ζυμωμένοι με τον ανθρώπινο πόνο, την αγάπη, τη θυσία. Τους διακρίνω ίσως ιδιαίτερα, ως γιος κι εγώ Γιατρού, ήρωα και εκείνου προπολεμικά. Εξυπηρετούσε καθημερινά τρία όμορα με τη Νίκαια χωριά, ταξιδεύοντας αδιάκοπα με το άλογό του. Και τελικά πεθαίνοντας στην ψάθα, από φτώχεια αφού αντί επίσκεψης έδινε στον άρρωστο φτωχό, χρήματα για τα φάρμακα.
Οι μαχητές του Ιού. Ήρωες κι αυτοί της λεβεντογέννας Ελλάδας, που προνοεί στις δύσκολες ώρες, να εκμαιεύει σημαδιακά παλικάρια. Γέννησε τον Μιλτιάδη και τον Θεμιστοκλή, για να σώσει τον τόπο από τους Πέρσες. Τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο στην Άλωση της Κων/λεως. Τον Κολοκοτρώνη και τον Καραϊσκάκη, στα χρόνια της σκληρής σκλαβιάς. Στους επώνυμους και ανώνυμους ήρωες στο Έπος του 1940. Αυτή τη φορά όμως η λεβεντογέννα μάς χάρισε το Σώμα των Γιατρών. Και μάλιστα κάθε Γιατρού, που δεν είχε ν’ αντιμετωπίσει έναν φανερό εχθρό.
Έναν που ν’ ακούμε τον θόρυβό του, ουδέ να βλέπουμε τη θωριά του. Ύπουλο, αόρατο και θανατηφόρο εχθρό, που κάθε στιγμή μας πλησιάζει, μας ακουμπά και μας αποστέλλει. Ο Ιός έχει όπλα ισχυρά και απολέμητα. Κι εμείς τον πολεμάμε με μάσκες και γάντια. Κι όμως τον νικάμε.
Ελάτε να δούμε τους ήρωές μας. Έμπειροι γιατροί, ως και πρωτόβγαλτα στη μάχη. Από πτυχίο, στο πεδίο μάχης. Καθημερινά κονταροχτυπήματα με τον χάρο. Ολημερίς οι Γιατροί μας, μέσα σε μια σακούλα, σε γόους, δύσπνοια και πνιγμούς. Να βλέπουν -ευτυχώς- όχι στην Ελλάδα, καμιόνια σε κομβόι ατελείωτα, να μην ξέρουν, που θα θάψουν τα θύματα. Ένας Ιός που εξαπλώθηκε στην υφήλιο και ερήμωσε Σχολεία, Εκκλησίες, εργοστάσια παραγωγής, μέσα συγκοινωνίας. Πώς να βλέπει τον ιό να αποχωρεί είρων και κυνικός, που θα μας αποτελειώσει, με την οικονομική καταστροφή.
Ανάμεσα στους ήρωες, ο Τσιόδρας και ο Χαρδαλιάς, και ένα υπέροχο Επιτελείο επιτημόνων, που κατάφεραν να σώσουν την Ελλάδα. Κατόρθωμα παγκόσμιας πρωτιάς. Όλοι οι λαοί μας επαινούν. Έχουμε τα λιγότερα κρούσματα και τους λιγότερους θανάτους. Αλλά και η πολιτική ηγεσία με θαυμαστή διορατικότητα, εναρμονισμένη με τα Ιατρικά δεδομένα. Δυστυχώς όμως ενώ στην Ελλάδα γινόταν αυτός ο τιτάνιος αγώνας, ορισμένοι Γιατροί, επιλήσμονες του Όρκου τους, κηλίδωσαν τον Πανεθνικό αγώνα, ως ιδιοτελείς και φακελάκηδες. Για 100 ή 200 ευρώ. Είναι ληστές και δυνάστες ανθρώπων πονεμένων και απελπισμένων. Μερικοί Γιατροί, όχι βέβαια στην Ελλάδα, έπεσαν θύματα του Κομμουνιστικού καθεστώτος της Κίνας. Της Κίνας με τα δύο πρόσωπα. Το καπιταλιστικό, αλλά και το απάνθρωπο Μαοϊκό σύστημα. Πρώτο θύμα ένας θαυμάσιος Γιατρός ο Λι Γουίνλαγκ. Είχε την αφέλεια πρώτος αυτός να μιλήσει, για μια περίεργη πνευμονία, δηλ. για τον Ιό, που επισήμανε στο Νοσοκομείο της Γιουχάν. Τιμωρήθηκε πάραυτα από την εξουσία, για το θράσος που είχε ν’ αποκαλύψει το επερχόμενο κακό. Χωρίς την έγκριση του Κομισάριου. Πού πας βρε δόλιε. Παντού το ξέρουν πως κομμουνισμός και αλήθεια ου συγχρώνται. Σε λίγο ο Γιατρός προσεβλήθη από τον Ιό και πέθανε. Η Κυβέρνηση αργά βέβαια του έστειλε τη συγγνώμη της. Δεύτερο θύμα του αυταρχισμού ο Γιατρός Αι-Φεν. Έγινε άφαντος, όταν μίλησε για την ανεπάρκεια του συστήματος Υγείας και τα προβλήματα των συναδέλφων του. Παγκόσμια τον αναζητούν, αλλά πού να τον βρουν χάθηκε. Ας ρωτήσουν τον Κομισάριο. Αυτός σίγουρα ξέρει. Αυτά βέβαια όχι σε δημοκρατικά καθεστώτα.
Οι Γιατροί, δουλειά από το πρωί, ως το βράδυ. Δεν έτρωγαν ούτε το μεσημέρι. Σκληρά μαχόμενοι μέχρι αυτοθυσίας. Πόσοι απ’ αυτούς δεν προσβλήθησαν από τον Ιό. Το βράδυ γύριζαν πτώματα στο σπίτι, και οι οικείοι του δεν τους δέχονταν να μπουν για να μην κολλήσουν τα άλλα μέλη. Νυχτιάτικα έψαχναν για κατάλυμα και κατέληγαν στα ράντζα του Νοσοκομείου.
Αυτοί είναι οι ήρωες της σήμερον. Πληγέντες και μη από τον Ιό, οφείλουμε να επαινέσουμε τον ηρωισμό και την ανθρωπιά τους και να αναφωνήσουμε τον ηρωισμό και την ανθρωπιά τους και να αναφωνήσουμε το του Χριστού «Εν τω κόσμω το τούτω θλίψιν έχετε. Αλλά θαρσείν, εγώ ενίκησα την θλίψιν».
Από τον Κων/νο Ι. Παπακωνσταντίνου
