* Του Φώτη Κων. Γιαννούλα, δικηγόρου Αθηνών
Ακόμη θυμάμαι έντονα την επανειλημμένη αιτιολόγηση που άκουγα τον περασμένο Ιανουάριο από πολλούς φίλους και μη ως προς την εκλογική τους προτίμηση στον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα: «Τους έχουμε δει όλους τους άλλους πού πήγαν τη χώρα, ας δοκιμάσουμε και αυτό το παιδί, δικαιούται κι αυτός μια ευκαιρία». Πολλές φορές η απάντηση που έδινα ήταν ότι σε αυτά τα πράγματα δεν υπάρχουν δοκιμές και ότι όλες οι ενδείξεις που έδιδε ο τρόπος της άσκησης της πολιτικής από τον ΣΥΡΙΖΑ καθιστούσε βέβαιο ότι θα οδηγούσε τη χώρα σε αδιέξοδα. Παρ’ όλα αυτά, ο Αλ. Τσίπρας με την απόφασή του για νέες εκλογές μας δίνει μια χρυσή ευκαιρία να θεωρήσουμε την 7μηνη περίοδο της διακυβέρνησης της χώρας από τον ίδιο και το κόμμα του ως μια δοκιμαστική περίοδο, για να αποφασίσουμε αν θα του δώσουμε την οριστική εντολή να κυβερνήσει για άλλα τέσσερα χρόνια.
Βλέποντας την 7μηνη αυτή διακυβέρνηση αντιλαμβάνεται κανείς ότι ο Αλ. Τσίπρας έκανε όλα όσα δεν έπρεπε να πράξει. Σταχυολογούμε τα σημαντικότερα:
- Μια αέναη «διαπραγμάτευση» που διέλυσε την πραγματική οικονομία. Μια οικονομία που αγκομαχούσε να ξεφύγει από τη διακεκαυμένη ζώνη της ύφεσης, έσβησε τις μηχανές για 7 μήνες. Αποδείχθηκε, μάλιστα, ότι όλο το πλάνο της κυβέρνησης βασιζόταν σε αυτό που πράγματι μας έλεγαν προεκλογικά: Ότι οι αγορές θα «σκιάζονταν». Με παταγώδη τρόπο αποδείχθηκε πόσο αφελής ήταν αυτή η «μεγαλοφυής» έμπνευση.
- Πέρα από τη ζημιά που προκάλεσε η ίδια η διαπραγμάτευση Τσίπρα, κάθε αγώνας κρίνεται από το αποτέλεσμά του. Στην προκειμένη περίπτωση, τα αποτελέσματα είναι πολύ χειρότερα από όσα έλεγε και ο πιο γκρινιάρης νεοδημοκράτης: Ένα ακόμη 3ετές μνημόνιο, την ώρα που στα τέλη του περασμένου χρόνου η χώρα απλώς προσπαθούσε να αποφύγει τη συμφωνία για έκτακτη γραμμή χρηματοδότησης.
- Το χειρότερο, όμως, που θα μπορούσε να πράξει οιοσδήποτε κυβερνήτης, έγινε κι αυτό: Το δημοψήφισμα στις 5.7.2015 δίχασε την κοινωνία, έβγαλε από τα σεντούκια τα φαντάσματα της δραχμής, έκλεισε τις Τράπεζες, αύξησε από μόνο του τις δανειακές ανάγκες της χώρας και εν τέλει απαξίωσε ακόμη περισσότερο το πολιτικό σύστημα, όταν ο Αλ. Τσίπρας πήρε το ΟΧΙ που τόσο πολύ κοπίασε να το πετύχει και το έκανε ένα μεγαλοπρεπές ΝΑΙ.
- Αλλά και στους άλλους τομείς της κυβερνητικής δράσης τα αποτελέσματα είναι απογοητευτικά: Αποδόμηση κάθε θετικού που είχε γίνει στην Παιδεία, εξόφληση γραμματίων στους συντρόφους που αξίωναν την αποφυλάκιση του Σάββα Ξηρού, προσλήψεις και πάλι προσλήψεις (και πολλών ημετέρων) σε ένα διαλυμένο δημόσιο, επαναλειτουργία της ΕΡΤ με αναβίωση ακριβώς του χρεοκοπημένου μοντέλου που την είχε οδηγήσει στην απαξίωση. Κυρίως δε καμία απολύτως δράση για να επέλθει κάποια αλλαγή σε οιονδήποτε τομέα της κρατικής δράσης.
Και μετά το μεγαλοπρεπές ΝΑΙ, το «πουλόβερ» του ΣΥΡΙΖΑ ξηλώνεται μέρα με τη μέρα. Ένα κόμμα που είχε ως συγκολλητική ουσία τον γενικό και αφηρημένο «αγώνα κατά των μνημονίων», μέρα με τη μέρα φυλλορροεί, καθώς έχει χάσει πια κάθε στίγμα για το πού θέλει να πάει τη χώρα: Είναι υποχρεωμένο να εφαρμόσει ένα πρόγραμμα που την ίδια ώρα το καταγγέλλει, χωρίς να μας έχει πει, αν με το καλό τελειώσει το επάρατο μνημόνιο το 2018, σε ποια κατεύθυνση θέλει να μας οδηγήσει.
Εν ολίγοις, ο Αλ. Τσίπρας και η κυβέρνησή του έκανε ό,τι μπορούσε, για να δικαιώσει όλους εμάς που εξ αρχής ισχυριζόμασταν ότι ένας άνθρωπος που έχει στοιχειώδη εικόνα της πραγματικότητας δεν μπορεί να υπόσχεται τα πάντα και ότι κάνοντάς το, εξαπατά σκοπίμως τον λαό στον οποίο απευθύνεται.
Η «δοκιμαστική περίοδος» που μόλις ολοκληρώθηκε διέλυσε και τις τελευταίες ψευδαισθήσεις ως προς την (αν)ικανότητα διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ. Ένα είναι βέβαιο: στις επερχόμενες εκλογές δεν ψηφίζουμε ΣΥΡΙΖΑ.
Και τι να ψηφίσουμε, θα διερωτηθεί κανείς: Τη ΝΔ; Τους παλιούς; Δεν χωρά αυτό το άρθρο για να ασκήσει κανείς κριτική στην προηγούμενη διακυβέρνηση της ΝΔ. Το βέβαιο, όμως, είναι ότι μέχρι τα τέλη του 2014 η χώρα είχε (έστω ισχνή) ανάπτυξη, η ανεργία είχε αρχίσει να μειώνεται, τα πρωτογενή πλεονάσματα άρχισαν να παγιώνονται και γενικά η πραγματική οικονομία είχε αρχίσει δειλά-δειλά να κινείται. Λάθη υπήρξαν πολλά, γιατί και η ΝΔ δεν είχε το αναγκαίο θάρρος να κάνει περισσότερες ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις και διάλεξε πολλές φορές τον εύκολο τρόπο των περικοπών. Παρ’ όλα αυτά, όποιος βλέπει ψύχραιμα, θα παραδεχθεί ότι ο Δεκέμβριος του 2014 ήταν καλύτερος από τον Αύγουστο του 2015.
Καλή ψήφο, λοιπόν, για τις 20 Σεπτεμβρίου και ας ελπίσουμε ότι τα πειράματα θα τελειώσουν στη «δοκιμαστική περίοδο» που μόλις ολοκληρώθηκε!
* Ο Φώτης Κων. Γιαννούλας είναι δικηγόρος Αθηνών, μέλος των Δ.Σ. του Συνδέσμου Λαρισαίων Αθηνών και της Εταιρείας Θεσσαλικών Μελετών
