στις ψυχές των ανθρώπων η Αρετή. Σωστά τότε έλεγαν για τον Περικλή: «Χρημάτων τε διαφανώς αδωροδότατος γενόμενος». Ο Φωκίων 25 χρόνια στρατηγός, πέθανε πάμφτωχος. Για να τον τιμήσει δε ο Αλέξανδρος, του πρόσφερε 100 τάλαντα. Δεν τα δέχθηκε λέγοντας «Άφησέ με καλύτερα, να είμαι και να φαίνομαι τέτοιος που είμαι». Σιγά-σιγά όμως η γενικευόμενη παρακμή και η διαφθορά, ανέδειξε την κόρη της, τη δωροδοκία. Όπως και σήμερα. Για το όργιο των ψευδομαρτύρων, έλεγαν πως αυτοί «φέρουν βούν επί γλώσσης». δηλαδή τη μορφή του βοδιού, που έφερε η μία όψη του τότε νομίσματος.
Πολλές φορές και το Μαντείο των Δελφών, χρυσοπληρωνόταν, για τις πονηρές και αμφίρροπες συμβουλές του. Ο Νέρων πλήρωσε αδρά την Πυθία, για να πάρει ευνοϊκό χρησμό. Με τον χρόνο στην Ελλάδα τα πράγματα επιδεινώθηκαν. Επικράτησε το «φακελάκι» της εποχής. Το κλειδί για τη λύση, κάθε πολιτικού και κοινωνικού προβλήματος.
Δυστυχώς η ανθρώπινη φύση είναι ατελής. Έχει αδυναμίες. Όλοι ρέπουμε προς τη δωροδοκία. Άλλοι από αδήριτες ανάγκες και για την επιβίωσή μας. Άλλοι από ακόρεστη πλεονεξία. Και άλλοι από αθεράπευτα πάθη. Το ανθρώπινο αυτό πάθος, δυστυχώς δεν αποτρέπεται εύκολα. Ούτε με βαριές ποινές, ούτε με φοβέρες. Αλλού είναι το φάρμακο. Στα χρόνια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και την περίοδο της Τουρκοκρατίας, με την απόλυτη διαφθορά, η δωροδοκία είχε γενικευθεί.
Όσο για τα μετεπαναστατικά χρόνια, το «μπαχτσίσι» θέριεψε. Ιδιαίτερα δε στις μέρες μας, έγινε θεριό, της αναξιοπρέπειάς μας, ντροπή της κοινωνίας μας και καταστροφή της χώρας μας. Αμάχητο πάθος και ακαταλάγιαστο το καλλιέργησε ο Ανδρέας Παπανδρέου, πρότυπο διαφθοράς και δωροδοκίας, που έλεγε στους βουλευτές του: «Είπαμε βρε παιδιά να παίρνετε και κανένα δωράκι, αλλά όχι και των 500 εκατομμυρίων». Άλλο που δεν ήθελαν τα παλικάρια του. Τότε μπήκαν οι βάσεις της ρεμούλας. Ξεφύτρωσαν τα άνθη του κακού. Οι Τσοχατζόπουλοι, οι Παπαντωνίου, η SIEMENS και εσχάτως η NOVARTIS. Κατά το διάστημα της πρόσφατης 20ετίας, έγιναν πολλές προσπάθειες από έντιμους και ηθικούς, στο θέμα αυτό, ώστε να παταχθεί το λυπηρό, άδικο και καταστροφικό μόρφωμα της δωροδοκίας. Αλλά και του κακού. Ένοχοι κακουργημάτων, προϊόντα του σαθρού πολιτικού μας συστήματος, με ειδικές διατάξεις και ιδιοτελείς πρακτικές, όλο και διαιώνιζαν «τις μίζες», «δωράκι» στον εφοριακό και στον πολεοδόμο. Στον γιατρό, για εγχειρήσεις και ψεύτικες γνωματεύσεις. Υψηλά επιδόματα ενοικιάσεως οικιών σε βουλευτές ενώ είχαν στην Αθήνα δικό τους σπίτι. Κι ας έχανε ο φτωχός το σπίτι του με τα «Κόκκινα Δάνεια», ρεμούλες επιχειρηματιών και εργολάβων με πλαστές υπερτιμολογήσεις, στα Δημόσια έργα. Σωρεία παρανόμων μετεγγραφών, φοιτητών που φοιτούσαν σε απίθανα Πανεπιστήμια Σερβίας και Βουλγαρίας, κατ’ ευθείαν στις δικές μας Ιατρικές (παρακαλώ) Σχολές. Ντρεπόμαστε σαν Έλληνες και να τα αναφέρουμε.
Θα μου πείτε και σε άλλα κράτη, δεν παρατηρούνται παρόμοια σκάνδαλα; Οικονομικά; Βέβαια σε μικρότερο βαθμό όμως, γιατί οι Υπηρεσίες Δίωξης Οικονομικών, δεν αστειεύονται. Όσοι πιάνονται στην τσιμπίδα, μαρτυρούν σκληρά γιατί έκλεψαν. Εκεί δεν υπάρχει η 5ετής ασυλία, ούτε άλλα κόλπα.
Τι πρέπει λοιπόν να γίνει; Απλούστατα. Δεν θα γίνει απολύτως τίποτα, εφ όσον υπάρχει αυτό το φθαρμένο πολιτικό σύστημα με τους γνωστούς ευεπίφορους στο σπορ, «άρπαξε και κλέψε» πολιτικούς, βουλευτές, ποστατζήδες της Δημόσιας Διοίκησης. Αλλά και του κάθε Έλληνα πολίτη φοροφυγά ή Ρουβίκωνα.
Την εξυγίανση αυτής της Εθνικής κόπρου του Αυγείου, τη γνωρίζουν καλά οι πολιτικοί μας, αλλά την αντιμάχονται με μένος. Όπως αντιμάχονται και τη μείωσή τους από 300 σε 200.
Γνωρίζουν τη λύση. Να παραχωρήσουν την αποτυχημένη τους παρουσία σε ανθρώπους ηθικούς με οράματα. Με γνώσεις σύγχρονες, όχι μόνον της εδώ καταστάσεως, αλλά παγκοσμίως. Να γνωρίζουν καλά τα πάσης φύσεως ρεύματα, που αναπτύσσονται ανά τον κόσμο. Να έχουν τόλμη και ευελιξία. Να είναι αμόλυντοι από τη διαφθορά και τη σαπίλα. Απλούστατα να έχουν καθαρά χέρια και αντιστάσεις στη δωροδοκία. Καθαρά χέρια, κοφτερό μυαλό, και αγάπη για τον μαρτυρικό λαό μας.
Από τον Κων/νο Ι. Παπακωνσταντίνου
