τα μάτια μας (σταθεροποιηθείτε επιτέλους κάπου, κυρία μου), αλλά επηρεάζονται αρνητικά από την άλλη γενιές Ελλήνων σε ένα απείρως πιο σημαντικό ζήτημα, σε αυτό της παιδείας.
Γιατί οι αλλαγές στην εκπαίδευση δεν γίνονται μόνο από κάθε νέα κυβέρνηση αλλά και από κάθε νέο υπουργό της ίδιας κυβέρνησης. Οι κομμώτριες του Υπουργείου δουλεύουν νυχθημερόν και η Κοσιώνη της ελληνικής παιδείας κοντεύει να μας τρελάνει. Από τον νόμο της κ. Διαμαντοπούλου, του μοναδικού που συγκέντρωσε πάνω από 250 διακομματικές βουλευτικές υπογραφές, πριν δέκα σχεδόν χρόνια, σε μια προσπάθεια να επιφέρει μόνιμες και διαρκείς αλλαγές, δεν έμεινε ούτε το ντεκαπάζ. Σβήστηκε και ξαναγράφτηκε ένα σωρό φορές, κάηκαν οι ρίζες στην κεφαλή της ελληνικής εκπαίδευσης.
Η σημερινή κυβέρνηση εξήγγειλε στη Θεσσαλονίκη από τα χείλη του πρωθυπουργού, ως αρχηγού τότε της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ένα μεγαλεπήβολο σχέδιο αλλαγών και μέχρι να ξεκινήσει η υλοποίησή του οι εκπτώσεις είχαν φτάσει στο ύψος του ξεπουλήματος και της εκκαθάρισης. Τότε το ζητούμενο ήταν η εκ βάθρων αναδιάρθρωση ενός μη ελκυστικού και αναποτελεσματικού εκπαιδευτικού συστήματος, τώρα το μείζον έγινε η αλλαγή του μαθήματος της Κοινωνιολογίας από τα Λατινικά! Ο σεισμός που εξαγγέλθηκε μας προέκυψε ταλάντωση σε σομιέ κρεβατιού ξενοδοχείου του 1960. Το τσουνάμι αποδείχτηκε λιμναίος παφλασμός!
Δε θα τα ψάλλω όμως σε καμιά κυβέρνηση με καμιά κυβέρνηση. Η οξυδέρκεια των κάθε φορά κυβερνώντων συντάσσεται με τη σφοδρή επιθυμία της επανεκλογής τους και οδηγεί στα ηπιότερα μέτρα χαϊδέματος του υπογάστριου των ψηφοφόρων. Γιατί η κοινωνία απλώς δεν θέλει. Ούτε τη δυσκολία επιθυμεί ούτε τον κόπο ούτε την ίδια την αλήθεια. Οποιαδήποτε αλλαγή, λοιπόν, στην εκπαίδευση περιλαμβάνει κάποιο από τα παραπάνω τρία θα ήταν καταδικασμένη και μη αποδεκτή μ’ αποτέλεσμα οι πολιτικοί, που είναι άριστοι σφυγμομετρητές της επιθυμίας του πολιτικού σώματος, να μη την εφαρμόσουν ποτέ. Χαζοί είναι; Δε θα επανεκλέγονταν στον αιώνα.
Για σκεφτείτε, σε μια χώρα αρίστων, αφού πάνω από το 70% των μαθητών μας αριστεύουν (επειδή κι οι εκπαιδευτικοί μοιάζουν με τους πολιτικούς, δίνουν αφειδώς στους γονείς αυτό που θέλουν) ποιος γονιός θα δεχόταν την επανάληψη της τάξης από το όχι και τόσο μελετηρό βλαστάρι του, παρόλο που μακροπρόθεσμα αυτό θα ήταν προς το συμφέρον του; Σε μια χώρα που τα ψέματα υπογράφονται από γιατρούς και γονείς σε επίσημα έγγραφα ώστε τα παιδιά να απουσιάσουν υποτίθεται δικαιολογημένα από το σχολείο τους, ποια αυστηροποίηση του ελέγχου θα γινόταν αποδεκτή; Σε μια χώρα όπου το σύνθημα είναι η ελεύθερη πρόσβαση στα πανεπιστήμια ποια εκλογίκευση της διαδικασίας θα εύρισκε ευήκοα ώτα; Όλοι απόφοιτοι, όλοι καλλιτέχνες, όλοι αθλητές ανεξαρτήτως ικανότητας, ταλέντου, έφεσης, προσπάθειας. Ούτε στη Φρουτοπία δεν συμβαίνει αυτό.
