Ούτε κοινωνικό, ούτε πολιτικό μπορεί να το πει κανείς, αρκεί να σκεφτεί λίγο, χωρίς να τον περιορίζουν οι κομματικές παρωπίδες. Και όχι μόνον η πίτα της Νέας Δημοκρατίας. Αλλά και οι πίτες όλων των πολιτικών κομμάτων και οργανώσεων που εξακολουθούν να διαιωνίζουν το παρωχημένο πλέον έθιμο. Ο σχολιασμός μάλλον θα πρέπει να αφορά, ιδιαίτερα, τις συνεστιάσεις - «πίτες» των οργανώσεων του εκάστοτε κυβερνώντος κόμματος. Όχι γιατί είναι πιο πλούσιες και πιο ακριβές, (σαν κι αυτή που πλήρωσε από την ...τσέπη του ο κ. Βορίδης - συνεπώς και πιο...νόστιμες), αλλά γιατί τρώγονται με περισσή όρεξη! Την όρεξη που εξασφαλίζει η δύναμη της εξουσίας...
Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ κυβερνητική πίτα λοιπόν, που έκοψε στη Λάρισα ο υπουργός Βασίλης Κικίλιας, συνεπικουρούμενος από (μεγαλοσχήμονες και ... μικροσχήμονες) «κολαούζους» και τοπικούς κλακαδόρους, (κατ´ επίφασιν οι περισσότεροι αυτοαποκαλούμενοι και κομματάρχες), επανέφερε στη μνήμη μας τις ανούσιες φιέστες του παρελθόντος. Τις βλακώδεις εκδηλώσεις αυταρέσκειας αρκετών επανακαμψάντων του (τετραετούς) παροπλισμού κομματικών στελεχών, που ορέγονται να γλείψουν ξανά το ...μέλι της εξουσίας! Γνωστά αυτά, σταματώ, μην πω άλλα χειρότερα...
ΛΟΓΩ της πολυετούς δημοσιογραφικής διείσδυσης εις τα κοινά, μπορώ να βεβαιώσω ότι αυτός ο «Κικίλιας» ήταν ο ...εκατοστός «επισκέπτης» υπουργός, που ήρθε στη Λάρισα και αμέσως έλυσε όλα τα προβλήματά της! Σηκώθηκε ο άνθρωπος το πρωί, πέρασε πρώτα απο τον Αυτιά (όπως τους προγραμματίζει το κόμμα, μάλλον ήταν η σειρά του), καβάλησε μετά τη Μερσεντές και έφτασε στη Λάρισα για να τονώσει το κομματικό φρόνημα των διψούντων για επιβεβαίωση και ρόλο στελεχών. Φωτογραφήθηκε σχεδόν με όλους χωριστά, να έχουν υλικό για τα προεκλογικά τους φυλλάδια και «στην ουρά» για τα παραπολιτικά της εφημερίδας. Μοίρασε τις καθιερωμένες υποσχέσεις και απήλθε ικανοποιημένος, παίρνοντας στις αποσκευές του την «αγάπη» των εκατοντάδων ομοϊδεατών του καθώς και τη συμπάθεια (ιδιαιτέρως) κάποιων κυριών!
ΜΙΑ από τα ίδια... Ακριβώς όπως τη δεκαετία του ’80. Έτσι και τώρα, τα ίδια «πανηγυράκια». Τίποτα δεν άλλαξε. Έρχονται και φεύγουν υπουργοί, υποσχόμενοι λαγούς με πετραχήλια! Έτσι και τούτη τη φορά. Τα νοσοκομεία λέει, θα βρουν τον ρυθμό τους, ο κόσμος τη φροντίδα του, οι κομματικοί τη χαμένη αυτοπεποίθηση και ο υπουργός την εύνοια του αρχηγού του, μην χαθεί η εξουσία που του παρέχει ο θώκος...
ΞΕΧΝΟΥΝ εκεί στις ΝΟΔΕ και σε όλα τα κομματικά «ιερατεία» πως οι τοπικές κοινωνίες ιδιαιτέρως στην επαρχία, διαθέτουν έμπειρους και εκλεγμένους δικούς τους πολιτικούς, οι οποίοι βεβαίως μπορούν να αντιμετωπίζουν προβλήματα. Και αλίμονο, μπορούν και καλύτερα να κόβουν και... πίτες!
Από τον Χρήστο Τσαντήλα
