Το πλήθος, οι λαϊκές μάζες, στη γνησιότητα των ειδήσεων, με αυτά που ακούν καθημερινά, μπήκε απότομα σ΄ ένα άλλο κλίμα ζωής, αβεβαιότητας, πόνου, φόβου, αγωνίας, καθολικής απογοήτευσης. Ο τυφώνας του κορονοϊού έσπασε κάθε ψυχική ηρεμία και γαλήνη. Οι κίνδυνοι πολλαπλασιάζονται, διογκώνονται απειλητικά και θολώνουν τον ορίζοντα της αυριανής, ιστορικής μας πορείας. Την προσέγγισή μου στον επαναστατημένο χώρο των ανθρώπων που καθημερινά δίνουν τη μάχη απέναντι στον αόρατο εχθρό, δεν μπορώ ούτε να τη διανοηθώ, ούτε να τη βιώσω, όπως οι γιατροί και οι νοσηλευτές της χώρας. Δεν σας αποκρύπτω ότι κατά τη μακρότατη πορεία της ζωής μου, είναι η πρώτη φορά που νιώθω τη συνταρακτική, υπαρξιακή αγωνία και την πικρία που αφήνει πίσω της η δική μας ασυνέπεια. Αναγνωρίζω και κατ΄ «ιδίαν» και « δημόσια» το μερίδιο της δικής μας ευθύνης απέναντι στον θανάσιμο εχθρό. Δεν πρόκειται να χρησιμοποιήσω αντιρρητικό και επιθετικό λόγο στον αγώνα που δίνει αυτή τη στιγμή η χώρα μας για να βγει νικήτρια απέναντι στον αόρατο εχθρό. Τίμιο και ειλικρινή διάλογο επιθυμώ να εγκαινιάσω μακριά από κάθε σκοπιμότητα με τους συνανθρώπους μου, που θα ήθελαν να συμμετάσχουν και να δώσουν μία ειλικρινή απάντηση στα ερωτήματα που μας συγκλονίζουν στη μάχη που δίνουμε απέναντι στον αόρατο εχθρό. Είμαστε όλοι στρατευμένοι σε εγρήγορση και σ΄επαγρύπνιση, σ΄ αγώνα για την αντιμετώπισή του, για την απόσβεση των θανατηφόρων κρουσμάτων του, ώστε να διατηρηθεί η υγεία, η καθαρότητα και η δυναμικότητα του λαού μας.
Εκείνο που κυριαρχεί, αυτό που είναι στην πρώτη γραμμή και πληγώνει τις ψυχές μας είναι ο πανικός. Πανικός λοιπόν παντού. Κανείς δεν γνωρίζει πώς θα είναι η αυριανή του ημέρα. Όσοι υποστηρίζουν τα αντίθετα, λένε ψέματα.
Μιλάμε για ατομικές ελευθερίες, για σεβασμό της προσωπικότητας του ανθρώπου, για ποιότητα ζωής, και για κοινωνική δικαιοσύνη, για σεβασμό της λαϊκής κυριαρχίας, που όταν τα τοποθετήσουμε σωστά στον πίνακα της καρδιάς μας, καταξιώνουν την προσωπικότητά μας και δίνουν θέση υπεύθυνου ανθρώπου μέσα στην κοινωνία. Με τον κορονοϊό άλλαξε τρόπο συμπεριφοράς η ζωή μας. Είμαστε προβληματισμένοι, ανήσυχοι και στεναχωρημένοι, αφού πολλές από τις γνωστές εκδηλώσεις της ζωής μας δεν μπορούμε πλέον να τις πραγματοποιήσουμε. Κλεισμένοι μέσα στα σπίτια μας νιώθουμε ως «ελεύθεροι πολιορκημένοι». Ακόμα και τους δέκτες των τηλεοράσεων σκεπτόμαστε να ανοίξουμε, αφού εκείνο που πρόκειται ν΄ ακούσουμε είναι συζητήσεις γύρω από το θέμα αυτό. Ακόμα και οι γνωστές «θείτσες» των τηλεοράσεων και αυτές «ως πρωταγωνίστριες» ασχολούνται με το θέμα. Η πράξη τους όμως είναι πεζή και αρνητική. Πανικό και ψυχοπλάκωμα δημιουργούν στον λαό και καμία άλλη ωφέλεια.
