Και γνώριζαν πολύ καλά ποιον δάνειζαν, τι τους χρωστούσαμε και ότι δεν θα μπορούσαμε να τους ξεχρεώσουμε και συνέχιζαν να μας δανείζουν μέχρι που πέσαμε και ήλθαν και ξύλεψαν και συνεχίζουν να ξυλεύουν. Και δεν μας φταίει κανείς. Μόνοι μας σκάψαμε τον λάκκο μας δανειζόμενοι και πέσαμε μέσα. Και χάσαμε την κυριαρχία μας και μέρος της δύναμής μας.
Ε! μέσα σ’ αυτόν τον ορυμαγδό που έγινε, να μην πάρουν κάτι και οι Τούρκοι; Τόσοι πήρανε. Και έτσι φτάσαμε στο σημείο οι Τούρκοι να ζητούν και όλο να ζητούν ,να αμφισβητούν την κυριαρχία μας, να μας απειλούν και να μην μας υπολογίζουν. Και το χειρότερο όλων, να μην μας φοβούνται.
Φρόντισαν δε όλο αυτό το διάστημα που εμείς ήμαστε πεσμένοι στο έδαφος σαν τη δρυ, να ανέλθουν οικονομικά και κυρίως να εξοπλιστούν δεόντως, σε αντίθεση με εμάς που έχουμε 15 χρόνια να ενδιαφερθούμε για την άμυνά μας. Και πώς να ενδιαφερθούμε αφού μόνο τα ψηφαλάκια μας ενδιέφεραν.
Πόσα χρήματα από τα 300 δισ. ευρώ που χρωστάμε δώσαμε για την άμυνά μας; Λίγα, πολύ λίγα. Και αντί να ασχολούμαστε για την ύπαρξή μας και για την αρτιμέλεια μας, γιατί περί αυτού πρόκειται, ασχολούμαστε με το εάν και σε ποιον θα δοθεί το υπερπλεόνασμα, πόσο θα αυξηθούν οι μισθοί και οι συντάξεις και πότε θα πάμε διακοπές. Και ναι μεν αυτό θα ήταν σωστό να γίνει, κάτω από άλλες συνθήκες όμως. Δηλαδή το μόνο που μας ενδιαφέρει είναι η ευμάρειά μας.
Το ότι κινδυνεύουμε να μας ακρωτηριάσουν, από ό,τι φαίνεται λίγο μας απασχολεί. Γιατί αυτό το υπερπλεόνασμα να μην δοθεί για την άμυνά μας τώρα που υπάρχει απόλυτη ανάγκη; Γιατί να μην δοθεί έστω ως προκαταβολή για την αγορά δύο σύγχρονων φρεγατών που τις έχουμε απόλυτα και άμεσα ανάγκη; Αν δίναμε και το περσυνό υπερπλεόνασμα, τώρα σχεδόν θα τις είχαμε αποπληρώσει. Αφού γνωρίζουμε ότι η άμυνά μας έχει μείνει πίσω σε σχέση με τους Τούρκους και το γνωρίζουν και αυτοί. Αφού επίσης γνωρίζουμε τις αναθεωρητικές και επεκτατικές προθέσεις της γείτονος κατά της χώρας μας.
Για ποιον νομίζετε έχει εξοπλιστεί και συνεχίζει να εξοπλίζεται ο Τούρκος; Για ποιον πήρε τους S-400 και θέλει και τα F-35; Ποιον φοβάται; Μήπως την Συρία; Μήπως το Ιράκ, μήπως τους Ιρανούς που είναι φίλοι; Μήπως τους Ρώσους που επίσης γίνανε φίλοι και αγοράζουν και τα όπλα τους, ή μήπως τους Αμερικανούς που τους παίζουν κομπολόι, λόγω της γεωστρατηγικής τους θέσης.
Για μας λοιπόν κυρίως εξοπλίστηκε και εμείς ήμασταν και είμαστε ο κύριος στόχος του. Και τώρα που εμείς πέσαμε σαν τη δρυ και είναι έτοιμος και εξοπλισμένος για οτιδήποτε, προχώρησε σ’ αυτό που έκανε με τη Λιβύη ήτοι να αγνοεί τα νησιά μας και να χαράσσει θαλάσσια σύνορα όπου και όπως τα θέλει, σε βάρος μας. Και εμείς να ψάχνουμε στην Αίγυπτο μήπως και κάνουμε κάτι αντίστοιχο και του χαλάσουμε τα σχέδια. Και τον αφήσαμε όλα αυτά τα χρόνια να μας αμφισβητεί, να γκριζάρει, να αλωνίζει το Αιγαίο από αέρος και θαλάσσης και να μας απειλεί και μάλιστα μέσα στο σπίτι μας.
Και να μας καλεί να καθίσουμε στο τραπέζι και να συζητήσουμε με ποιον τρόπο θα του χαρίσουμε την περιουσία μας και τον πλούτο μας ή θα τον κάνουμε συνιδιοκτήτη αυτών. Και θα συνεχίσει να το κάνει μέχρι να καταλάβει ότι δεν τον παίρνει άλλο. Και θα το καταλάβει μόνο αν αρχίσει να μας φοβάται. Γιατί ο Τούρκος μόνο από φόβο καταλαβαίνει. Ούτε από δίκαιο, ούτε από χαρτιά, ούτε από τίποτα άλλο. Μόνο τη δύναμη αναγνωρίζει και σέβεται.
Αν γνωρίζει ότι είσαι αδύναμος θα ορμίσει να σε κατασπαράξει όπως οι λύκοι. Εξ ου και γκρίζοι λύκοι. Αυτή είναι η ψυχοσύνθεσή του. Πρέπει λοιπόν να εξοπλιστούμε τάχιστα. Γιατί κινδυνεύει η ύπαρξή μας και η αρτιμέλειά μας σαν κράτος και σαν οντότητα. Δεν λέω να κάνουμε πόλεμο. Να είμαστε πάντα έτοιμοι για πόλεμο. Δυστυχώς η κυριαρχία και η διατήρηση αυτής, είναι ακριβή υπόθεση. Έτσι ήταν και έτσι θα είναι πάντα.
Έχετε σκεφθεί πόσο αποτιμάται ένα νησί μας; Η Σάμος ας πούμε. Ανεκτίμητα λέω εγώ. Και αν την πάρουν, άντε να τους διώξεις. Όσο τους διώξαμε από τη μισή Κύπρο που την κατέχουν 45 χρόνια τώρα.
Γι’ αυτό και οι πολιτικοί μας πρωτίστως θα πρέπει να μιλήσουν στο λαό και να καλλιεργήσουν τη μεταξύ τους αλλά και την εθνική ομοψυχία και να μας πείσουν ότι θα πρέπει να κάνουμε και άλλες θυσίες. Θυσίες που θα χρησιμοποιηθούν αυστηρά και μόνο για την άμυνά μας. Για την ύπαρξή μας δηλαδή.
Για να μην χάσουμε τίποτα από αυτά που έχουμε και αποκτήσαμε με αίμα. Για να αρχίσει να μας υπολογίζει και να μας φοβάται ο κακός ο γείτονας και για να σταματήσει επιτέλους να διεκδικεί.
Αλλιώς είμαστε άξιοι της τύχης και του μυαλού μας.
Από τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου οικονομολόγο, πρώην οικ. Επιθεωρητή του Υπ. Οικονομικών
