όλοι τον σεβασμό μου ως πρόσωπα. Όμως: Αυτή η υπόθεση ήθελε ειλικρινές πάθος για την προστασία του εθνικού συμφέροντος. Ήθελε κόπο και αγορεύσεις με παρουσίαση βιντεοσκοπήσεων μπροστά στους Δικαστές. Ήθελε πράγματα, που δεν έγιναν. Έτσι τα έχει αντιληφθεί το δικό μου μυαλό. Όχι" δημοσιοϋπαλληλικούς " χειρισμούς, την ώρα που ήταν φανερό, πως δεν εξελισσόταν καλά η υπόθεση στο ΣτΕ με τις εισηγήσεις Σακελλαροπούλου.
Πώς συνέβαινε δηλαδή οι περιβαλλοντικές μελέτες για τις Σκουριές της Χαλκιδικής να κρίνονται σωστές στους ίδιους καιρούς και αυτές για τον Αχελώο λαθεμένες; (Μήπως- λέω μήπως-ήταν και οι ίδιοι μελετητές;). Πώς συνέβαινε πάντως η ίδια Δικαστής και το ίδιο Δικαστήριο να κρίνει σωστές τις μελέτες της "Ελληνικός Χρυσός Α.Ε." και να διαφωνεί πάλι και πάλι με αυτές της ΔΕΗ; Πώς συνέβαινε, να χάνει διαρκώς το Ελληνικό Κράτος στην υπόθεση του Αχελώου και την ίδια ώρα να κερδίζουν οι Καναδοί επενδυτές το ίδιο αυτό Κράτος στην υπόθεση των Σκουριών! Τόσο άραγε ικανός και δραστήριος υπήρξε ο ίδιος νομικός, που υποστήριζε από τη μια πλευρά τους Καναδούς και από την άλλη τους " οικολόγους" πάντα εναντίον του ελληνικού Κράτους; Η δουλειά του ανθρώπου ήταν. Αλλά! Ήταν άσχετοι οι μελετητές της ΔΕΗ; Δεν το νομίζω. Οι ειδικοί στα φράγματα επιστήμονες και οι μελετητές των έργων ρωτήθηκαν από κάποιον χειριστή νομικό της ΔΕΗ, ή από κάποιον υπέρ των έργων, που από τη 10ετία του '90 χειρίστηκε στο ΣτΕ την υπόθεση "Αχελώος";
Εδώ και 20 χρόνια το Δικαστήριο καθήλωσε τα έργα (συνολικά έτοιμα κατά 70-75%), επειδή έκρινε, πως έπρεπε να γίνει ΜΙΑ (1) ενιαία περιβαλλοντική μελέτη για όλα μαζί, εκτροπής, φραγμάτων και Υ/Η σταθμών, αντί των δύο χωριστών που υπήρχαν από την αρχή. Αφού με χρόνια, κόπους και βάσανα έγινε αυτή η μία μελέτη, έρχεται το ίδιο Δικαστήριο σε Ολομέλεια το ‘14 (η εκδίκαση έγινε τέλη του ‘13) και.." φτού απ' την αρχή" σταματά τα έργα, κρίνοντας, πως χρειάζονται πάλι ΔΥΟ (2) χωριστές περιβαλλοντικές μελέτες, όπως δύο είχαν γίνει στην αρχή. Μία για τη Μεσοχώρα και άλλη για τη Συκιά! Σ' αυτό το σημείο έχει "κολλήσει" η..." ιστορία μου, αμαρτία μου". Στο μεταξύ ο έτοιμος από πολλά χρόνια Υ/Η σταθμός απαξιώνεται και τα μηχανήματα σκουριάζουν. Η σήραγγα εκτροπής για την αρχική ποσότητα νερών μήκους 17,4 χιλιομέτρων- από πολλά-πολλά χρόνια έτοιμη και αυτή (που στα 12 χιλιόμετρα δεν είναι επενδεδυμένη) κινδυνεύει με κατάρρευση. Όλα αυτά τα ακατανόητα, πάντα για την ...προστασία του περιβάλλοντος!
Το ίδιο Συμβούλιο Επικρατείας το 2004 (ύστερα από προσφυγή οικολόγων-χρηματοδοτούνται από το Κράτος- και Αγρινιωτών του 2000) συνεχίζει την καθήλωσή τους και υποβάλλει ερωτήματα στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης του Λουξεμβούργου για να δει, ποιο Δίκαιο έπρεπε να εφαρμοστεί στα... "σχεδιαζόμενα" έργα στον Αχελώο! Στις τέσσερις προηγούμενες αποφάσεις του της 10ετίας του '90 ήξερε το ίδιο Δικαστήριο τους κανόνες. Δέκα χρόνια μετά ρωτούσε να μάθει από το Δικαστήριο της Ε.Ε., τι έπρεπε να εφαρμοστεί! Και... βέβαια με σταματημένα τα έργα. Το Δικαστήριο της ΕΕ απάντησε ύστερα από πολλά χρόνια. Τι είπε; Ότι τα έργα θα συνεχιστούν, εφ' όσον τηρηθούν οι περιβαλλοντικοί κανόνες για τα..." σχεδιαζόμενα," έργα. Παρ' τ' αυγό και κούρεφτο. Σιωπή στο ότι, αυτά τα έργα ήταν μισοτελειωμένα, είχε αρχίσει η κατασκευή τους από το 1986 με Κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ και ποτέ δεν μπορεί να εφαρμόζεται μεταγενέστερο δίκαιο σε προγενέστερο έργο. Αν ήταν έτσι, δεν θα εκτελούνταν στον αιώνα τον άπαντα δημόσια και άλλα έργα, επειδή μετά τις άδειες ίσως άλλαζαν οι κανόνες για μελέτες και κατασκευές. Μόνον για ασύμβατα με τον αρχικό σχεδιασμό τμήματα του συνολικού έργου ηλεκτροπαραγωγής και εκτροπής θα μπορούσε να υπάρξει ανεξάρτητη αξιολόγηση. Όμως και αυτή η κρίση όφειλε να είναι εθνικά συμφέρουσα και με ιεράρχηση προτεραιοτήτων αντί για νομικισμούς. Αποτελεί έτσι κατά την άποψή μου ατόπημα και η θεαματική μείωση της αρχικής ποσότητας εκτρεπόμενου νερού τη στιγμή μάλιστα που έχει δραματικά επιδεινωθεί η κατάσταση στη Θεσσαλική πεδιάδα.
