Νόμοι υπάρχουν για κάθε παράνομη πράξη. Αρκεί να εφαρμόζονται σωστά. Τα όσα διαδραματίζονται τον τελευταίο καιρό στον χώρο της παιδείας και βλέπουν το φως της δημοσιότητας στα τηλεοπτικά κανάλια και τις εφημερίδες και αποτελούν αντικείμενο συζήτησης μεταξύ των πολιτών της χώρας δεν τιμούν ούτε τη χώρα, ούτε την εκπαιδευτική κοινότητα, ούτε το Υπουργείο Παιδείας. Το πρόβλημα της παιδείας αναγνωρίζεται, ως κοινωνικό και είναι παλαιό. Και κανείς μέχρι σήμερα δεν θέλησε να βάλει το χέρι του «επί τον τύπον των ήλων» Οι δηλώσεις της υπουργού Παιδείας μετά το ατυχές γεγονός του άγριου ξυλοδαρμού του μαθητή στο Σχολείο του Βύρωνα Αθηνών, από συμμαθητές του, ήταν άστοχες και ατυχείς. Ο εκφοβισμός και η βία στο σχολείο, όπως τα σπρωξίματα, αγκωνιές, κλωτσιές, τσαμπουκάδες, τρικλοποδιές, γροθιές, σωματικές απειλές, κλεψιές χρημάτων και άλλων αντικειμένου είναι φαινόμενα συχνά. Αυτή όμως η κατάσταση, η καταστολή δεν αντιμετωπίζεται με την προσφυγή σε αυστηρούς νόμους. Κανείς δεν υιοθετεί και δεν εγκρίνει τη βαρβαρότητα και τη σκληρότητα, που υπέστη ο άτυχος μαθητής στο Βύρωνα.
Η διαλεκτική όμως που υιοθετήθηκε μετά το συμβάν από πολλούς, ήταν έξω και μακρά από την ορθή αντιμετώπιση του προβλήματος. Την επιστήμη την χαίρομαι και την τιμώ. Και όσο μου δίδεται η ευκαιρία και η δυνατότητα την παρακολουθώ και την ασπάζομαι. Θεωρώ, πως η εκπαίδευση τα τελευταία χρόνια, ύστερα από μία σειρά από άστοχες ενέργειες και παραλείψεις, που έγιναν στον χώρο της, δημιούργησαν τις προϋποθέσεις της εξάρθρωσης και της μετατροπής της σε λαϊκίστικο θεσμό κομματικών πειραματισμών. Ό,τι κτίζεται και δημιουργείται από τον ένα υπουργό, κατεδαφίζεται από τον αμέσως επόμενο. Όλοι τους πειραματίζονται σε βάρος της, εμποδίζοντας πολλές φορές και τους εκπαιδευτικούς να εκτελέσουν σωστά το έργο τους. Το σχολείο, η μοναδική κυψέλη, που γεμίζει και υπερχειλίζει τις δεξαμενές της γνώσης και της σοφίας, της αγάπης και της παίδευσης των ανθρώπων, ο φωτισμός του λαού μας, εμποδίζεται στο έργο του πολλές φορές από την ίδια την πολιτεία. Αυτήν την κολυμβήθρα μέσα από την οποία οι καθαρές και αγνές ψυχούλες των παιδιών, παραδίδονται στα χέρια των δασκάλων και των καθηγητών για να τις μεταπλάσουν σ' ανθρώπους έντιμους, ηθικούς και εργατικούς στον χώρο της κοινωνίας, οφείλουμε όλοι μας να τη διατηρήσουμε αλώβητη από κάθε εχθρό και από κάθε επιβολή. Η παιδεία πρέπει να είναι ζωντανή. Ενεργός. Αναπνέουσα για όλους. Τα προβλήματα και τις κάθε είδους ανάγκες της, τις γνωρίζουν οι ευσυνείδητοι εκπαιδευτικοί που εργάζονται σ' αυτή και είναι καθημερινά κοντά στο παιδί και όχι οι καρεκλοκένταυροι των Αθηνών, πολλοί από τους οποίους έχουν τεράστια ευθύνη για το κατάντημά της, επειδή ανήκουν στα κυκλώματα που μεθόδευσαν την ποιοτική της υποβάθμιση.
