πρόληψη και τη σχετική έρευνα θα αποφεύγαμε, ίσως, όλη αυτή την περιπέτεια.
Ο νέος κορονοϊός, ως γνωστόν, εκτός από τις συνέπειες στην υγεία των ανθρώπων αποσυντονίζει και την παγκόσμια οικονομία. Εν τούτοις, σε σχέση με μεγάλες πανδημίες του παρελθόντος (π.χ. Ισπανική γρίπη), ο απόλυτος αριθμός των θυμάτων του είναι -λόγω της επιστημονικής εξέλιξης- κατά πολύ μικρότερος και ακόμη μικρότερο είναι τώρα το ποσοστό των θανόντων σε σχέση με τον πληθυσμό της Γης.
Οι πολύ πρόσφατες, πάντως, έρευνες (ΗΠΑ, Ισπανία, Βρετανία...) αποκαλύπτουν ότι, όπως σε όλα σχεδόν τα μεγάλα προβλήματα της ανθρωπότητας, τα περισσότερα θύματα του ιού ανήκουν στα φτωχότερα στρώματα. Η αλήθεια, βέβαια, είναι ότι ο ιός μάς «θεωρεί» όλους -πλούσιους και φτωχούς- κατάλληλους για «ξενιστές» του κι ότι, στην πραγματικότητα, η εμφανιζόμενη διαφοροποίηση οφείλεται στο ότι οι κοινωνίες μας είναι ταξικές με διευρυνόμενες, μάλιστα, ανισότητες. Ανισότητες τις οποίες οι λεγόμενες συστημικές πολιτικές δυνάμεις δεν προτίθενται, μάλλον, να καταπολεμήσουν.
Οι κυβερνήσεις προσπάθησαν και προσπαθούν να αντιμετωπίσουν με ποικίλους τρόπους την πανδημία. Οι δύο όμως βασικές στρατηγικές ήταν α) της Κίνας με τον καθολικό υποχρεωτικό «εγκλεισμό» των πολιτών στα σπίτια τους και το προσωρινό «πάγωμα» της οικονομίας ώστε να είναι ελεγχόμενη η διάδοση του ιού και β) των χωρών με ηγέτες τύπου Τραμπ, οι οποίοι υιοθέτησαν τη θεωρία της «ανοσίας αγέλης» (herd immunity) ώστε να μην υπάρξει μεγάλη επίπτωση στην οικονομία. Ο Μπόρις Τζόνσον, μάλιστα, ως leader gloriosus (=καυχησιάρης ηγέτης), υπήρξε ο πρώτος πολιτικός που αναφέρθηκε στη θεωρία αυτή και είναι ο πρώτος, επίσης, που «ανέκρουσε πρύμναν» και επέστρεψε στο «κοπάδι» όταν αντελήφθη ότι το θέμα τον αφορούσε προσωπικά.
Η ελληνική κυβέρνηση, στο θέμα του κορονοϊού, εφάρμοσε με δεξιοτεχνία την πρακτική του «μαστιγίου και του καρότου» και -όπως συνέβη και με την εφαρμογή του νόμου για το κάπνισμα- κατόρθωσε να οδηγήσει -μέσω μιας εκδοχής του παραδείγματος της Κίνας- τον λαό σε «υπακοή» ώστε να κρατηθεί ο αριθμός των θανάτων σε χαμηλά επίπεδα. Όχι ότι δεν υπήρξαν αστοχίες ή σκοπιμότητες (λίγα διαγνωστικά τεστ, έλλειψη προσωπικού, λίγες μονάδες ΜΕΘ, μάσκες κ.λπ.). Ο ελληνικός λαός «υπάκουσε» όπως και τότε, στον καιρό των μνημονίων, που είδε να μειώνεται το εισόδημά του περισσότερο από 30% και δεν είναι απείθαρχος και προπετής όπως κάποιοι διατείνονται. Βγάζει, όμως, αυτά τα χαρακτηριστικά όταν βλέπει τις κυβερνήσεις του να κλείνουν το μάτι σε ημετέρους, σε πελατειακά δίκτυα, στην εκτεταμένη φοροδιαφυγή, στην εξαγωγή κεφαλαίων σε «φορολογικούς παραδείσους» και να εξαντλούνται σε επικοινωνιακά κόλπα.