Γι' αυτό το σπουδαίο εγχείρημα πράσινης ενέργειας έχουν δαπανηθεί από την αρχή κατασκευής του το ‘86 μέχρι πριν 15 χρόνια, που το καθήλωσαν, 700 εκατ. ευρώ. Δεν ξέρω, τι είπαν οι δικηγόροι του Δημοσίου και της ΔΕΗ στο Λουξεμβούργο (το ‘12 νομίζω), όταν το εκεί Δικαστήριο έκρινε την υπόθεση. Ξέρω, πως πολλοί ταξίδευσαν, καλά πέρασαν, και πολλά αξιοθέατα είδαν...Ξέρω ακόμα, ότι στα τέλη του ‘13, όταν ξανασυζητήθηκε η υπόθεση στο ελληνικό ΣτΕ, δεν είπαν τίποτα, δεν αγόρευσε κανένας τους στο Δικαστήριο, αγνόησαν τον περιφερειάρχη Θεσσαλίας, και αρκέστηκαν πριν τη σειρά εκδίκασης να προτάξουν την υπόθεση. Το έπραξαν μάλιστα όταν ο κ. Αγοραστός με τον επικεφαλής των Νομικών Υπηρεσιών της Περιφέρειας βρίσκονταν έξω από την αίθουσα συνεδριάσεων περιμένοντας τη σειρά εκδίκασης μετά το τέλος όλων των άλλων υποθέσεων, όπως είχε προαποφασίσει το Δικαστήριο. Ακατανόητα πράγματα.
Οι υπερασπιστές των έργων του Αχελώου δεν έπραξαν, ό,τι όφειλαν να πράξουν, για να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους. Έπρεπε να υπερασπισθούν με σθένος τον Νόμο Σουφλιά. Να θέσουν προ των εθνικών ευθυνών του το Δικαστήριο. Να αγορεύσουν όλοι τους, και να προβάλλουν μπροστά στους Δικαστές τις φωτογραφίες της εγκατάλειψης. Να στηρίξουν τον μοναδικό άνθρωπο, που εμπράκτως ενδιαφέρθηκε για τον Αχελώο. Τον Γιώργο Σουφλιά, που φρόντισε να "ντύσει," με νόμο τις περιβαλλοντικές μελέτες για τον Αχελώο. Οι διατάξεις του νόμου Σουφλιά για τις μελέτες αυτές κρίνονταν το 2013 στην Ολομέλεια του Συμβουλίου Επικρατείας με αρνητική εισηγήτρια την κ. Σακελλαροπούλου. Έπρεπε και κάποιοι, όταν τους ζητήθηκε επανειλημμένα, να γνωστοποιήσουν στον νομικό Σύμβουλο του Περιφερειάρχη τον φάκελο " Αχελώος". Αντ' αυτού- πάλι χωρίς συνεννόηση με τον παρόντα στο ΣτΕ Περιφερειάρχη Θεσσαλίας- ζήτησαν από το Δικαστήριο, να αναβάλλει την υπόθεση, για να...δημοσιευθεί η μελέτη διαχείρισης υδάτων και να προσαρμοσθεί ανάλογα η μελέτη. Την τελείωσαν μόνοι τους. Όχι τη μελέτη. Την υπόθεση! Όταν λες, πως πρέπει να γίνουν πράγματα, που δεν έγιναν, ομολογείς πως οι αντίδικοί σου έχουν δίκιο. Τι να σου κάνουν μετά τα υπομνήματα, που ζήτησες να γράψεις.
Αυτά τα λίγα μπορούσα να διηγηθώ. Ευχαριστώ όσους αναγνώστες διέθεσαν χρόνο, για να διαβάσουν τη σειρά των τριών σημειωμάτων μου ( είχαν προηγηθεί άλλα τρία στο παρελθόν) για την υπόθεση του Αχελώου. Το σημερινό άρθρο είναι και το τελευταίο της τριανταεξάμηνης συνεργασίας μου με την «Ελευθερία». Τα τρία χρόνια που πέρασαν από τις αρχές Ιουλίου '18 μέχρι τώρα, ήταν αρκετά για μιά στοιχειώδη περιήγηση στη νεοελληνική μυθολογία και την εικονική πραγματικότητα, που βιώνουμε αρκετά και διαχρονικά οι Ελληνες.
Ευχαριστώ τη Διεύθυνση και Αρχισυνταξία της εφημερίδας, που μου επέτρεψαν ελεύθερη έκφραση των απόψεών μου όλο αυτό το διάστημα.
Για τον Όμηρο. ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ Κ. ΒΛΙΤΣΑΚΗΣ επιτ. δικηγόρος Α.Π και Σ.τ.Ε. πρ. προϊστ. Ν.Υ. Περιφέρειας Θεσσαλίας. πρ. νομικός σύμβουλος ΥΠΕΧΩΔΕ.
