ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΛΑ, ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΜΥΑΛΟ

Γράφει ο «Όμηρος»
([e-mail], fb:Ομηρος Ελευθερία)

 

Θα ήθελα να έχω χρόνο για να μπορώ να διασκεδάζω με τα ευτράπελα που βλέπω συχνά στο διαδίκτυο. Δεν είναι λίγοι, άντρες και γυναίκες ενήλικες και υπερήλικες, που κατακλύζουν κάθε πιθανή ιστοσελίδα με υπέρλαμπρες ανοησίες. Το πλημμυρίζουν με

βαρύγδουπες πολιτικές αναλύσεις και υποδείξεις προς ναυτιλομένους ενός ούτως ή άλλως ημιβυθισμένου σκάφους με ελληνική σημαία. Ενός σκάφους εθνικού νηολογίου, που πλέει ημιβυθισμένο στις θάλασσες του Αιγαίου, του Κρητικού και του Ιονίου πελάγους. Οι πολλοί βρίζουν τους «μένουμευρωπαίους», άλλοι τους «τοκογλύφους δανειστές». Αλλοι αρρωσταίνουν με τον Σημίτη, και σε άλλους βγάζει φλύκταινες ο «Κούλης». Περιέργως κανένας δεν ασχολείται με τον Καραμανλή, ενώ η ανεπιεικής πένα τους με ακραίες ύβρεις στολίζει δεόντως ανθρώπους, που μονάχα καλά προσέφεραν στον τόπο. Κοντολογίς ανθολόγιο βλακείας και βόθρος εκκρίσεων επιεικώς ηλίθιων διπόδων του ελληνικού πανθέου. Θ’ ασχοληθεί σήμερα η στήλη με αυτόν τον καταρράκτη ανοησιών, που πηγάζουν ωστόσο από πολιτικά αφηγήματα κομματικών ηγεσιών αφόρητου λαϊκισμού
Τίποτα δεν ξεκινά από το μηδέν. Υπάρχουν οι διαμορφωτές γνώμης, που μπορεί να βρίσκονται στα ΜΜΕ. Όμως η αφετηρία της παπαρολογίας είναι στα σπλάχνα πολλών Ελλήνων πολιτικών. Ας δούμε κάποια αφηγήματα των καιρών, ή αν θέλετε πολιτικά προτάγματα. Τα τελευταία ξεκινούν από το πώς ορισμένοι βλέπουν, ή θέλουν την Κοινωνία και το Κράτος, που ζουν οι ίδιοι και οραματίζονται για όλους.
Η εκκίνηση του ανθολογίου αυτού του σημειώματος βρίσκεται στο πλήθος εκείνων που στον καιρό του δημοψηφίσματος του ‘15 χλεύαζαν τους υποστηρικτές της ευρωπαϊκής προγραμματικής διάσωσης ως ..μένουμευρωπαίους! Δείτε όμως τον νοητικό τραγέλαφο των...εξωευρωπαίων του όχι. Τα πλήθη αυτά υπερψήφισαν μετά δύο μήνες τον κομαντάντε του «όχι», παρότι έκανε την colotoumba του αιώνα, κάνοντας το όχι «ναι». Κατέληξαν λοιπόν οι επαναστάτες των πλατειών του όχι, ένθερμοι μένουμευρωπαίοι οι ίδιοι. Τι κάνει λοιπόν η… αυτοεξαπάτηση! Αποκαλύπτει μήπως ευήθεια; Λέω μήπως!
Ας πάμε τώρα στους «τοκογλύφους δανειστές», που αποκαλούσαν τους εταίρους της ΕΕ, την ΕΚΤ, τον ESM κ.λπ. τα εκατομμύρια των ατακαδόρων της ελληνικής αριστεροκρατίας. Πολλή... τοκοκουβέντα έπεσε κάπου εκεί ανάμεσα στο ‘10 με ‘15. Ας δούμε πόση σοβαρότητα έχει το σύνθημα. Η χρεοκοπημένη -από τραγικά λάθη της ηγεσίας της- Ελλάδα δανείστηκε από τα Κράτη της Ευρωζώνης, το ΔΝΤ και τους Ευρωπαϊκούς θεσμούς μεταξύ ‘10-’18 συνολικά 302 δισ. ευρώ. Πρωτοφανή ποσά παγκοσμίως, αν σκεφθεί κάποιος ότι τα χρήματα του ΔΝΤ, που ήταν μόλις το 10% όλου του ποσού, ξεπερνούσαν κατά 32 φορές το ποσό, που δικαιούταν να πάρει η Χώρα μας από το Ταμείο αυτό. Περίεργη «τοκογλυφία». Τα ποσά των τόκων που πληρώνει η Ελλάδα για ολόκληρο το χρέος της από το ‘10-’18 κυμαίνονται -αναλόγως των χρόνων των τριών μνημονίων (‘10-’12-’15)- κατά μ.ο. 0,82%. Περίεργη τοκογλυφία κι εδώ. Εχω άραγε άδικο όταν τιτλοφορώ τον τίτλο του σημειώματος αυτού «δεν είμαστε καλά..»;
Αξίζει μια παρένθεση εδώ. Είναι χρήσιμο, στους κρίσιμους χρόνους που διερχόμαστε, να γνωρίζουμε ελάχιστα για τα μνημόνια. Στις 3.5.10 η Ελλάδα ζήτησε από τις 15 χώρες της Ευρωζώνης 80 δισ. και από το ΔΝΤ 30 δισ. ευρώ. Την αίτηση συνόδευαν τρία μνημόνια.
