Εξαίρει την ιερή μορφή του μεγάλου ασκητή της ερήμου που βρίσκεται στο μεταίχμιο, στο οριακό χρονικό σημείο μεταξύ Παλαιάς και Καινής Διαθήκης. Τον ασκητή με την αγγελική ζωή. Τον επίγειο άγγελο και ουράνιο άνθρωπο. Αυτόν, που έλαμψε ως άστρο λαμπρό στην εποχή του.
Το εγκώμιο του έπλεξε Αυτός ο Θεάνθρωπος Κύριος Ιησούς Χριστός. Αυτός, που είναι η Αυτοαλήθεια και δεν μπορούν να αμφισβητηθούν οι λόγοι Του. Είπε χαρακτηριστικά για τον Ιωάννη «ουκ εγήγερται εν γεννητοίς γυναικών μείζων Ιωάνννου του Βαπτιστού» (Ματθ. 11,11). Δηλαδή δεν γεννήθηκε από γυναίκα μεγαλύτερος άνθρωπος από τον Ιωάννη τον Βαπτιστή.
Στο πρόσωπο του Προδρόμου εμφανίζονται πολλά θαυμαστά γεγονότα. Συνελήφθη και γεννήθηκε εκ Πνεύματος Αγίου. Ήταν αγιασμένος από την κοιλία της μητέρας του. Μιμήθηκε την αυστηρή ασκητική ζωή του Προφήτη Ηλία, τόσο στο ασκητικό ένδυμα, όσο και στη δερμάτινη ζώνη και στον θείο ζήλο.
Αυτός έγινε το όργανο του Θείου. Υπέδειξε στους ανθρώπους τον σαρκωμένο Υιό και Λόγο Του με τη φράση: «Ίδε ο αμνός του Θεού, ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου» (Ιω. 1,29).
Αυτός αξιώθηκε να βαπτίσει τον Χριστό. Να θέσει το πανάχραντο χέρι του στην αγία «κορυφήν του Δεσπότου».
Αυτός τέλος έγινε το ιερό σφάγιο υπέρ του θείου νόμου, επειδή ήλεγξε με ευθύτητα και παρρησία απαράμιλλη τον βασιλιά Ηρώδη Αντύπα, που αναίτιως χώρισε τη νόμιμη γυναίκα του, θυγατέρα του βασιλιά Αρέτα ή Αρέθα της Αραβίας και άρπαξε παρανόμως τη γυναίκα του αδελφού του Φιλίππου, την Ηρωδιάδα.
Αυτός, ο αυστηρός ασκητής στηλίτευσε με θάρρος και τόλμη τη βασιλική παρανομία, λέγοντας στον ένοχο δυνάστη: «Ουκ έξεστί σοι έχειν την γυναίκα του αδελφού σου».
Τον δριμύ αυτόν έλεγχο πλήρωσε ο εύτολμος ασκητής και κήρυκας της μετανοίας με τη ζωή του. Του πήραν το κεφάλι. Συγκεκριμμένα, σε συμπόσιο που έγινε με την ευκαιρία των γενεθλίων του Ηρώδη, η Σαλώμη, θυγατέρα της Ηρωδιάδως, με τον χορό της προκάλεσε τόση ικανοποίηση στον Ηρώδη και τους συνδαιτημόνες, ώστε της υποσχέθηκε με όρκο να της χαρίσει ό,τι θέλει, ως το μισό βασίλειό του. Κι εκείνη, ύστερα από υπόδειξη της μητέρας της, ζήτησε «πάραυτα επί δίσκου την κεφαλήν Ιωάννου του Βαπτιστού». Έτσι «η πάντιμος εκείνη κεφαλή και αγγέλοις αιδέσιμος δίδοται βραβείον βεβήλου ορχήματος».
Αυτό το γεγονός της αποτομής της κεφαλής του Τιμίου Προδρόμου εξαιτίας του πεπαρησιασμένου ελέγχου της βασιλικής παρανομίας, εορτάζει η Εκκλησία. Το τιμά και το προβάλλει δεόντως ως παράδειγμα προς μίμηση. Για να μην θριαμβεύει το κακό, η αδικία και η παρανομία. Για να μην υπάρξει ποτέ ενδοτικότητα, ανακωχή και συμβιβασμός με το πολύμορφο κακό. Το οποθενδήποτε προερχομένο.
Αυτό το θαρραλέο παράδειγμα ακολούθησαν οι Μεγάλοι Πατέρες και Διδάσκαλοι της Εκκλησίας, όπως μαρτυρεί η εκκλησιαστική ιστορία. Ήλεγξαν δριμύτατα παρανομούντας και ασελγούντας σε άτομα και στο κοινωνικό σώμα άρχοντες ταρτούφους, ασεβείς και ανάλγητους. Στηλίτευσαν τα δημοσίως πραττόμενα και σκανδαλίζοντα τον λαό κατά τον λόγο του Απ. Παύλου: «Τους αμαρτάνοντας ενώπιον πάντων έλεγχε, ίνα και οι λοιποί φόβονέχωσιν» (Α’ Τι. 5,20). Δεν ακολούθησαν ενδοτική τακτική, και αδιάφορη μπροστά στην κοινωνική αδικία. Στην εκμετάλλευση και στον σκανδαλισμό του λαού. Δεν έγιναν «μουγγοθόδωροι», αλλά ύψωσαν το ανάστημά τους, μην υπολογίζοντες κακοπάθειες, εξορίες και όποια άλλα δεινά. Αγωνίσθηκαν για την εξυγίανση και ανόρθωση της κοινωνίας και για τη δόξα της Εκκλησίας.
Σήμερα, δυστυχώς, δεν παρατηρείται το ηρωϊκό αυτό φρόνημα. Αλλά βρίσκουν εφαρμογή οι λόγοι του Χρυσόστομου: «Τούτο, πάντα ανέτρεψε, τούτο τον βίον ημών συνέχει, ότι ούτε ελεγχόμενοι φέρομεν γενναίως, ούτε ετέρους ελέγχειν βουλόμεθα».
Ας ήταν να ενωτισθούμε όλοι τους κρυσταλλίνης διαύγειας και επωφελείς για το κοινωνικό σώμα ανώτερω λόγους του Χρυσορρήμονος Πατρός.
Από τον Βασίλειο Χ. Στεργιούλη
