Αντικρίζω τα σύννεφα του πολέμου να πυκνώνουν ολοένα και περισσότερο γύρω μας και τα τύμπανα να χτυπούν πιο ζωηρά στις ακοές μας. Δεν αναφέρομαι στις ατέλειωτες παγκόσμιες συρράξεις που έλουσαν τον πλανήτη μας με αίμα και δάκρυα. Αλλά σε μία ενδεχόμενη σύρραξη με την Τουρκία για την αναχάραξη των θαλάσσιων συνόρων και την αναδιανομή του συσσωρευμένου αέριου φυσικού πλούτου που υπάρχει στο υπέδαφος αυτών.
Χρόνια τώρα η Τουρκία διάκειται εχθρικά προς τη χώρα μας χωρίς λόγο και αιτία. Με αποκορύφωμα τις τελευταίες αξιώσεις της σε βάρος των νησιών μας. Χτυπά την καρδιά που δίνει παλμό και όραμα στη ζωή, στους κατοίκους των νησιών μας. Έχει βλέψεις επ΄ αυτών. Καθημερινό και κυρίαρχο σύνθημα εκπέμπεται σταθερά από τις ντουντούκες της πολιτικής ηγεσίας της για δήθεν δικαιώματά της επ΄ αυτών. Και παρακινεί σε πάνδημη επανάσταση τον λαό της ενάντια στη χώρα μας. Στο βίαιο σπάσιμο των δεσμών των δύο χωρών. Ακατανόητη η διαλεκτική της και η συμπεριφορά της απέναντι σ΄ όσους την εγκαλούν να σεβαστεί τη νομιμότητα.
Μέσα σ΄ αυτό το πολεμικό τυχοδιωκτικό, σχιζοφρενικό και αλαζονικό κλίμα της Τουρκίας, η χώρα μας οφείλει να διατηρήσει την ψυχραιμία της, την αυτοκυριαρχία της και τη γαλήνη. Να μην παρασυρθεί σε πράξεις και ενέργειες βεβιασμένες, που αργότερα κριθούν άσκοπες και άστοχες για τα συμφέροντά της. Είναι γνωστό ότι βρισκόμαστε σε καμπή της ιστορίας. Σε δομικές αλλαγές των στοιχείων της ζωής μας. Σε περιπέτειες με άγνωστη έκβαση. Σε εχθροπραξίες με αβέβαιο όφελος. Η σύγκλιση του εθνικού συμβουλίου εξωτερικής πολικής από την κυβέρνηση ήταν πράξη σωστή και ενδεδειγμένη. Το μήνυμα που βγήκε και διαχύθηκε στον ελληνικό λαό. Η «ομοψυχία». Ήταν το καλύτερο που μπορούσε να ακουσθεί. Το λιτανεύουμε, όχι ως λόγο κενό, αλλά ως κατάθεση μαρτυρίας και θέλησής μας απέναντι σε κάθε κίνδυνο που απειλεί τη χώρα μας. Όλοι μας έχουμε μέσα βαθιά στην καρδιά μας και στο θησαυροφυλάκιό μας κλεισμένη την πατρίδα μας και πιστεύουμε μέσα μας πως κανείς δεν μπορεί να την προσβάλει. Την κρατάμε στα χέρια μας και στις καρδιές μας, ως πολύτιμο δώρο των προγόνων μας. Και τη χαιρόμαστε σε πολλές περιστάσεις και με απείρους τρόπους. Χρόνια τώρα είμαστε μέλος του ΝΑΤΟ.
Πάντα προσφέρουμε χωρίς να λαμβάνουμε τίποτε. Αυτή η «Λεόντειος εταιρεία» που συνήψαμε μαζί τους πρέπει κάποτε να πάψει να υφίσταται. Στην εποχή μας δουλεύουν δύο αντίρροπες τάσεις. Το ΝΑΤΟ, όταν θέλει να κάνει τη δουλειά του, ζητά και λαμβάνει από εμάς τα κορόιδα, ό,τι επιθυμεί. Όταν όμως πρόκειται να μας βοηθήσει, κάνει τον «κινέζο». Μας κλείνει την πόρτα. Μας γυρνά την πλάτη. «Βρείτε τα μεταξύ σας με την Τουρκία. Εμείς δεν αναμειγνυόμαστε». Ωραία απάντηση. Και ποιος δεν θα τη ζήλευε. Είμαστε πανευτυχείς που έχουμε τέτοιους συμμάχους! Και ακόμα προνομιούχοι, γιατί μας κληροδότησαν τον στοχασμό τους και τον προβληματισμό τους, τις αγωνίες και τις εμπειρίες τους που αποτελούν για μας διδαχές και καταβολές ζωής! Σα δεν ντρέπονται...
