Η Νέα Δημοκρατία έχει από καιρό εκφράσει την αυτονόητη άποψη ότι όλοι οι Έλληνες του εξωτερικού πρέπει να διευκολύνονται στην άσκηση του δικαιώματός τους ακόμη και με επιστολική ψήφο. Αυτά τα λέει ένα θεωρούμενο ως «συντηρητικό» κόμμα. Κι έρχεται ένα μεγάλο μέρος των «προοδευτικών» κομμάτων να εκφράσει αντιρρήσεις:
«...Θα ψηφίζει η Ελλάδα ΣΥΡΙΖΑ και θα βγαίνει ο Μητσοτάκης από τους έξω...» ή «...Θα ψηφίζουν δηλαδή κι αυτοί που δεν πάτησαν το πόδι τους στην Ελλάδα; Και πού ξέρουν τι γίνεται στη χώρα μας;...» ή «...Θα πρέπει να έχουν ΑΦΜ...». Και το πιο τραγικό που ακούστηκε από το στόμα του πρώην πρωθυπουργού: «...Δεν θα αφήσουμε να μετατραπούν οι Έλληνες του εξωτερικού σε πολωμένους κομματικούς...». Τα επιχειρήματα νομίζω πως είναι ανάξια σχολιασμού, γι’ αυτό και τελικά όλα τα κόμματα συναινούν έστω και υπό προϋποθέσεις.
Πόσο δίκαιες και βάσιμες είναι όμως αυτές οι προϋποθέσεις; Τα πράγματα θα έπρεπε να είναι απλά. Κατά μια περίεργη σύμπτωση, τα περισσότερα από τα λεγόμενα (ή αυτοαποκαλούμενα) προοδευτικά κόμματα είναι αυτά που βάζουν τα εμπόδια και τους περιορισμούς. Για παράδειγμα, το ΚΚΕ ζητά ο πολίτης που θα πάει στο προεξενείο να ψηφίσει, να έχει μείνει αποδεδειγμένα για τουλάχιστον 2 έτη στην Ελλάδα την τελευταία 35ετία. Επίσης κάποιοι δεν αποδέχονται την επιστολική ψήφο.
Η πρώτη προϋπόθεση είναι λάθος. Ας υποθέσουμε ότι ένας πολίτης μένει στο εξωτερικό τα τελευταία σαράντα χρόνια και έχει έρθει στην Ελλάδα μόνο για διακοπές στο πατρικό του σπίτι, για το οποίο μάλιστα πληρώνει και ΕΝΦΙΑ. Αν πάει να ψηφίσει στο προξενείο του δεν θα γίνει δεκτός. Αν έρθει στην Ελλάδα θα ψηφίσει κανονικά χωρίς να τον ρωτήσει κανείς πού μένει. Είναι παράλογο. Η ουσία είναι αν ο πολίτης έχει το δικαίωμα ψήφου. Ο νόμος πρέπει να αίρει τα γεωγραφικά εμπόδια στην άσκηση του δικαιώματος και όχι να δημιουργεί νέα. Εκτός κι αν σκοπό έχει να περιορίσει τη δυνατότητα ψήφου σε Έλληνες του εξωτερικού.
Όσο για την επιστολική ψήφο, είναι κι αυτό παράλογο. Ζούμε σε εποχές που αρχίζει να εφαρμόζεται η ηλεκτρονική ψηφοφορία κι εμείς μπερδευόμαστε σε ανούσια προβλήματα. Τα πληροφοριακά συστήματα είναι πλέον τόσο ασφαλή που τα εμπιστεύεται το παγκόσμιο χρηματοοικονομικό σύστημα και τα αμυντικά συστήματα των μεγαλύτερων χωρών. Σκεφτείτε μόνο τα κέρδη στην κοινωνία μας από τη μείωση τόσο του κόστους (περιβαλλοντικό-οικονομικό) όσο και διαφάνειας. Όσοι έχουν κάνει χρέη εφορευτικής επιτροπής αντιλαμβάνονται καλά τι εννοώ. Όλοι έχουν δει να σταυρώνονται υποψήφιοι κατά το δοκούν. Την ίδια στιγμή θεωρούμε δυνητικά διαβλητό ένα ηλεκτρονικό σύστημα, στο οποίο όμως κάθε παρέμβαση αφήνει ανιχνεύσιμα ίχνη.
Αλήθεια, ποιος φοβάται την ψήφο του λαού; Ζούμε σε καιρούς που η συμμετοχή των πολιτών στις εκλογές μειώνεται σημαντικά. Οφείλουμε να επιδιώκουμε την συμμετοχή όσο το δυνατόν περισσότερων πολιτών στην διαμόρφωση του μέλλοντός μας.
Δυστυχώς όμως, η κυβέρνηση υποχρεώνεται να διαπραγματευτεί έχοντας απέναντι φοβίες και ανασφάλειες ψευδοπροοδευτικών δυνάμεων. Οφείλει να σπρώξει την κοινωνία μας σ’ ένα ακόμη βήμα προς τα αυτονόητα. Ο Κ. Μητσοτάκης έχει καταφέρει να πείσει την πλειοψηφία του Ελληνικού λαού για μια σειρά από αυτονόητα πράγματα, όπως το πανεπιστημιακό άσυλο, τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, τη χαμηλή φορολογία και την αξιολόγηση. Έχει μια ιστορική ευκαιρία να φέρει τις πολυαναμενόμενες τομές στην ελληνική κοινωνία. Κατά τη γνώμη μου θα έπρεπε να είναι ακόμη πιο αποφασιστικός, αντλώντας δύναμη από το ίδιο το αυτονόητο της θέσης που εκφράζει.
Από τον Γιάννη Αναστασίου, οδοντίατρο, μέλος του Μητρώου Πολ. Στελεχών ΝΔ
