Έλλειψη πόνων και ασφάλεια από εσωτερικούς και εξωτερικούς εχθρούς. Η μη εχθρική αλλά φιλική σχέση μεταξύ των κρατών και τέλος η συμφωνία που συνάπτουν δύο εμπόλεμοι για τον τερματισμό των εχθροπραξιών. Εάν όλα τα ανωτέρω είναι παράγοντες ειρήνης τα επόμενα πώς θα τα αποκαλέσουμε; Κάποιος είπε: Ο πόλεμος είναι πιο εύκολος από την ειρήνη διότι η απανθρωπιά δεν έχει όρια ενοχής. Για την ειρήνη απαιτείται να απαγορευθούν οι εξοπλισμοί και η συνειδησιακή ηθική να ελέγχει τις ανθρώπινες πράξεις. Σαν λέξη είναι από τις πλέον καθημερινές και υπαγορεύεται από την ψυχή. Είναι λέξη αρετής.
Γνωστόν βέβαια ότι είναι ευλογημένη από τον Ιησού μας δια του ειρήνη υμίν και σύμπαντος κόσμου. Ο πόλεμος ο τόσο μισητός και εχθρικός από όλους μας, μας ακολουθεί κατά πόδας από της Γενέσεώς μας. Ο Άβελ θύμα από τον αδελφό του Κάιν. Μη αποφεύγοντας τα ημέτερα και οι αρχαίοι μας πρόγονοι και πατέρες της φιλοσοφίας, δεόντως «ετίμησαν» τον Θεόν του πολέμου Άρην τους. Στο σύνολο της ιστορίας τους δεν κατόρθωσαν ποτέ να ομονοήσουν ιδρύοντας ένα κοινό μεγάλο κράτος των Ελλήνων. Ένα κράτος ενιαίο αφού είχαν όλοι τους το ίδιο DNA, θρησκεία, γλώσσα και ιδιώματα. Τους κατέτρεχε η πολυαρχία η οποία πάντοτε είναι ευάλωτος. Αδυνατούσαν ένεκα τούτου να αντιμετωπίσουν οργανωμένα κράτη όπως π.χ. την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Οι Ρωμαίοι υπέταξαν την Ελλάδα τμηματικά με τελευταία την Μακεδονία η οποία έπεσε υπό τα όμματα όλων των Ελλήνων. Τους υπέταξαν στρατιωτικά και οι Ελληνες αρκέσθηκαν στο ότι τους υπέταξαν και αυτοί δια του πολιτισμού των. Τους έμαθε ο Αριστοτέλης τι είναι πολιτεία, τι είναι πόλις και πολίτης και τις εκατέρωθεν υποχρεώσεις. Τα ύστερα χρόνια μετά τη διάλυση της Ρώμης και μέχρι το 1821 η Πατρίδα μας έζησε όλα αυτά τα πέτρινα χρόνια, σε ακαθόριστη κυβερνητική κατάσταση. Ήταν ξέφραγο αμπέλι και «περατζάδα» οιουδήποτε γυρολόγου κατακτητή. Ιδιαίτερα φιλοξενήσαμε όλους τους Ενετούς με την ευλογία του αλάθητου ηγέτη του Βατικανού. Αυτή η κατάσταση οφείλονταν κατά μέγα μέρος εις την αδιαφορία της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας η οποία τοιουτοτρόπως τιμωρούσε τους εθνικούς έλληνες. Παρά ταύτα όμως οι έλληνες ασπάσθηκαν τον Χριστιανισμό και έγιναν πιστοί λάτρες του σωτήρα μας Ιησού. Μέσα σε αυτή τη μαύρη εποχή η σπίθα της Λευτεριάς αλώβητη και σαν τη σπίθα κρυμμένη στη στάχτη όπως τη θέλει ο Εθνικός μας ποιητής, διατηρήθηκε ακέραια μαζί με τη θρησκεία, την αρχαία γραμματεία και τη γλώσσα μας σαν θεϊκές αρετές με απόφαση και τόλμη έκαναν το θαύμα τους.