Το μνημόνιο οικονομικής και χρηματοπιστωτικής πολιτικής (ΜΟΧΠ), το τεχνικό μνημόνιο συνεννόησης(ΤΜΣ) και το μνημόνιο συνεννόησης στις προϋποθέσεις οικονομικής πολιτικής (ΣΜΟΠ). Στις 8.5.10 υπογράφηκαν η σύμβαση δανειακής διευκόλυνσης με τις χώρες της Ευρωζώνης και ο διακανονισμός χρηματοδότησης άμεσης ετοιμότητας με το ΔΝΤ. Το σύνολο αυτών των εγγράφων αποτελεί το μνημόνιο, που συνέταξε μεγάλο δικηγορικό γραφείο του Λονδίνου αντί 68.000 ευρώ. Αμέσως μετά σχηματίστηκε τριμελής Επιτροπή ελέγχου τήρησης των δανειακών δεσμεύσεων (η γνωστή μας Τρόϊκα) από εκπροσώπους των δανειστριών Χωρών, της ΕΚΤ και του ΔΝΤ. Με το τελικό 1ο μνημόνιο η Ελλάδα έλαβε υπό όρους 53 δισ. από τα Κράτη της Ευρωζώνης και 20 από το ΔΝΤ. Με το 2ο μνημόνιο του ‘12, και αφού στο μεταξύ σχηματίστηκε μηχανισμός στήριξης, η Ελλάδα πήρε νέο δάνειο 142 δισ. από τον ΕΜΣ και 12 από το ΔΝΤ. Υπό το βάρος των μέτρων κατέρρευσε το ΠΑΣΟΚ. Τέλος με το 3ο μνημόνιο τον Ιούλιο του ‘15 δανειστήκαμε με ακόμα σκληρότερους (απ’ ό,τι προηγουμένως) όρους 86 δισ. ευρώ από τον ESM. Είναι η εποχή της colotoumba’s. Για τα τρία μνημόνια ψηφίστηκαν από τη Βουλή αντίστοιχοι νόμοι. Όλα αυτά, επειδή κάποιοι «τοκογλύφοι δανειστές», και όχι μόνοι μας, «βάλαμε τα χέρια μας και βγάλαμε τα μάτια μας», όπως λέει ο λαός.
Η τοκογλυφία είναι απεχθής πράξη και τιμωρείται από τον νόμο. Και η αισχροκέρδεια στο εμπόριο είναι μορφή τοκογλυφίας. Στη διεθνή οικονομική πραγματικότητα οι έννοιες αυτές δεν χωρούν και αποτελούν αστειότητα. Η άντληση χρημάτων κάθε χώρας από τις λεγόμενες αγορές χρήματος αποτελεί εδώ και αιώνες παγκόσμια πρακτική και αναγκαιότητα. Εκεί η υψηλή ή χαμηλή τοκοφορία δεν υπόκειται, παρά σε κανόνες διεθνών χρηματοοικονομικών συναλλαγών.
Στα ασθενή κράτη δεν επιβάλλονται υψηλοί τόκοι, αλλά βαρύτατοι όροι εσωτερικών μεταρρυθμίσεων, υποθηκεύσεις δημόσιας περιουσίας, ενεχυριάσεις πόρων κ.λπ. που συνθέτουν συχνά βαρύτατο πλέγμα δεσμεύσεων ικανών να διασφαλίσουν την αποπληρωμή των δανείων. Η Ελλάδα έχει σκληρή σε βάρος της ιστορία ανάλογων δεσμεύσεων ακόμα από την εποχή του απελευθερωτικού αγώνα. Τότε που έφτασαν εδώ κάτι λιγότερα από το ένα έκτο των χρημάτων, που οι επαναστάτες δανείστηκαν το 1824 και 25,αλλά το ελληνικό κρατίδιο πλήρωσε στο ακέραιο με τους τόκους τους δεκαετίες μετά την ίδρυσή του. Ας πάμε τώρα παρακάτω στον Κώστα Σημίτη.
