Ξέρουμε τις δυσκολίες της ζωής, έχουμε μάθει να παλεύουμε καθημερινά τα δύσκολα. Θα σταθούμε όρθιοι και τώρα. Για να βγούμε όμως και από αυτή την περιπέτεια, όχι απλά όρθιοι, αλλά πιο δυνατοί, πρέπει να σκεφτούμε καλά, να μετρήσουμε ποιος πραγματικά στάθηκε στο πλευρό μας το διάστημα αυτό, να αποδώσουμε από σήμερα ευθύνες στους φταίχτες.
Το κράτος αυτό δεν είναι φύλακας-άγγελος για τους εργαζόμενους. Ούτε ήταν ποτέ, ούτε μπορεί να γίνει «κοινωνικό», ένα κράτος που θα εξυπηρετεί εξίσου όλους τους «πολίτες», εργαζόμενους και μεγαλοεπιχειρηματίες αντάμα. Οι διαδοχικές κυβερνήσεις όχι μόνο δεν προετοίμασαν το δημόσιο σύστημα Υγείας για να αντέξει τα χειρότερα, αλλά το υπονόμευσαν συστηματικά σε όφελος των ιδιωτικών νοσοκομείων. Οι όποιες αντοχές δείχνει σήμερα το ΕΣΥ, οφείλονται στην αυτοθυσία του προσωπικού των νοσοκομείων και στα μέτρα αυτοπεριορισμού που πήραμε όλοι μας. Ο βαθιά ταξικός χαρακτήρας του κράτους υπέρ των επιχειρηματιών φάνηκε ξεκάθαρα το διάστημα αυτό: Δίνει από τον κρατικό κορβανά 800 ευρώ για ενάμιση μήνα (500 ευρώ τον μήνα) στους δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενους που οι επιχειρηματίες πέταξαν, δίχως δεύτερη σκέψη, στην ανεργία, για να μη θιγούν ούτε στο ελάχιστο τα κέρδη τους. Χρηματοδοτεί με δεκάδες εκατομμύρια μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους (κανάλια, εταιρείες που διαχειρίζονται τους χρυσοπληρωμένους ήδη εθνικούς δρόμους, εφοπλιστές της ακτοπλοΐας, κτλ). Την ίδια ώρα εκατοντάδες δισεκατομμύρια κέρδη, βγαλμένα από τη σκληρή δουλειά και τον ιδρώτα μας, παραμένουν ανέγγιχτα στα θησαυροφυλάκια μιας χούφτας από κοινωνικά παράσιτα (βιομήχανοι, εφοπλιστές, τραπεζίτες, μεγαλέμποροι).
Από την άλλη μεριά, εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι που εξακολουθούν να δουλεύουν, το κάνουν κάτω από δύσκολες και επικίνδυνες συνθήκες, δίχως τη λήψη ακόμα και στοιχειωδών μέτρων προστασίας σε μεγάλους χώρους δουλειάς. Την ίδια ώρα, οι κρατικοί εκείνοι μηχανισμοί ελέγχου που το εργατικό κίνημα επέβαλλε μέσα από τους αγώνες του (Επιθεώρηση Εργασίας), είναι πρακτικά ακυρωμένοι τις μέρες αυτές, μετά από συστηματική υπονόμευση χρόνων. Σε ολόκληρες πόλεις της Θεσσαλίας, με σημαντική οικονομική δραστηριότητα, το αρμόδιο για τον έλεγχο των συνθηκών Υγείας και Ασφάλειας, Τμήμα της Επιθεώρησης, αναγκάζεται λόγω της υποστελέχωσης και της εκ περιτροπής εργασίας, να λειτουργεί με μόνο 2 επιθεωρητές σε καθημερινή βάση.
