Η διαχρονική και στερεότυπη ρητορική της Άγκυρας εναντίον της πατρίδας μας έχει πάρει τον χαρακτήρα της οθωμανικής αναβίωσης και της εθνικιστικής έξαρσης επί του σημερινού της προέδρου. Ο οποίος έχει κηρύξει εαυτόν δερβέναγα της περιοχής καταπατώντας κάθε έννοια διεθνούς δικαίου. Η οποία καθημερινά εκφράζεται με τις παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου και των χωρικών μας υδάτων στην περιοχή των Ιμίων, δημιουργώντας έτσι ένα διαρκές σκηνικό ακήρυκτου πολέμου.
Όλα αυτά, βέβαια, συμβαίνουν με την ανοχή των διεθνών οργανισμών, οι οποίοι μέχρι τώρα δεν έχουν λάβει κανένα τιμωρητικό μέτρο κατά της βαρβαρικής πολιτικής του νεόκοπου και ονειροπόλου σουλτάνου, ακόμα και στην περίπτωση της γεωγραφικής υπερβάσεως να συνάψει μνημόνιο συνεργασίας με τη Λιβύη, με την οποία οι υφαλοκρηπίδες και οι Α.Ο.Ζ .δεν συνορεύουν…
Από τα παραπάνω αντιλαμβάνεται κανείς ότι η πατρίδα μας βρίσκεται αντιμέτωπη με δύο σοβαρές καταστάσεις, οι οποίες υπονομεύουν τα κυριαρχικά μας δικαιώματα. Από τη μια μεριά την παραβατικότητα του αδιόρθωτου σουλτάνου και από την άλλη την ανοχή των διεθνών οργανισμών… Πρακτική βοήθεια δεν περιμένουμε από κανέναν, εκτός από κάποιες κατά καιρούς ακουόμενες ισχνές φραστικές καταδίκες, οι οποίες δεν ιδρώνουν το αυτί του νταή και αδίστακτου σουλτάνου.
Επομένως, πρέπει εμείς οι ίδιοι να πάρουμε τον νόμο στα χέρια μας και να κάνουμε αυτό που δεν θέλουν ή δεν μπορούν, για τους δικούς τους λόγους, να κάνουν οι επιφορτισμένοι με την τήρηση της διεθνούς νομιμότητας οργανισμοί. Να επιβάλλουμε το δίκιο μας.
Και αυτό θα το πετύχουμε χωρίς εθνικές περιπέτειες, αν ισχυροποιήσουμε ηθικά και στρατιωτικά την πατρίδα μας, γιατί όπως λέει και ο λαός μας, αν δεν έχουμε νύχια δικά μας να μην περιμένουμε να μας ξύσουν οι άλλοι, ή όπως πολύ σωστά είπε και ο ναύαρχος Αποστολάκης: μόνοι μας θα πολεμήσουμε.
Άρα το πρώτο μέλημα των κυβερνώντων πρέπει να είναι η ενίσχυση του εθνικού φρονήματος του ελληνικού λαού με την καλλιέργεια της φιλοπατρίας και την αποβολή οποιασδήποτε φοβικής καταστάσεως και ενδοτικότητας απέναντι στον σφετεριστή της εθνικής μας κυριαρχίας. Κι αυτήν την αξία θα πρέπει να τη σφυρηλατήσουμε και στον όπου γης ελληνισμό. Έτσι θα δημιουργήσουμε ένα πανεθνικό μέτωπο αντίστασης και αντίδρασης κατά των εχθρών της πατρίδας. Που τον νου και το βλέμμα τους τα έχουν στραμμένα στην αρπαγή και στην ύψωση της ημισελήνου η οποία, κατά τον σουλτάνο, όπου υψώνεται δεν κατεβαίνει, όπως συνέβη και στη μαρτυρική μας Κύπρο…
Το σημαντικότερο όμως όπλο που είναι δυνατόν να δώσει ένα μάθημα συντριβής και εξαφάνισης των οθωμανικών ονείρων του αδέσποτου σουλτάνου είναι ο εκσυγχρονισμός στον υπέρτατο βαθμό των ενόπλων μας δυνάμεων. Αυτός αποτελεί μονόδρομο στην αναπτέρωση του ηθικού και της υπερηφάνειας των Ελλήνων, που παρήκμασαν κατά τη διάρκεια της κρίσης.
Προς αυτήν την κατεύθυνση θα πρέπει να είναι διαρκώς στραμμένη η προσοχή της κυβέρνησης και του λαού και προς αυτήν επιβάλλεται να γίνονται οικονομίες και θυσίες, γιατί μόνον έτσι θα έχει νόημα η ζωή μας ως Ελληνες και ελεύθεροι πολίτες. Και όλα αυτά μπορεί να τα εγγυηθεί ένας ισχυρός και σύγχρονος στρατός. Μια ισχυρή δύναμη αποτροπής και κρούσης κατά των εχθρών του γένους των ελλήνων.
Βέβαια, ο εκσυγχρονισμός στην εκπαίδευση και ιδιαίτερα των οπλικών συστημάτων απαιτεί ισχυρή οικονομία και θέληση του ελληνικού λαού για θυσίες στον βωμό της σωτηρίας της πατρίδας. Του γεωγραφικού και ιστορικού της μεγαλείου, που συνθέτουν το πολιτιστικό και πολιτισμικό της παρελθόν.
Πιστεύω ότι τέτοιες θυσίες που είναι άρρηκτα δεμένες με την αγάπη προς την πατρίδα αξίζουν τον κόπο, γιατί αποτελούν υψηλά ιδανικά, τα οποία κοσμούν και ομορφαίνουν τη ζωή του Ελληνα.
Ας επιχειρήσουμε το γρηγορότερο προς αυτήν την κατεύθυνση, γιατί οι καιροί δεν περιμένουν.
Από τον Κων/νο Τσιρονίκο
