Η διεθνής ανομία κατατρώγει το δίκιο των μικρών λαών

Από τον Κων/νο Τσιρονίκο

Σε μια δημοκρατική πολιτεία η δικαιοσύνη λειτουργεί ανεξάρτητα της κρατικής εξουσίας και οι παρανομούντες υφίστανται τις συνέπειες της ανομίας τους. Κατ’ ανάλογο τρόπο θα πρέπει να συμπεριφέρονται και οι διεθνείς οργανισμοί για την επαναφορά

στην έννομη τάξη των ταραξιών και παραβιαζόντων τα κυριαρχικά δικαιώματα γειτονικών και όχι μόνο χωρών.
Κάτι τέτοιο διαχρονικά δεν συμβαίνει, με εξαίρεση των περιπτώσεων εκείνων που τα συμφέροντα μιας μικρής κρατικής οντότητας συμπίπτουν με αυτά των κυρίαρχων ανά τον κόσμο δυνάμεων. Διαφορετικά οι μικροί λαοί γίνονται βορά στο στόμα αρπακτικών αγριμιών που ενδημούν και στην περιοχή μας…
Η ιστορία και τα καθημερινώς συμβαίνοντα στα ανατολικά της πατρίδας μας καταδεικνύουν περίτρανα του λόγου το αληθές. Καταμαρτυρούν το μέγεθος της βαρβαρικής συμπεριφοράς ενός αδίστακτου και άρπαγα σουλτάνου. Ο οποίος απειλεί, παραβιάζει, αρπάζει, νουθετεί, αμφισβητεί διεθνείς συνθήκες και κυριαρχικά δικαιώματα κρατών, παρασυρόμενος από τον αρρωστημένο εθνικιστικό του μεγαλοϊδεατισμό, που ονειρεύεται τη νεκρανάσταση αυτοκρατοριών, απολιθώματα του παρελθόντος.
Οι συμπεριφορές αυτές του ιταμού σουλτάνου αποτελούν τροφή για τον λαό του, στις δύσκολες στιγμές που περνά, και του δημιουργούν την ψευδαίσθηση υλοποίησης του οθωμανικού οράματος. Οι φαντασιώσεις του αυτές θα πρέπει να μας ανησυχούν και να μας κρατούν σε έγερση. Γιατί, όπου μπορεί και πιστεύει ότι θα τα καταφέρει, επιχειρεί και αρπάζει. Τα θύματά του κυρίως αδύναμοι, διαλυμένοι και χωρίς πατρίδα λαοί.
Στον κατήφορο της ανομίας του προχωρεί αδέσποτος και σε ό,τι αρπάζει, καθ’ ομολογία του ιδίου, υψώνει την ημισέληνο και δεν την υποστέλλει. Σε ό,τι αφορά τα καθ’ ημάς και την Κύπρο συνεχίζει το ίδιο τροπάριο. Καταπατά την Α.Ο.Ζ. της μεγαλονήσου, παραβιάζει τον εναέριο χώρο της πατρίδας μας, απειλεί με γεωτρήσεις εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας Ν.Α. της Κρήτης… Και αυτά τα επιχειρεί εναντίον δύο κρατών μελών της ευρωπαϊκής ένωσης απ’ την οποία, δυστυχώς, απουσιάζει η έμπρακτη συμπεριφορά της αλληλεγγύης και υποστήριξης.
Το διαρκές πρόβλημα της Ελλάδας και της Κύπρου καταδεικνύει το μέγεθος της τουρκικής παραβατικότητας. Αιτία η ανυπαρξία έμπρακτης αντίδρασης των διεθνών οργανισμών. Το τραγελαφικό της αναποτελεσματικής διεθνούς νομικής προστασίας και αλληλεγγύης προέρχεται από την Ε.Ε., όπου οι κυρίαρχες οικονομικές δυνάμεις, όπως η Γερμανία… ακολουθούν τη δική τους πολιτική απέναντι στην Τουρκία, η οποία εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους. Και αυτό εκδηλώνεται και με την πώληση όπλων με τα οποία οι Τούρκοι σκοτώνουν αδύναμους και ανυπεράσπιστους λαούς και απειλούν τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας και της Κύπρου. Αποτέλεσμα δύο κράτη της ευρωπαϊκής ομοσπονδίας να δέχονται έμμεσα χτυπήματα από την ίδια την οικογένειά τους! Απίστευτο και όμως πραγματικό.
Απέναντι στη σουλτανική προκλητικότητα και απειλή δεν υπάρχει καμία θεσμική δύναμη έμπρακτης υπεράσπισης του διεθνούς δικαίου. Δεν την αφήνουν να εκδηλωθεί και να δράσει ο έλεγχος που ασκούν στους διεθνείς οργανισμούς τα συμφέροντα των ισχυρών. Άρα, μπορεί να είμαστε μέλη του Ν.Α.Τ.Ο. και της Ε.Ε., στην ουσία όμως είμαστε μόνοι. Και μόνοι μας θα πολεμήσουμε…
Ένας τέτοιος πόλεμος για να έχει θετική έκβαση για μας χρειάζεται: εθνική επαγρύπνηση, ισχυρή οικονομία, ασίγαστη εκπαίδευση των ενόπλων μας δυνάμεων, πλήρη εκσυγχρονισμό των οπλικών συστημάτων, έτσι ώστε ο εξ’ ανατολών επίδοξος εισβολέας να νιώθει στο πετσί του το βαρύ τίμημα που θα πληρώσει, αν πατήσει τη σκανδάλη των παρανοϊκών και εθνικιστικών του επιδιώξεων.
Μια τέτοια εθνική συμπόρευση αποτελεί χρέος και ευλαβές προσκύνημα στη μνήμη των προγόνων μας που δεν κιότεψαν στο πεδίο της μάχης, αλλά τράβηξαν μπροστά για τη χιλιάκριβη τη λευτεριά, την οποία ζούμε και απολαμβάνουμε εμείς σήμερα.