Είναι κοροϊδία και προσπάθεια εξαπάτησης το επιχείρημα ότι οι Δήμοι έχουν «κοινωνικό χαρακτήρα» και υπηρετούν τους πολίτες, επειδή δήθεν βρίσκονται πιο κοντά τους από τον κεντρικό κρατικό μηχανισμό. Η εμπειρία όλων των τελευταίων χρόνων δείχνει ότι η συντριπτική πλειοψηφία των δημάρχων, παρά τους κούφιους ψευτο-παλικαρισμούς, υπηρέτησαν με ευλάβεια την κεντρική πολιτική των κυβερνήσεων, αγκαζέ και σήμερα και χθες, με τους κομπορρήμονες συνδικαλιστές των άλλων παρατάξεων στους συλλόγους, στην ΠΟΕ-ΟΤΑ, στην ΑΔΕΔΥ. Οι κυβερνητικές-εργοδοτικές «αλεπούδες» που διαχρονικά βγαίνουν στο «παζάρι», για να ξεγελάσουν τους συναδέλφους, υπηρετώντας μια πολιτική αδυνατίσματος και ιδιωτικοποίησης των δημοτικών υπηρεσιών, μόνιμης υποστελέχωσής τους και επέκτασης των ελαστικών μορφών εργασίας (συμβασιούχοι, «κοινωνική εργασία», κτλ). Σήμερα, οι δήμαρχοι στον καιρό της πανδημίας, ούτε παρέχουν στους εργαζόμενους τους επαρκή και ασφαλή μέσα προστασίας, ούτε διεκδικούν τα κρατικά κονδύλια για να καλύψουν τις άμεσες υπαρκτές ανάγκες σε προσωπικό, καταφεύγοντας για μια ακόμα φορά στη γνωστή συνταγή των εποχικών συμβασιούχων. Είναι αποκαλυπτικό ότι χρειαζόταν να έρθει η πανδημία για να προκηρυχθούν κάποιες ελάχιστες οργανικές θέσεις στο πρόγραμμα «Βοήθεια στο Σπίτι». Την ίδια ώρα, τα μεγάλα κενά σε προσωπικό προβλέπεται να καλυφθούν το επόμενο διάστημα με 4μηνίτες συμβασιούχους (!), είτε μιλάμε για την Καθαριότητα στο Δήμο (για εργάτες καθαριότητας, οδηγούς και χειριστές), είτε μιλάμε για ειδικότητες Υγείας (γιατρούς, νοσηλευτές, τραυματιοφορείς) στην Περιφέρεια Θεσσαλίας.
Η «επιστροφή στην κανονικότητα» δεν θα σημάνει για τους εργαζόμενους και τον λαό κάποια δυνατότητα αυτόματης επιστροφής στις συνθήκες εργασίας και διαβίωσης πριν την πανδημία. Κυβέρνηση και αντιπολίτευση αντάμα, θα επιχειρήσουν να μονιμοποιήσουν τα αποτελέσματα των «έκτακτων μέτρων». Δεν υπάρχουν περιθώρια αναμονής. Δεν περιμένουμε «να λογαριαστούμε μετά», όπως ψεύτικα διαδίδουν όσοι πριν μερικά χρόνια ισχυρίζονταν «ότι οι αγορές θα χόρευαν στα νταούλια τους». Για να μείνουμε εμείς δυνατοί, για να μην επιτρέψουμε στους επιχειρηματίες και το κράτος τους να κάνουν τις ζωές μας μια μόνιμη πανδημία, χρειάζεται να μην τους έχουμε καμία εμπιστοσύνη και από σήμερα κιόλας να οργανωθούμε και να παλέψουμε μέσα από τις γραμμές των ταξικών σωματείων και του ΠΑΜΕ. Η πανδημία του κορονοϊού απέδειξε ότι ο πιο επικίνδυνος «ιός» είναι αυτός του καπιταλισμού. Μόνο η σύγκρουση για την ανατροπή του, θα ανοίξει τον δρόμο για να οικοδομηθεί το ευτυχισμένο αύριο των ανθρώπων του μόχθου, για την πραγματική Ανάσταση του εργαζόμενου λαού.
Από την Εύη Γ. Καρυδάκη
*Η Εύη Γ. Καρυδάκη είναι πρόεδρος του Συνδικάτου Εργαζομένων ΟΤΑ Μαγνησίας -Μέλος της Γραμματείας του ΠΑΜΕ
