Μια εικόνα που προκάλεσε θαυμασμό στους περαστικούς. Μια εικόνα και χίλιες σκέψεις για τα νιάτα, το μέλλον της χώρας, ύστερα από τις ευχές των καθηγητών τους και τις ευλογίες της Εκκλησίας που προσεύχεται όπως το σχολείο μορφώσει «υιούς φωτός»!
Μια εικόνα χαρμολύπης και χίλιες προσδοκίες στο μεγάλο ταξίδι της γνώσης και της ζωής, για τα ίδια τα παιδιά και τους γονείς τους.
Μια «φωνή Ζωής» προς τους αρμοδίους για ένα καλύτερο ξεκίνημα, ένα καλύτερο αύριο για όλους.
Στο ταξίδι όμως αυτό, έχουν ανάγκη από οδηγούς, συμβούλους και πρότυπα. Εχουν ανάγκη από αγάπη, αλήθεια, κατανόηση και στήριξη στις επιλογές τους.
Εχουν ανάγκη από αισθήματα και συναισθήματα. Εχουν ανάγκη πρωτίστως να νιώθουν κοντά τους τούς δικούς τους ανθρώπους.
Εχουν ανάγκη από μια «ΠΑΙΔΕΙΑ» που να μορφώνει ελεύθερους πολίτες γιατί τότε και η αγωγή τους έχει αξία. Εμπνέει αρχές και αξίες ζωής και δεν επιβάλλει.
Εχουν ανάγκη από ένα σχολείο που να είναι με τη ζωή και για τη ζωή και από μορφωτές με «προίκα» τις αρχές και τις αξίες που η παράδοσή μας κουβαλάει αιώνες τώρα.
Εχουν ανάγκη από αλληλεγγύη. Αρμάθα τα προβλήματά τους σήμερα. Μάκρυναν κι οι ψυχές μας. Αυτή όμως μπορεί να δώσει λύσεις και να σπρώξει το άρμα των προσδοκιών και των ονείρων τους μπροστά.
Εχουν ανάγκη και πνευματικής τροφής που καλλιεργεί την ελληνορθόδοξη συνείδησή τους, στήριγμά τους στην πολυπολιτισμική κοινωνία για συνύπαρξη!
Εχουν ανάγκη από μια πολιτεία και θεσμούς που να προγραμματίζουν υπεύθυνα και ωφέλιμα το μέλλον τους για να ζουν στη χώρα τους και να μην γίνονται μετανάστες αναζητώντας χώρο για να δημιουργήσουν!
Εχουμε χρέος ως Οικογένεια, Σχολείο, Πολιτεία και Εκκλησία να τους δείξουμε τον δρόμο. Να γίνουμε εμείς τα πρότυπά τους, αφού μάθουμε να ζούμε τις αλήθειες που διδάσκουμε.
Οι νέοι οφείλουν να γνωρίζουν τις ρίζες τους. Να ξέρουν το «τζάκι» τους για να πορευτούν με σιγουριά στον δρόμο τους.
Το φωνάζει η παράδοση αυτής της χώρας.
«...Από τον εαυτό σου θα αρχίζεις πάντα, δεν έχεις και τίποτα άλλο τόσο δικό σου και τόσο πολύτιμο. Να τον μελετάς. Μαθαίνοντας πούθε έρχεσαι, ξέρεις και πού είναι ο δρόμος σου να πας. Και σαν τα μάθεις αυτά, θα είσαι άνθρωπος».
Το πρώτο κουδούνι και ο αγιασμός, για τη μαθητιώσα νεολαία είναι γιορτή ουσίας.
Για τους εκπροσώπους των θεσμών όμως που παρευρίσκονται και χαιρετίζουν, εκτός των άλλων, πρέπει να είναι ημέρα περισυλλογής και προβληματισμού για την ευθύνη τους απέναντι στο μέλλον της χώρας.
Είναι;
Από τον Δημήτριο Νταφούλη, επίτ. σχολ. σύμβουλο
