"Οι προφήται ως είδον, οι Απόστολοι ως εδίδαξαν, η εκκλησία ως παρέλαβεν, οι Διδάσκαλοι ως εδογμάτισαν, ο Χριστός ως εβράβευσεν, ούτω φρονούμεν, ούτω λαλούμεν, ούτω κηρύσσομεν Χριστόν ...Αυτή η Πίστις των Πατέρων, αυτή η Πίστις των Ορθοδόξων..." Αυτή και η Πίστη ημών, είθε να το λέμε και σήμερα!
Ένα κείμενο "όρκος ιερός" θεομένων Πατέρων και αγίων, που εκφράζει τις αλήθειες της θρησκείας μας με ελεύθερο φρόνημα, Πίστη στο Δημιουργό και την Πνευματική μας Παράδοση, που συνέταξαν οι Πατέρες με παρρησία και θεολογική γνώση. Αυτή είναι η "Ταυτότητα" της πίστης κάθε χριστιανού, το "αγκωνάρι" της ορθοδοξίας και συνείδησής της. Μια δύναμη που περπατά αντάμα με τη ζωή και η ζωή μαζί της!
Σημείο αναφοράς ο θεάνθρωπος και κέντρο ο Ναός όπου όλα αγιάζονται και όλα διδάσκουν και η εκκλησία μας για αιώνες συνεχίζει να λειτουργεί ως θεολογικό σχολείο με τους ίδιους ύμνους, τον ίδιο ήχο, την ίδια γλώσσα των αγγέλων και τη θεία λειτουργία.
Κυριακή Ορθοδοξίας! Μήνυμα πάντα επίκαιρο για όλες τις γενιές και στη δική μας. Η Ορθοδοξία είναι πάντα στο ίδιο υφάδι με τη ζωή μας. Η ηθική της ανθρώπινη, η οργάνωσή της δημοκρατική, η γλώσσα θερμή, τα σύμβολά της γνώριμα στη συνείδηση του λαού.
Είναι η σκιά μας, η περπατησιά μας στο χρόνο που ζήσαμε, η δημιουργία μας, ο πολιτισμός μας!
Καημοί και πόθοι αιώνων. Η πνευματική παράδοση είναι η παιδεία του Γένους μας. Η σύζευξη των δύο πηγών, του Πλάτωνα και του Παύλου!
Καρπός της ο "Ελληνορθόδοξος" πολιτισμός μας και τα δώρα του πνεύματος, χαρά , δημιουργία, ειρήνη, αγάπη...
Αυτή η ΠΑΙΔΕΙΑ μορφώνει "υιούς φωτός", χαρούμενους, αισιόδοξους, δημιουργικούς με όραμα ανθρώπους. Οπλίζει θεσμούς, φωτίζει δρόμους του μέλλοντος. Είναι δικό μας δημιούργημα. Χρόνος που ζήσαμε. Τίποτα άλλο δεν είναι τόσο δικό μας. Πλασμένη με αίμα και δάφνες. Ηρωισμό και αγιοσύνη, Σταύρωση αλλά και Ανάσταση. Αυτή είναι η παράδοσή μας. Εμβόλιο προστασίας για να μη "πηθικίζουμε". Οι ξένοι ζουν τη δική τους παράδοση. Δεν αισθάνονται κόμπλεξ έναντι άλλων λαών. Εμείς γιατί να έχουμε τέτοια πνευματική ξενοδουλειά; Γιατί χάσαμε την εμπιστοσύνη στον εαυτό μας; Γιατί μιλάμε όλο για τα άσχημα της ράτσας μας, ξεχνώντας πως ο Ελληνας διακρίνεται για το πνεύμα του, τη σπάνια πολλές φορές ευφυΐα του, τη φιλοτιμία του, την εγκράτειά του, τη νοικοκυροσύνη του και την αξιοπρέπειά του; Φταίμε γιατί αμελήσαμε ως Πολιτεία την πνευματική τροφή της ψυχής μας και η "καλοζωία" έγινε το ύψιστον ιδανικό μας. Το Γένος έχασε την αριστοκρατία του πνεύματός!
Στο "μπόλιασμα" των πολιτισμών σήμερα, ας δούμε καλύτερα την πνευματική μας παράδοση. Αυτή κρατά ζωντανή την Πατρίδα και το όνομά της. Είναι ο γλυκός μούστος. Και είναι χρέος της πολιτείας μέσα από το σχολείο με τους δασκάλους του να αναδείξει και πάλι. Είναι το σίγουρο μονοπάτι προόδου. Είμαστε ευλογημένος λαός, να το πιστέψουμε και η πνευματική μας παράδοση, ευλογία ψυχής!
Από τον Δημήτριο Νταφούλη
