πανεπιστημιακών, που εμπνεύστηκαν από τα έργα του μεγαλύτερου δημαγωγού της νεότερης πολιτικής μας ιστορίας. Του κ. Τσίπρα. Το να διαθέτεις διδακτορικά και έδρες ευρωπαϊκών πανεπιστημίων και ταυτόχρονα να θαυμάζεις και υπηρετείς σχολικό καταληψία, ανήκει στην αρμοδιότητα ειδικού επιστημονικού πεδίου να εξηγήσει. Συμβαίνει όμως. Πριν χρόνια πασίγνωστος υπερήλικας ιατροδικαστής πιστοποίησε θαύμα στη Μακρακώμη, όταν στην εκταφή νεκρού παππά της εκκλησίας διαπιστώθηκε μουμιοποίησή του. Οι επίτροποι βλέποντας σμήνη πιστών να επισκέπτονται την περιοχή, τοποθέτησαν το σώμα σε γυάλινο κλωβό. Τότε όμως η μούμια αποσυντέθηκε μαζί με το... παγκάρι της εκκλησίας. Ξεναγήθηκα και ο ίδιος άλλοτε σε στοές υπόγειου μεσαιωνικού νεκροταφείου στο Κίεβο με μούμιες μεγιστάνων της Αυτοκρατορίας. Τους έθαβε εκεί η Εκκλησία με υπέρογκη αμοιβή. Το έδαφος δεν άφηνε τα σώματα να αποσυντεθούν και η πλουτοκρατία «αγόραζε» τη μέλλουσα ζωή! Συχνά η πίστη μυαλοφυγοδικεί. Πάμε όμως στο θέμα μας.
Η χρεοκοπία του 2009 ανέδειξε πολλούς υποψηφίους λυτρωτές από το ...μάτι το κακό. Παραδοσιακά Κόμματα διαλύθηκαν ή συρρικνώθηκαν. Καθώς είχαν φουσκώσει τα τελευταία προ χρεοκοπίας στομάχια και απλωθεί λίπη στα σώματα εκατομμυρίων Ελλήνων από ασυλλόγιστα δανεικά αμέριμνης Κυβέρνησης, κανένας δεν ήθελε να στερηθεί το μεγάλο φαγοπότι. Λίγοι πίστευαν, πως καλοπέραση με δανεικά μοιάζει με βουτιά στα σ@@@ά. Ήρθε πρώτος ο προφήτης Αντώνιος, που απετάξατο τον μνημονιακό σατανά, με κηρύγματα στον ναό Ζάππα. Είπε, πως θα τακτοποιούσε το χρέος «άμπρα- κατάμπρα» αλλά τα μαγικά δεν έπιασαν. Εκεί κοντά κήρυττε πρωτοεμφανιζόμενος προφήτης, ο Σταύρος. Ελεγε, πως χρειάζονται νέες ιδέες και πρόσωπα, για να πάμε μπροστά. Ύστερα θα «δούμε για τα δανεικά». Τον εγκατέλειψαν γρήγορα μαθητές και οπαδοί. Να ‘σου κι ένας τρίτος, έξαλλος κήρυκας ετούτος. Ο εθνοπατήρ Νικόλαος ο αλλόφρων. Είπε, πως χρειάζεται βούρδουλας σ' αυτούς που τρώνε το ψωμί του λαού και πως θα σωθούμε, όπως οι Γερμανοί με τον Αδόλφο. Κι εκεί που δεν φαινόταν φως στο τούνελ, εμφανίστηκε ο Μεσσίας Αλέξης επί του πώλου όνου Πάνου (Καμμένου), για να μας λυτρώσει από τους τοκογλύφους δανειστές, από τη μέγαιρα Μέρκελ και τον κατηραμένο Σόιμπλε. Μυριάδες λαού από κοντά ψέλνοντας ωσσανά, τραγουδούσαν (και τα έσπαγαν) στις πλατείες, πως μαζί με τον Μεσσία θα ξέσκιζαν τα μνημόνια και δεν θα πλήρωναν δεκάρα πουθενά.