Είχε απόλυτο δίκαιο το Κ.Κ.Ε. που χρόνια τώρα σκιαγραφούσε και αποτύπωνε τον ρόλο του ΝΑΤΟ σε βάρος της πατρίδας μας. Η συμβουλή του : «Βρείτε τα μεταξύ σας με την Τουρκία» τα λέει όλα. Κάθε άλλη αναφορά θεωρώ πως είναι περιττή. Στην ίδια γραμμή και ο Ο.Η.Ε. Διά στόματος του κογκολέζου στη μορφή και όχι στην καταγωγή, εκπροσώπου του γενικού γραμματέα του οργανισμού. «Βρείτε τα μεταξύ σας». Δεν είναι λίγες οι φορές που είδαμε μπροστά μας άψυχα και άφωνα τα δολοφονημένα οράματά μας. Πολλοί από εμάς πιστέψαμε στη δικαιοσύνη και στο Διεθνές Δίκαιο. Ό,τι είχαμε συλλέξει ως θησαύρισμα γύρω από το Διεθνές Δίκαιο, το χάσαμε για μια και μόνο στιγμή του χρόνου. Είδαμε το διεθνές δίκαιο να εφαρμόζεται μόνο για τους μεγάλους, τους ισχυρούς, τους δυνατούς της γης. Και όχι ισομερώς για τους μικρούς, τους αδύναμους, τους ανίσχυρους. Δείτε τι συμβαίνει χρόνια τώρα με την Κύπρο, την Παλαιστίνη. Την προσάρτηση της Κριμαίας από τη Ρωσία. Τη δημιουργία του Κράτος του Κοσσόβου με την προσάρτηση εδαφών από τη Σερβία. Γιατί δεν εφαρμόζεται στις περιπτώσεις αυτές το Διεθνές Δίκαιο; Γιατί οι μεγάλοι κάνουν τον κουφό; Απλούστατα, δεν το θέλουν. Δεν τους βολεύει. Δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους.
Δεν έχω την πρόθεση να απαξιώσω το διεθνές δίκαιο. Την επιστήμη τη χαίρομαι και την παρακολουθώ. Όπως και το Δίκαιο. Όταν όμως τσαλακώνονται, δεν μπορώ παρά να λυπάμαι γι΄ αυτό και για κείνους που την κάνουν χρήση. Τα χρόνια που ζήσαμε η πατρίδα μας δεν φρόντισε να συνάψει μια ισχυρή συμμαχία με κάποιο άλλο κράτος καίτοι είχε τη δυνατότητα αυτή. Έγινε όμως υποχείριο και θεραπαινίδα του ΝΑΤΟ και της Αμερικής. Κατ΄ εντολή τους συμμετείχε στους βομβαρδισμούς των ομόδοξών μας Σέρβων. Όπως και στο εμπάργκο κατά της Ρωσίας. Με συνέπεια τόνοι καρπουζιών, σταφυλιών, ροδάκινων, μήλων και άλλων αγροτικών προϊόντων να σαπίζουν στα δένδρα και στο έδαφος, αφού δεν μπορούν να εξαχθούν στη Ρωσία. Και τώρα που εμείς βρισκόμαστε σε διαμάχη με την Τουρκία, όλοι μας γυρίζουν την πλάτη. Η χώρα μας δεν διεκδικεί τίποτε από την Τουρκία. Ούτε όμως εκχωρεί και τίποτε σ΄αυτή. Έστω και μόνη της η χώρα μας με την ομοψυχία του λαού και το υψηλό και ακαταμάχητο φρόνημα των ενόπλων δυνάμεών της είναι σε θέση να υπερασπίσει τα κυριαρχικά της δικαιώματα από κάθε εξωτερικό κίνδυνο.
Από τον Αθανάσιο Φώτο