Με «μαστίγιο και καρότο», λοιπόν, επέβαλε η Κυβέρνηση τον αντικαπνιστικό νόμο και με τον ίδιο τρόπο ολοκλήρωσε επιτυχώς το πρώτο σκέλος του «πρότζεκτ» αντιμετώπισης της πανδημίας αλλά όχι και αυτό της Οικονομίας στο οποίο κάτι φαίνεται ότι δεν πάει καλά. Ο αξιοσέβαστος επιστήμονας κ. Τσιόδρας, με το σεμνό και πειστικό ύφος, δίπλα στον, με «μπρουτάλ» ύφος, κυβερνητικό εκπρόσωπο που κράδαινε ποινές και πρόστιμα υπήρξαν αποτελεσματικό δίδυμο. Τα “a cappella” διαγγέλματα του Έλληνα Πρωθυπουργού συμπλήρωναν την «τέλεια» κυβερνητική εικόνα που φαινόταν τελειότερη από την παντελή έλλειψη επιστημονικά τεκμηριωμένου αντιπολιτευτικού λόγου και από την ομόθυμη, σχεδόν συνδρομή του «μιντιακού συστήματος» της χώρας. Απομένουν, όμως, αρκετά ακόμη βήματα να γίνουν για την ολοκληρωτική έξοδο από την υγειονομική κρίση και γι΄ αυτόν τον λόγο προβλέπεται μετάθεση ευθυνών από το εμείς (η κυβέρνηση) που τα κάνουμε όλα καλά σε εσάς τους (ανεύθυνους) πολίτες (ατομική ευθύνη) που δεν (θα) υπακούετε.
Στα θέματα της Οικονομίας, γνωρίζουν οι κυβερνώντες ότι δεν αρκούν οι επικοινωνιακές ικανότητες. Ευελπιστούν μεν σε συντήρηση της καλής εικόνας με τη βοήθεια του προαναφερθέντος φιλικού τους (γιατί άραγε;) μιντιακού συστήματος για την απόκρυψη αστοχιών στην οικονομική πολιτική (β΄ εξάμηνο 2019- α΄ τρίμηνο 2020) αλλά γνωρίζουν, επίσης, ότι αυτό δεν είναι αρκετό. Διότι η προβλεπόμενη εφαρμογή σκληρών μέτρων που, ως συνήθως, θα πλήττουν τους φτωχότερους και θα κάνουν -υπάρχουν ήδη δείγματα γραφής- τους πλούσιους πλουσιότερους είναι βέβαιο πως θα «τσαλακώσει» σε μεγάλο βαθμό αυτή την, εν πολλοίς, κατασκευασμένη εικόνα.
Ήδη, οι άνθρωποι που ανήκουν στη μεσαία τάξη (και τα φτωχότερα στρώματα) που ανέμεναν άρση των αδικιών με βάση τις προεκλογικές υποσχέσεις του κυβερνώντος σήμερα κόμματος διαισθάνονται ότι και πάλι θα κληθούν να πληρώσουν τον λογαριασμό. Προς τούτο, ο Πρωθυπουργός θα πρέπει να αναζητήσει έναν άλλο «Τσιόδρα» (ή έναν Ευκλείδη) για τον τομέα της Οικονομίας ώστε να φέρει τα ανάλογα αποτελέσματα.
Άλλωστε, στην Οικονομία και στα εθνικά θέματα, για τα οποία καταφθάνει «η μυστική βοή των πλησιαζόντων γεγονότων», θα κριθεί επί της ουσίας το κυβερνητικό έργο και η στάση των πολιτών απέναντί του.
Από τον Δημήτρη Νούλα, χημικό
