Φορολογούνται ακίνητα για τα οποία ο ιδιοκτήτης δεν εισπράττει τίποτα. Βάσει ποιας λογικής γίνεται αυτό! Είχαν πολύ μυαλό αυτοί οι Πολιτικοί που τον επέβαλαν αυτόν τον φόρο.
Ευχαρίστως να πληρώσει όταν έχει τα ακίνητά του νοικιασμένα, είναι χρέος του προς την Πολιτεία.
Όμως όταν τον υποχρεώνουν να πληρώσει φόρο για οικόπεδα που δεν εισπράττει τίποτα!
Κι όχι μόνο, αλλά αυτά τα οικόπεδα είναι δεσμευμένα απ’ τον Δήμο, εδώ και τριάντα χρόνια και δεν γίνεται καμία ενέργεια, ούτε να αποδεσμευτούν, για να μπορέσει ο ιδιοκτήτης να πουλήσει κάτι έστω για… πενταροδεκάρες, αυτούς τους δύσκολους καιρούς για να τα βγάλει πέρα, ούτε να τα αποζημιώσει αν και έχουν βγει δικαστικές αποφάσεις.
Τις αγνοούν και αυτές! Παρ’ όλα αυτά, ο φόρος «τρέχει». Ο Δήμος ασχολείται μόνο με τους πεζόδρομους και το πώς θα απαγορεύσει την κυκλοφορία μέσα στο κέντρο των Ι.Χ. Πώς θα δυσκολέψει δηλαδή τους πολίτες. Και τα άλλα τα καυτά θέματα που ανέφερα παραπάνω μένουν κλειδωμένα στα συρτάρια και δεν βαριέσαι, αφήστε τα να περιμένουν. Έως πότε; «Ήμουν νιός και γέρασα» λέει μια λαϊκή παροιμία.
Πολλά είπε και λέει αυτός ο ταλαίπωρος λαός, αλλά ποιος τον ακούει. Τον γράφουν όλοι, αυτοί που αναλαμβάνουν τις διάφορες καρέκλες της εξουσίας «στα παλιά τους τα παπούτσια», όπως λέει πάλι ο σοφός λαός.
Η καινούρια κυβέρνηση μείωσε τον ΕΝΦΙΑ σε άλλους 20% σε άλλους 30% αναλόγως με το τι πλήρωνε ο καθένας. Και τι έγινε; Σωθήκαμε αν πληρώσουμε δύο κατοστάρικα λιγότερα τον χρόνο; Εμείς περιμέναμε να τον καταργήσει, αλλά δεν έχει ούτε αυτή τα κότσια.
Θα μου πείτε συνάνθρωποι, βιάζομαι είναι νωρίς ακόμη, μόλις έκλεισαν δύο μήνες από τότε που πήραν τα ηνία. Όμως γι’ αυτόν τον περιβόητο ΕΝΦΙΑ βγήκε το αποτέλεσμα. Για τον νόμο Κατρούγκαλου που δεν ξέρουμε αν θα τον καταργήσει όπως υποσχέθηκε, «άκρα του τάφου σιωπή», μάλλον λόγια του αέρα προεκλογικά ήταν. Και στη Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης κάτι περιμέναμε να ακούσουμε, κάτι που θα ανακουφίσει τους συνταξιούχους αλλά ακόμα και για την εισφορά αλληλεγγύης πρέπει να περιμένουμε πολύ, ίσως μέχρι το ‘23, αν… ζούμε. Ο ΕΝΦΙΑ λοιπόν έχει γονατίσει πολλούς Ελληνες πολίτες.
Υπήρχε μια οικογένεια ευκατάστατη με πολλά ακίνητα.
Οι απόγονοι έκαναν το… λάθος -γιατί για λάθος πρόκειται στη σημερινή εποχή- να κάνουν αποδοχή της κληρονομιάς και τώρα δεν μπορούν να πληρώσουν αυτόν τον φόρο με μια πενιχρή σύνταξη που παίρνουν.
«Σε λίγο θα πεινάμε μού εξομολογήθηκε η ιδιοκτήτρια πριν λίγες μέρες, δεν βγαίνουμε με τίποτα. Θα τα αφήσουμε έτσι απλήρωτα κι ας τα πάρει το Δημόσιο, δεν μας νοιάζει, αφού κάναμε το… λάθος να τα αποδεχθούμε».
«Κατάλαβα» της είπα. «Παλιά ήταν ευλογία να κληρονομήσεις κάτι, τώρα είναι σκοτούρα και δυσκολία. Ας με συγχωρήσουν αυτοί που αποδήμησαν εις Κύριον και άφησαν πίσω τους περιουσίες.
Πού να φανταστούν οι συγχωρεμένοι τι… ληστεία θα ακολουθούσε! Τελειώνοντας, παρακαλώ τον Δήμο, αφού έχει δεσμεύσει κάποια οικόπεδα, ας τα καθαρίζει κιόλας, κάθε καλοκαίρι και ας μη στέλνει… μπιλιετάκια στους ιδιοκτήτες… να τα καθαρίσουν… που δεν είναι καν ιδιοκτήτες…
Από την Καλλίτσα Γκουράβα-Δικτά, συγγραφέα