Πολλοί, με μελανά γράμματα, πιο αρμόδιοι και ειδικοί από εμένα, χτύπησαν κατά καιρούς τον κώδωνα του κινδύνου και επισήμαναν τον επιθανάτιο ρόγχο της παιδείας μας. Άμοιροι ευθυνών σε όλα αυτά που συμβαίνουν δεν είναι και οι εκπαιδευτικοί μας, όταν χιλιάδες ελληνόπουλα κατακλύζουν τα φροντιστήρια της χώρας για να συμπληρώσουν τις γνώσεις των. Για τους εκπαιδευτικούς είναι χρέος τιμής να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα αυτό. Είναι για τους ίδιους ένα προσωπικό στοίχημα απέναντι στην κοινωνία και πρέπει να το λύσουν. Έτσι θα κλείσουν και τα στόματα όσων βρίσκουν την ευκαιρία να τους λοιδορούν και να τους μέμφονται.
Δεν αγνοώ και δεν παραβλέπω τους ανώνυμους μανδαρίνους των υπηρεσιών του κράτους, που ενεργούσαν και ενεργούν επί χρόνια σε βάρους ορισμένων εκπαιδευτικών, προκειμένου να φανούν πρόθυμοι σε ορισμένες μειοψηφίες των οποίων τα αιτήματα ικανοποιούσαν πλήρως, αν και γνώριζαν ότι αυτά μόνο κακό κάνουν στην παιδεία. Η μεγάλη αξία στον χώρο του σχολείου, αλλά και στην ιστορία του, είναι ο μαθητής, με την ελευθερία, τη μάθηση και τη γνώση. Οι ψυχές που μοχθούν, πάσχουν, χαίρονται και απογοητεύονται, κατά τη διάρκεια του σχολικού βίου, οδεύουν πάντοτε κάτω από τη σκέπη της αγάπης και της συναδελφοσύνης.
Στο χρονικό του σχολείου ιστορείται με σεβασμό και ευπρέπεια το άνοιγμα της καρδιάς των μαθητών και η επίπονη ύφανση της συναδελφοσύνης, της συντροφικότητας, της πραότητας και της αγάπης που διαμορφώνουν το αδελφικό κοινωνικό ήθος των μαθητών.
Γεγονότα σαν αυτό στο Βύρωνα και στη Θεσσαλονίκη είναι καταδικαστέα στη συνείδηση του λαού μας. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να αντιδρά δυναμικά, χωρίς λόγο και αιτία και να προσπαθεί να ανατρέψει την αρμονική συμβίωση των μαθητών στο σχολείο. Είναι πλέον καιρός όλοι οι υπεύθυνοι να αντιληφθούν, ότι η υπόθεση παιδεία και τα προβλήματά της είναι έργο πρώτιστο για τους δασκάλους και τους καθηγητές. Σ' αυτούς η πολιτεία οφείλει να δώσει τα απαραίτητα πολεμοφόδια και εργαλεία που χρειάζονται και να τους αφήσει ελεύθερους να κάνουν τη δουλειά τους. Οι ευσυνείδητοι εκπαιδευτικοί ξέρουν να πάρουν το κοράκι και να το κάνουν περιστέρι. Τον λύκο πρόβατο. Και την αρκούδα ελάφι. Την οχιά σαύρα και τον κροκόδειλο δελφίνι. Μόνο αυτοί μπορούν να δώσουν νέα ποιότητα ζωής και πνοής στη νεολαία μας. Και τότε θα δείτε, ότι δεν χρειάζονται νέοι νόμοι, που το υπουργείο μας μελετά για να αντιμετωπίσει φαινόμενα σαν αυτά που τον τελευταίο καιρό είδαν το φως της δημοσιότητας.
Από τον Αθανάσιο Φώτο, επί τιμή δικηγόρο
