Ας αποβάλλουμε το Εγώ και ας αναστήσουμε τον Χριστό μέσα μας. Ο Χριστός θα γεννηθεί μέσα μας, όταν θα αρχίσουμε να νοιαζόμαστε για τους άλλους τόσο όσο νοιαζόμαστε για τον εαυτό μας. Θα πρέπει να μάθουμε να θυσιάζουμε τις εγωιστικές μας ανάγκες και επιθυμίες και να αγαπάμε τους άλλους. Θα πρέπει να προσευχόμαστε στον Θεό να μας βοηθήσει σ’ αυτήν τη μεταμόρφωση.
Ας γίνουμε αναζητητές της Υπέρτατης Αλήθειας. Ας αγωνιστούμε ενάντια στην τάση του νου να ταυτίζεται με απολαύσεις, πόνους και διάφορες άλλες συναισθηματικές καταστάσεις που γίνονται αιτία να χάνει την επίγνωση της αλήθειας -ότι δηλαδή είμαστε μια ψυχή, ανεξάρτητα με το τι συμβαίνει στην ζωή μας-. ''Είμαι μια σπίθα της Θεϊκής Συνειδητότητας."
Ας μην ξεχνάμε οτι είμαστε αιώνιες ψυχές που ερχόμαστε για λίγο εδώ, προκειμένου να πάρουμε μερικά μαθήματα και να εξελιχθούμε. Ας πάψουμε να ξοδεύουμε τη ζωή μας απασχολώντας τους εαυτούς μας με διάφορες επιφανειακές ευχαριστήσεις και υλιστικές επιδιώξεις. Οι δυσκολίες και τα προβλήματα θα μας αναγκάσουν να κοιτάξουμε μέσα μας και θα θυμηθούμε τον λόγο που ήρθαμε στη γη.
Θα δούμε τη ζωή σαν ένα προσωρινό θέατρο στο οποίο ο καθείς παίζει τον ρόλο του και σύντομα θα έρθει η στιγμή που θα ξυπνήσει μέσα από πνευματική αφύπνιση, για να καταλάβει ότι όλα αυτά ήταν ένα Όνειρο και ότι αυτός δεν ήταν παρά μόνο μια ψυχή που έπαιξε προσωρινά κάποιους ρόλους.
Ας γίνουμε παρατηρητές του εαυτού μας και να πάψουμε να ταυτιζόμαστε με το σώμα, τα συναισθήματα και το περιεχόμενο του νου. Η αγάπη μας ας είναι μια εμπειρία ένωσης με τον άλλον και όχι ανάγκη να καλύψουμε δικά μας κενά ή να τον κατέχουμε. Ας αναζητήσουμε μια πιο μόνιμη πραγματικότητα έξω από αυτόν τον κόσμο, όπου όλες οι μορφές φθείρονται, πεθαίνουν και εξαφανίζονται.
Ας πάψουμε να είμαστε σκλάβοι των κοινωνικών μας προγραμματισμών, της άγνοιας της αληθινής μας φύσης, αιχμάλωτοι των αισθήσεων, του φόβου μας για τη γνώμη των άλλων, του φόβου μας για τον θάνατο. Είμαστε φυλακισμένοι στις πεποιθήσεις και τις προσκολλήσεις.
Αυτά είναι τα πραγματικά εμπόδια στην ελευθερία μας και οχι άλλοι άνθρωποι ή κυβερνήσεις. Αν θέλουμε αυτός ο κόσμος να αλλάξει, πρέπει να αλλάξουμε τους εαυτούς μας. Αν θέλουμε ειρήνη στον κόσμο, πρέπει να βρούμε πρώτα ειρήνη μέσα μας. Ο κόσμος δεν είναι παρά αντικατοπτρισμός του εσωτερικού περιεχομένου του νού μας. Ας γεννηθεί ο Χριστός μέσα μας για να έχουμε κάθε ημέρα Χριστούγεννα. Ας προσευχηθούμε να απελευθερωθούμε από το ''Εγώ'' και την άγνοια και να γίνουμε πηγή φωτός και αγάπης.
Ας οραματιστούμε έναν κόσμο αγάπης, ειρήνης, αρμονίας, συνεργασίας και ενότητας στο δρόμο της Αλήθειας, που σύμφωνα με τα λόγια του Χριστού. «Η Αλήθεια - της πνευματικής μας ύπαρξης - θα μας απελευθερώσει». Η Αλήθεια αυτή είναι ότι είμαστε αθάνατα πνεύματα, άτρωτα και ασφαλή και ότι δεν χρειάζεται να φοβόμαστε τίποτα, αφού είμαστε μέρος του Παγκόσμιου Εαυτού.
Από την Βαρβάρα Τσακουρίδου, ποιήτρια
