Μία από τις ερωτήσεις που του έκανε η κοπέλα ήταν «τι φταίει και είναι μπερδεμένα μέσα μου σκέψεις, επιθυμίες και συναισθήματα και δεν έχω τη δύναμη να τα βάλω σε τάξη;». Μη μου πείτε ότι και όλοι μας δεν το ζούμε συχνά αυτό; Εκτός κι αν από τον τρόπο της ζωής μας έχουμε γίνει τόσο παχύδερμοι και δεν αντιδρούμε σε ερεθίσματα (όπως οι νεκροί).
Της απάντησε ο Άγιος: «Φταίει το ότι δεν έχεις άξονα, γύρω από τον οποίο να στρέφεσαι. Δεν έχεις κέντρο, στο οποίο να στοχεύεις. Και δεν έχεις, επειδή δεν αποφάσισες ακόμη, συνειδητά και ελεύθερα, ποιον δρόμο θ’ ακολουθήσεις. Μέσα σου υπάρχει μια δυνητική τάξη, βαλμένη από τη χάρη του Θεού. Από δω και πέρα όμως, η χάρη δεν θα ενεργήσει μόνη της για την εφαρμογή και την εμπέδωση της τάξεως. Θα περιμένει τη δική σου απόφαση.
Αν δεν τραβήξεις τον δρόμο της χάριτος, αυτή θα σε εγκαταλείψει, όπως είναι φυσικό, και θα σε αφήσει στα χέρια του θελήματός σου. Τραβώντας πάντως τον άλλο δρόμο, τον οποίο ίσως προτιμά η καρδιά σου, μην περιμένεις ότι θα μειωθεί η εσωτερική σου σύγχυση. Απεναντίας, ακόμα μεγαλύτερη σύγχυση, ακόμα μεγαλύτερη ακαταστασία θα δημιουργηθεί μέσα σου. Η ψυχική ισορροπία και ευταξία θ’ αρχίσει να αποκαθίσταται μόνο αν επιλέξεις τον δρόμο της χάριτος, μόνο αν αποφασίσεις να καταστήσεις κανόνες της ζωής σου τις αρχές της πνευματικής ζωής. Από τη στιγμή που θα λάβεις τέτοια απόφαση, θα σχηματιστεί μέσα σου ο άξονας ή το κέντρο, για το οποίο μίλησα πιο πάνω, ένα κέντρο με μεγάλη ελκτική δύναμη, που θα αρχίσει να σε έλκει προς το μέρος του όλο και περισσότερο. Γιατί; Επειδή εκεί ακριβώς θα βρίσκεται η χάρη, που έχει σαγηνεύσει την αυτοσυνειδησία σου και την ελεύθερη βούλησή σου. Η χάρη του Θεού λοιπόν, θ’ αρχίσει να έλκει προς αυτό το κέντρο όλες τις δυνάμεις της φύσεώς σου, διανοητικές και πνευματικές, και να κατευθύνει τη δράση τους, διατηρώντας ό,τι καλό και καταστρέφοντας ό,τι κακό έχουν. Η εσωτερική αναγέννηση που τόσο ποθείς, η αναγέννηση, η ανακαίνιση του πνεύματος, για την οποία σου μίλησα, δεν είναι παρά αυτή ακριβώς η έλξη όλων των δυνάμεων προς ένα κέντρο, η κατεύθυνσή τους προς ένα στόχο. Όταν η αναγέννησή σου συντελεστεί, το καθετί, μεγάλο ή μικρό, θα απορρέει από το ένα και μοναδικό τούτο κέντρο. Έτσι θα εδραιωθεί μέσα σου η πιο τέλεια αρμονία. Και τότε «η ειρήνη του Θεού, που είναι ασύλληπτη στον ανθρώπινο νου» θα επισκιάσει τον εσωτερικό ναό της φύσεώς σου. Μακάρι ο Θεός της ειρήνης να είναι μαζί σου! Τι πανευφρόσυνη και τρισμακάρια κατάσταση! Αν τη βιώσεις, θα διαπιστώσεις και θα ομολογήσεις ότι άξιζε απόλυτα αυτό που ποθούσες».
Νομίζω θα συμφωνήσετε ότι γνώρισμα του ψυχικά και διανοητικά υγιούς ανθρώπου είναι οι σκέψεις του, οι επιθυμίες του, τα συναισθήματά του και οι πράξεις του να είναι ενωμένα. Ακριβώς αυτή την ένωση είναι που επιδιώκει να μας χαρίσει ο Θεός και ακριβώς αυτή τη διάσπαση είναι που προσπαθεί να πετύχει το πονηρό πνεύμα με την αμαρτία. Αυτή την ένωση την ζούσαν ο Αδάμ και η Εύα στον παράδεισο πριν την πτώση.
Φαντάζεστε όπως γίνονται τώρα τα μαζικά τεστ για τον κορονοϊό, να γίνουν και μαζικά έγκυρα επιστημονικά ψυχολογικά τεστ; Νομίζω ότι θα κατέρρεαν τα ψυχιατρικά νοσοκομεία, γιατί δυστυχώς εδώ και χρόνια στην Ελλάδα οι περισσότεροι επιλέξαμε να μην είναι ο Χριστός ο άξονας γύρω από τον οποίο θα γυρίζουμε, να μην είναι ο Χριστός το κέντρο που θα μας έλκει, αλλά αφήσαμε τον εαυτό μας να στρέφεται γύρω από άλλους άξονες και να έλκεται από άλλα κέντρα (για παράδειγμα θυμηθείτε κάποιες δεκαετίες πριν τι μανία είχαμε με τις βιντεοκασέτες).
Ένας νέος γιατρός νόμιζε ότι η ζωή είναι να σκέφτεσαι, να σκέφτεσαι… και να λες, να λες… (μόνος σου). Αυτή την παγίδα την ξέρω καλά, επειδή από παιδί είχα παγιδευτεί. Σε τέτοιες παγίδες πιάνονται κυρίως αυτοί που δουλεύουν πολύ το μυαλό τους, όπως οι επιστήμονες (τις γλιτώνουν οι πτωχοί τω πνεύματι). Αυτός λοιπόν ο νέος γιατρός πήγε στον μεγάλο Άγιο Πορφύριο που ζούσε στην Αθήνα. Μόλις τον είδε ο Άγιος τού λέει: «Ευλογημένε, τι κάθεσαι και σκέφτεσαι και λες και λες… άσχημο κλοιό σου κάνει ο Σατανάς, τρέξε στον Χριστό να σωθείς».
Από τον Χαράλαμπο Παπαδόπουλο