Μέσα σ΄ αυτό το κλίμα η χώρα μας έλαβε έγκαιρα τα κατάλληλα μέτρα για την προστασία του λαού. Σκληρά μεν. Δίκαια δε. «Οι πόλεις άριστα οικούνται όταν οι πολίται πείθονται τοις άρχουσι και οι άρχουσι τοις νόμοις». Ο λαός πιστός στους άρχοντές του έκανε εκείνο, που εκείνοι του επέβαλλαν. Η ζωή μας άλλαξε. Άλλαξαν και οι συμπεριφορές μας, οι συνήθειές μας. Τώρα υπάρχει ένας άλλος τρόπος ζωής στην καθημερινότητά μας. Πόνος θλίψη, οργή και αγανάκτηση στα μέτρα που επέβαλε η κυβέρνηση. Από την άλλη μεριά όταν σκεφθούμε ορθά, βλέπουμε, ότι εμάς προστατεύουν από τα χειρότερα. Τα θύματα από την πανδημία στην παγκόσμια κοινότητα είναι τόσα πολλά που δεν μετριούνται στα μηχανήματα της στατιστικής καταμέτρησης και τα ονόματά τους δεν χωρούν στα συμπληρωματικά ληξιαρχικά παραρτήματα του τόπου τους. Το δράμα μεγάλο. Το μέλλον αβέβαιο. Ο πανικός ατέλειωτος και η ζωή μας αδύναμη. Άμεσες λύσεις στον εχθρό που μας έχει κυκλώσει και απειλεί να μας εξαφανίσει, δεν υπάρχουν. «Ελεύθεροι πολιορκημένοι», δίνουμε τον δικό μας αγώνα απέναντι στον αόρατο εχθρό, με υψηλό φρόνημα αντιμετώπισής του και με πίστη και υπακοή στα παραγγέλματα της κεντρικής εξουσίας της Πολιτείας. Το σύνθημα της καταπολέμησής του, όπως τούτο το καθόρισε η Πολιτεία μας, σηματοδοτεί συγχρόνως τη γεύση της χαράς και της επαναφοράς στην κανονικότητα της ζωής.
«Το μένουμε όλοι μέσα» είναι μια μελή πικρία για όλους μας. Είναι όμως και μια πειθαρχία απέναντι στους άρχοντες της Πολιτείας. Στεναχωρούμαστε τώρα που τα μυρίπνοα άνθη της φύσης ευωδιάζουν την ατμόσφαιρα, χωρίς όμως εμείς να μπορούμε να βγούμε να ανοίξουμε τα πνευμόνια μας και να απορροφήσουμε μέσα στα σωθικά μας τον μυροβόλο αέρα της φύσης και τα κουρασμένα μάτια μας να μην μπορούν να αντικρίσουν τον καταπράσινο κάμπο του τόπου μας για να ξεκουραστούν.
Τα μέτρα της κυβέρνησης μας πληγώνουν. Μας πονούν, μας προβληματίζουν, μας θλίβουν, μας δημιουργούν ψυχικά προβλήματα. Και το κυριότερο, μας στερούν την προσωπική μας ελευθερία, το πολυτιμότερο αγαθό του ανθρώπου στη ζωή. Είμαστε ελεύθεροι μεν, πολιορκημένοι δε. Η θριαμβευτική όμως προέλαση της επιστημονικής γνώσης, γρήγορα θα δαμάσει τον εχθρό και θα μας χαρίσει πάλι την ελευθερία μας.
Από τον Αθανάσιο Φώτο, δικηγόρο επί τιμή