Θα περιγράψω κάπως τον «άχαστο», που έγινε πρωθυπουργός χάρη στον Καραμανλή, που του δάνεισε τον «καθαρόαιμο καραμανλικό» (κατά δήλωσή του) Πάνο Καμμένο, για να συγκυβερνήσει με όρους: Να εκλεγεί Πρόεδρος ο Πάκης. Να συγκαλυφθούν οι ευθύνες της χρεοκοπίας. Να διωχθούν πολιτικοί αντίπαλοι των δυο τους. Η συμφωνία τηρήθηκε κατά γράμμα από το 2012 μέχρι την Άνοιξη του 2017. Αδιάψευστα τεκμήρια της συνεργασίας αποτελούν τα ακόλουθα. Καμιά αναφορά (δεν) έγινε από Τσίπρα και ΣΥΡΙΖΑ για τους υπεύθυνους της χρεοκοπίας μέχρι τις εκλογές του 2019. Κάτι σπάνια λόγια για παλιές πολιτικές δυνάμεις, χωρίς ποτέ και κανένας από Κόμμα και φιλικό Τύπο μέχρι την άνοιξη του 2019 να μιλήσει για ευθύνες Καραμανλή. Άκρα του τάφου σιωπή. Όταν άρχισε διεύρυνση προς ΠΑΣΟΚ, ο Τσίπρας μία και μοναδική φορά την άνοιξη του 2017 μίλησε σε επαρχιακή πόλη για ευθύνες Καραμανλή. Ακολούθησε πάλι σιωπή μέχρι τις παραμονές των εκλογών του 2019, όταν ο Καραμανλής συντάχθηκε με τον Κυριάκο. Την επόμενη έσπασε το moratorium.
Υπάρχουν και άλλα σημαντικά. Το καραμανλικό corpus της ΝΔ παραχώρησε τον Καμμένο με όλους τους καραμανλικούς βουλευτές και πολιτευτές, για να πάρει την Κυβέρνηση ο Τσίπρας. Αλλά και ολόκληρη την ΕΥΠ, ο επικεφαλής της οποίας τοποθετήθηκε ουσιαστικός Υπουργός Δικαιοσύνης (με τον τίτλο του Υφυπουργού), με στόχους διώξεων κοινών πολιτικών αντιπάλων. Η βολική επίσης για σανοφάγους κατασκευή του μύθου, πως τα μνημόνια έφεραν τη χρεοκοπία ήταν το... αντίδωρο Τσίπρα προς Καραμανλή. Έμειναν έτσι στο απυρόβλητο ο τελευταίος και κορυφαίοι Υπουργοί του. Άνθρωποι που δανείζονταν με επιτόκια 4,3-5,4%, για να συντηρήσουν καταναλώσεις ξένων προϊόντων, δημιουργούσαν διπλά ελλείμματα και πλαστογραφούσαν ύστερα τα στατιστικά στοιχεία. Εξευτελιστική ακόμα εμμονή, που μας εξέθεσε διεθνώς, υπήρξε η δίωξη Γεωργίου, επικεφαλής της Ανεξάρτητης Στατιστικής Αρχής από τον Αύγουστο του 2010. Η γελοιότητα βρίσκεται, στο ότι η Ελλάδα νομοθέτησε το 1ο μνημόνιο μέσα Μαΐου 2010 με έλλειμμα 12,3%. Ο Γεωργίου ανέλαβε την ΕΛΣΤΑΤ τον Αύγουστο του 2010 και οι Υπηρεσίες του οριοθέτησαν το τελικό έλλειμμα 15,4% του ΑΕΠ τον Νοέμβριο. «Ντε και καλά» όμως έπρεπε να υπάρξει συγχωροχάρτι για τα ελλείμματα, τη χρεοκοπία και την πλαστογράφηση των στοιχείων από τον Κώστα. Στη δίωξη καίριο ρόλο έπαιξε συγκεκριμένη Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, που άσκησε δύο διαδοχικές αναιρέσεις κατά δύο απαλλακτικών βουλευμάτων του Συμβουλίου Εφετών Αθήνας. Χρειάστηκε τρίτο απαλλακτικό βούλευμα, για να αρχειοθετηθεί - και ταυτόχρονα να... ξεχαστεί- η υπόθεση.