Ακόμα κι αν υποθετικά όμως εφαρμοζόταν το καλύτερο εκπαιδευτικό σύστημα για την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση η ανταγωνιστική ελληνική κοινωνία σε συνδυασμό με την ακόμη ζωντανή αίγλη της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης θα συντηρούσε την παραπαιδεία των φροντιστηρίων, καθώς ο κάθε γονιός θα έψαχνε το συγκριτικό του πλεονέκτημα έναντι του αντιπάλου γονέα που θα στήριζε το δικό του παιδί, αφού και οι δύο θα στόχευαν στην ίδια θέση. Λογικό.
Αντί, λοιπόν, να πέσει η κουρτίνα και να φανεί το τέρας όλοι βολεμένοι συνεχίζουμε το παραμύθι και ζούμε εμείς καλύτερα από τους άλλους, που ίσως ιδρώνουν και κουράζονται μα στο τέλος χτίζουν σύγχρονες, ευημερούσες κοινωνίες.
Μπορεί να βαδίζουμε μισότυφλοι, αλλά με χιούμορ, αυτό να λέγεται. Η Κ.Ε.Ε., η Κεντρική Επιτροπή Εξετάσεων στις φετινές Πανελλαδικές και συγκεκριμένα στο μάθημα της Νέας Ελληνικής Γλώσσας και Λογοτεχνίας όμως το τερμάτισε. Έθεσε στους δεκαοχτάχρονους υποψηφίους, με αφορμή ένα ποίημα του Πατρίκιου, εκτός από το ζήτημα της φιλαναγνωσίας και το ερώτημα τι ρόλο παίζει η ποίηση στη ζωή τους! Ράγισαν τα μπετά, έπεσαν τα ντουβάρια από τα γέλια, σταμάτησε η επανάληψη της σειράς του SAFE SEX από το MEGA ως μη έχουσα λόγο ύπαρξης, βγήκε στην ανεργία ο Λαζόπουλος (πού χάθηκε αυτό το παιδί;)! Τα σημερινά παιδιά, που κλήθηκαν ν’ απαντήσουν, νομίζουν ότι ο Ντίνος Χριστιανόπουλος είναι δεξί εξτρέμ στον Άρη κι ότι η Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ η περσινή νικήτρια του GNTM. Μια χώρα με μονοψήφια ποσοστά πωλήσεων εφημερίδων, σχεδόν μηδενικά βιβλίων, με αραχνιασμένες και κλειδωμένες σχολικές βιβλιοθήκες έχει για ποιητές της τον Sin Boy και τον Aργυρό, ο Ρέμος πάλιωσε. Η σχέση των νέων με τον έμμετρο λόγο, την ποίηση, είναι αυτή του Φάντη με το ρετσινόλαδο, δηλαδή καμία και με το διάβασμα αυτή της ανάγνωσης υπότιτλων στο NETFLIX. Το μόνο δε άρτιο προϊόν, δημιούργημα του ανθρώπινου πνεύματος, που γνωρίζουν και δικαίως θαυμάζουν με τέτοια πολυπλοκότητα, είναι ο φρέντο καπουτσίνο με τριμμένο πάγο, μέτριο προς το γλυκό με μαύρη και κανέλα από τον αγαπημένο τους μπαρίστα, γιατί στην πρώτη ρουφηξιά ανακράζουν: «Ποίηηημαα!».
Από τον Δημήτρη Παπαχατζόπουλο