Ο Σημίτης είναι αιτία μεγάλων στομαχικών διαταραχών μιας-δυο γενεών πασόκων. Αυτών που μετακόμισαν στις δυσκολίες... σ’ άλλη γη σ’ άλλα μέρη κατά το ελαφρολαϊκόν άσμα της δεκαετίας του ‘50. Διόλου τυχαίο, αν το σκεφθεί καλά κάποιος. Όπως ο γράφων για παράδειγμα, που έχει μελετήσει καλώς πλην... αδιαφόρως το πασοκικό dna. Από Κινέζος, Εβραίος, γερμανόφιλος, ικέτης των Αμερικάνων, «αντιανδρέας», και όποια σαχλαμάρα έχω δει και διαβάσει, η μεγαλύτερη βλακεία που έχει ακουστεί για τον Σημίτη είναι, πως δεν είχε το μάτι του στην κλειδαρότρυπα της κρεβατοκάμαρας ή του γραφείου των μπιστικών του Ανδρέα, ή άλλων.
Όπως, ας πούμε, ο Κώστας Καραμανλής δεν είχε από δίπλα τον Βουλγαράκη, τον Παπαγεωργόπουλο ή κάποιους από τα τάγματα ομοίων, που θάλλουν στις κομματικές μεραρχίες. Σε «αρχιερέα της διαπλοκής» λοιπόν αναγόρευσε τον Σημίτη ο Κώστας Καραμανλής, καθήμενος.. ως κώνωψ επί κέρατος βοός. Ο άνθρωπος που εκτόξευσε στη στρατόσφαιρα το ελληνικό χρέος, βρήκε τοίχο ν’ ακουμπήσει. Στο πάνθεον όμως της Αριστοφανικής νεφελοκοκκυγίας* όλα μπορεί να συμβούν. Ολα τ’άχει ο ελληνικός μπαχτσές. Δεν τελειώνουν λοιπόν τα παλαβά. Γι’ αυτό και κάποια ψήγματα ακόμα.
Τι γράψαμε αρχίζοντας αυτό το άρθρο; Ναι, για τον «Κούλη» του σοβαρού ef syn, του σοβαρότερου κ. Βαξεβάνη, των «ψαγμένων» της Αυγής, και παντός επαΐοντος της θυματοποιημένης αριστεράς. Της αριστεράς των αγανακτισμένων, των μπαχαλάκηδων των πλατειών και των πανεπιστημίων, των καταληψιών της συμφοράς, των οπαδών της ισοπέδωσης και εχθρών της αριστείας, της κληρωτίδας των σημαιοφόρων, της ακραίας ημετερότητας και της εργαλειοποίησης της Δικαιοσύνης, όπου καταγγέλλεται, πως λειτουργούν αριστεριφασίστες δικαστικοί. (Μέγας κίνδυνος πολιτειακής εκτροπής). Ολοι αυτοί είχαν καταλήξει να πιστεύουν πως ο άχαστος θα του ‘δινε του Κούλη να καταλάβει.
Τώρα που ο Κούλης και κατά κόσμον Κυριάκος Μητσοτάκης, μετά τις τρείς αναμετρήσεις, όπου συνέβη το αναπότρεπτο και μοιραίο, αποδεικνύεται ένας καλός ηγέτης, οι απέναντι ψάχνουν αφήγημα. Τώρα η Ηγερία της Εισαγγελίας διαφθοράς δεν ξέρει τι να κάνει με «το μεγαλύτερο σκάνδαλο όλων των εποχών», καθώς ο Ρασπούτιν (έτσι αυτοαποκλήθηκε ο ίδιος) δεν της παρέχει κάλυψη και προτροπή. Και όλα αυτά τα έχουν υποστεί από τον...Κούλη! Ησυχάστε παιδιά, κι ετοιμαστείτε για τη συνέχεια. Επειδή μα τον Δία τον νεφεληγερέτη, κοντέψαμε μαζί σας, να πάθουμε(πώς το λέτε) «κοκομπλόκο»!. Και ξέρετε κάτι λεβέντες «καραμπουζουκλήδες»; Μάλλον ο καιρός δεν έχει για σας γυρίσματα. Ετσι νομίζω. Αντε και μακριά από τον κορονοϊό. Εδώ όλοι μαζί, και όχι «Η εμείς, ή αυτοί» Οχι «κατάκτηση όλων των αρμών της εξουσίας». Όχι λεβέντες στον φασισμό. Γκέγκε»;*** Η νεφελοκοκκυγία ήταν η κατοικία των κούκων στα σύννεφα. Την αναφέρει ο Αριστοφάνης στην κωμωδία «Νεφέλες».
** Η λέξη γκέγκε αποδίδεται στη νεοελληνική με ερωτηματικό και με τη σημασία «καταλαβαίνετε»; Ιδιωματικό δίχως ετυμολογική γνωστή προέλευση.