Η κατάσταση είναι πρωτόγνωρη για όλους μας, είναι σα να πρωταγωνιστούμε σε ταινία τρόμου. Είναι απολύτως φυσιολογικό να κάνουμε αρνητικές σκέψεις, να προβληματιζόμαστε. Αναμφισβήτητα, τα νέα δεδομένα με τον κορονοϊό έχουν αλλάξει δραματικά την καθημερινότητά μας και τις συνήθειές μας… το θετικό σε όλο αυτό είναι ότι πρόκειται για μια προσωρινή κατάσταση! Χιλιάδες σκέψεις περνούν από το μυαλό μας, που, υπό άλλες συνθήκες, ούτε καν θα σκεφτόμασταν... π.χ. πρώτα απολυμαίνω το καρότσι και φοράω γάντια ή πρώτα γάντια και μετά τα πετάω και έπειτα απολυμαίνω οτιδήποτε; Συνιστάται ψυχραιμία και όχι πανικός, καθώς τα συγκεκριμένα συναισθήματα δεν εξαλείφουν τον ιό!
Το “μένουμε σπίτι” γίνεται πλέον τρόπος ζωής... ειδικότερα, μένουμε στην κρεβατοκάμαρά μας όπου έχουμε περάσει ατέλειωτες ώρες διαβάζοντας για πανελλαδικές ή την εξεταστική, όπου έχουμε περάσει χρόνο για να απομονωθούμε από ένα τυχόν πρόβλημα. Τώρα, επιλέγουμε την ανάγνωση ενός βιβλίου, χαλαρώνουμε, ακούμε μουσική... μένουμε στην τραπεζαρία και αράζουμε στους καναπέδες, βλέπουμε μια ταινία..Μένουμε στην κουζίνα, όπου έχουμε περάσει άπειρες ώρες προβληματισμένες τι θα μαγειρέψουμε σήμερα, όπου έχουμε πιει άπειρες κούπες καφέ...Μένουμε στην κουζίνα και ανακαλύπτουμε συνταγές, φτιάχνουμε νοστιμιές και λιχουδιές...Μένουμε σπίτι για όλους όσους αγαπάμε, για να στηρίξουμε όλους εκείνους που πρέπει να βγουν έξω για να εξυπηρετήσουν εμάς, να εργασθούν για εμάς..εργαζόμενοι σε σουπερ μάρκετ, νοσοκομεία, φαρμακεία... Μένοντας στο σπίτι θα έχουμε την ευκαιρία να κάνουμε πράγματα πολύ απλά, καθημερινά που στη δίνη των τρελών ρυθμών της καθημερινότητας δεν είχαμε τη πολυτέλεια του χρόνου. Ερχόμαστε πιο κοντά με τα αγαπημένα μας πρόσωπα, μιλάμε, συζητάμε..Θέτουμε τις ανθρώπινες σχέσεις σε νέα βάση και επικοινωνούμε μεταξύ μας γιατί, κακά τα ψέματα, μέσω της τεχνολογίας νομίζουμε πως επικοινωνούμε αλλά δεν επικοινωνούμε ποιοτικά και ουσιαστικά...Μένουμε σπίτι, και αφιερώνουμε χρόνο στον εαυτό μας, κάνουμε αυτοκριτική και ίσως αναθεώρηση καταστάσεων.
Τι γίνεται, όμως, στην περίπτωση που υπάρχουν και παιδιά; Αυτές τις ημέρες του εγκλεισμού πολλοί γονείς προσπαθούν να επινοήσουν τρόπους για να κρατήσουν τα παιδιά τους απασχολημένα και πώς να διοχετεύσουν την αστείρευτη ενέργειά τους. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι να δημιουργήσουμε ένα πρόγραμμα στα παιδιά, να τους δημιουργήσουμε μια ρουτίνα. Με τα παιδιά προσχολικής ηλικίας κατασκευάζουμε χειροτεχνίες και κατασκευές, τους διαβάζουμε παραμυθάκια. Στα παιδιά σχολικής ηλικίας περνάμε το μήνυμα ότι δεν είναι περίοδος διακοπών. Κρατάμε επαφή με το διάβασμα, κάνουμε επαναλήψεις στα μαθήματα, π.χ. σε ορθογραφία, ή σε μαθήματα που ενδεχομένως δυσκολεύονται. Μπορούμε να παίξουμε ένα επιτραπέζιο, να φτιάξουμε παζλ, να κάνουμε μοντελισμό. Σίγουρα θα περάσουν χρόνο μπροστά στην τηλεόραση ή στον υπολογιστή/τάμπλετ, αλλά με μέτρο. Στα παιδιά εφηβικής ηλικίας μπορούμε να έρθουμε πιο κοντά τους κάνοντας συζητήσεις για θέματα που τους απασχολούν και τους προβληματίζουν. Τους προτείνουμε να διαβάσουν ένα λογοτεχνικό βιβλίο ή να περιηγηθούν εικονικά σε διάσημα μουσεία του κόσμου π.χ. Το Μουσείο του Λούβρου και το Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης της Νέας Υόρκης παρέχουν αυτή τη δυνατότητα για τους λάτρεις του Ιντερνετ. Μπορούμε να μαγειρέψουμε με τα παιδιά, ζητώντας τους να γίνουν οι μικροί μας βοηθοί. Καλό θα ήταν να βοηθήσουν και στις δουλειές του σπιτιού, π.χ. συμμάζεμα της ντουλάπας τους. Απαραίτητη σε κάθε ηλικία είναι η ώρα του ύπνου, δεν χαλάμε τη ρουτίνα του για κανένα λόγο.
Μένουμε σπίτι για να κερδίσουμε όλοι μαζί τη μάχη της ζωής. Μένουνε σπίτι για να παίξουμε κρυφτούλι με τον κορονοϊό, αλλά ποτέ με την υγεία μας!
Από τη Σοφία Μαλιώρα, εκπαιδευτικό, Μsc στην Ειδική Παιδαγωγική και στη Διαπολιτισμική Εκπαίδευση