Η παγερή σιωπή Καραμανλή για τα πεπραγμένα Τσίπρα είναι μία ακόμα ισχυρή ένδειξη του moratorium των δύο Πρωθυπουργών. Έτσι δεν ξενίζει η αναφορά Καραμανλή το 2012. «Τον πάω -είπε- τον Τσίπρα. Έχει φρεσκάδα...». Ιδού όμως λακωνικά ο Κυβερνήτης της 4ετίας 2015-2019. Μεταξύ μας: Η Ελλάδα των «σαμαροβενιζέλων» του 2ου μνημονίου το καλοκαίρι του 2014 τα πήγαινε αρκετά καλά. Ώσπου ο ευφυής λαός (με μικρό λάμδα) στις αρχές 2015 εξέλεξε πρώτο Κόμμα τον ΣΥΡΙΖΑ, που είχε προαποφασίσει να συγκυβερνήσει με το καραμανλικό μόρφωμα των ΑΝΕΛ. Το εγχείρημα επαναλήφθηκε τον Ιούλιο. Αν σκεφθείτε, «τι δουλειά έχει ο φάντης με το ρετσινόλαδο», σημαίνει, πως δεν σας πέρασε από τον νου η επιχείρηση «ξέπλυμα». Αν είστε της Σχολής, πως «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα», σημαίνει, πως δεν μάθατε κάτι από την εβδομηντάχρονη περιπέτεια της Σοβιετίας και τα σαράντα και πλέον εκατομμύρια στον Κόσμο νεκρών αντιπάλων των κομμουνιστικών δικτατοριών. Αν όμως είστε της Σχολής, πως το Κόμμα Τσίπρα (περί αυτού πρόκειται) δεν είναι νεοκομμουνιστικό, διαβάστε το προοίμιο του καταστατικού του ΣΥΡΙΖΑ του 2012,που δεν του ρίξατε ματιά, ρίξατε όμως την ψήφο σας. Είπε ο «άχαστος», πως θα καταργήσει τον ΕΝΦΙΑ. Αμέσως βόρεια και νότια προάστια της Αθήνας τον προτίμησαν. Είπε, πως θα σκίσει τα μνημόνια. Οι αφελείς το έχαψαν. Είπε, πως συντάξεις δεν θα κοπούν, 14 μισθοί στο Δημόσιο θα δοθούν, 750 ελάχιστα «καθαρά» στον ιδιωτικό τομέα θα πληρωθούν. Μαζικά οι άσχετοι τον ψήφισαν. Προέκυψε λοιπόν Κυβερνήτης. Ακολούθησε το εξάμηνο της συμφοράς του 2015 και το ιλαρό ΟΧΙ, που έγινε το βράδυ ΝΑΙ. Και πάλι όμως οι ίδιοι άνθρωποι έδωσαν την Πρωθυπουργία στον homo colotoumba' s. Μοιραία τον... υπέστησαν. Κι εμείς μαζί.
Για τις ημέρες Τσίπρα, χρειάζεται πολλά να γραφούν. Απειροελάχιστα λόγω χώρου εδώ. Παρά το Psi και Psi plus του 2012 καθαρής μείωσης του χρέους (των 330 δισ.) κατά 136 δισ. ευρώ και το τρίτο μνημόνιο του 2015 από 86 δισ. ευρώ, το χρέος της Ελλάδας, όταν έληξε η θητεία Τσίπρα βρισκόταν στα 325 δισ. ευρώ και το χρέος στο 182% του ΑΕΠ (!). Στο 1ο μνημόνιο μπήκαμε με έλλειμμα 12,4%. Αυτά, παρότι η Ελλάδα είχε λάβει μνημονιακά δάνεια πάνω από 300 δισ. ευρώ! Οι θεσμοί επίσης θρυμματίστηκαν με κίνδυνο εκτροπής του πολιτεύματος. Η Δικαιοσύνη εργαλειοποιήθηκε, όπως έδειξε η δίωξη Γεωργίου, το «σκάνδαλο» novartis, οι «δραστηριότητες» Παπαγγελόπουλου και τα ακατανόητα της Εισαγγελίας διαφθοράς και Εισαγγελίας και Προεδρίας του Αρείου Πάγου. Η επιχείρηση άλωσης των ΜΜΕ πήρε διαστάσεις και το «ηθικό πλεονέκτημα» έγινε ανέκδοτο, που ο ΟΜΗΡΟΣ το διηγήθηκε στο πρόσφατο παρελθόν. Κι ακόμα το όποιο κύρος της Χώρας απέμεινε μετά τη χρεοκοπία Καραμανλή, εξαϋλώθηκε επί Τσίπρα. Φταίχτης ωστόσο του δράματος δεν είναι ο σχολικός καταληψίας. Κατά πολλούς τρόπους είμαστε όλοι.
Γράφει ο Απόστολος Βλιτσάκης