Διατήρησαν επί αιώνες όχι μόνον αυτά αλλά και τους νόμους τους και τα εθνικά χαρακτηριστικά τους αναλλοίωτα παρά την επαφή τους με όλες τις γύρω τους κατακτητικές φυλές. Το Ελληνικό δαιμόνιο της αέναης φυλής μας συγκρότησε την αδάμαστη μάζα που έδειξε την ανωτερότητά της με τον ξεσηκωμό της Παλιγγενεσίας του 1921 κατά των τελευταίων Τούρκων δυναστών μας. Ίσως κάποιος μας πει ότι και οι Ευρωπαίοι με την περήφανη Αναγέννηση έπραξαν και αυτοί περίπου τα ίδια. Όχι. Οι Ευρωπαίοι αποτελούνταν από ανεξάρτητα σκόρπια αρχοντικά μεγαλοκτημόνων με τίτλους ευγενείας και οι λαοί λιμοκτονούσαν. Για να ξεσηκωθούν, ο λόγος το λέει, παρήλασαν οι τολμηροί διαφωτιστές και ανθρωπιστές όπως οι Ρουσό, Βολτέρος, Μοντεσκιέ, Ντιντερό και άλλοι που έσπειραν τις ιδέες της αιματηρότατης Γαλλικής Επανάστασης η οποία καθιέρωσε τη Κοινοβουλευτικό Δημοκρατία στην Ευρώπη. Και όμως! Ακολούθησαν οι Ναπολεόντειοι πόλεμοι και ύστερα από αυτούς κατόρθωσαν να οριοθετήσουν κράτη. Και τούτο όμως δεν τους εμπόδιζε για τους ανθρωποφάγους πολέμους που ακολούθησαν μέχρι τον τελευταίο παγκόσμιο που τελείωσε το 1945.
Πενήντα επτά εκατομμύρια νεκροί και αφάνταστες καταστροφές τους ανάγκασαν να συνέλθουν για λίγο και ίδρυσαν τον αδύναμο και ευνουχισμένο ΟΗΕ με πίστη ότι ενταφίασαν δια παντός τον Πόλεμον. Φεύ και τρις αλί, πριν στεγνώσουν οι υπογραφές οι ισχυροί φώναξαν. Και τώρα τι θα γίνουμε χωρίς Βάρβαρους (εχθρούς) κατά τον Καβάφη. Ετοιμάσου για πόλεμο να χαίρεσαι την ειρήνη είναι το πιστεύω και η ευχή των πολεμοκάπηλων και παραγωγών όπλων, οι οποίοι και διαφεντεύουν τον πλανήτη μας. Έκτοτε παρουσιάζουν και νέα όπλα καταστροφής χωρίς να μας εξηγήσουν ποιος θα τα χρησιμοποιήσει και εναντίον ποιού και γιατί. Η τετριμμένη και Βαρετή ειρήνη πέρασε στο χρονοντούλαπο. Ξελαρυγγιάζονται οι εμβληματικοί ηγέτες για τις ειρηνικές τους προθέσεις και παράλληλα υπογράφουν συμμαχίες και προμήθειες νέων οπλιτών συστημάτων. Τα μικρά κράτη σαν αθύρματα σέρνονται δίπλα τους. Το κρατίδιο των Σκοπίων, αναστάτωσε τον κόσμο για να γίνει μέλος της «ειρηνικής» οικογένειας ΝΑΤΟ.
Επιβεβαιώνουν έτσι τον Θουκυδίδη που έγραψε: Τα μικρά κράτη συμμαχούν με τα μεγαλύτερα και δυνατά, όχι από αγάπη αλλά από φόβο. Αυτή η ερίτιμος πολυαγαπημένη και λατρευτή ειρήνη που διάγουμε και ευμενώς υποφέρουμε, δυστυχώς ουδέν και ουδείς οδηγεί προς παγίωσήν της. Απλά εν καιρώ θα κατακρεουργηθεί από τους ίδιους του λαούς διότι θα αναγκασθούν να προκαλέσουν πολέμους πιστεύοντες ότι έτσι είναι δυνατόν να απαλλαγούν από την έσχατην ένδειαν που τους επιβάλλουν οι πιστωτές τους.
Τότε οι πολεμοκάπηλοι θα πολεμήσουν για τη ζωή τους και όχι για τα πλούτη τους. Βέβαια ο πόλεμος θα είναι τέτοιος που όσοι και εάν ζήσουν θα κατασπαραχθούν από τα άγρια θηρία. Έρχεται λοιπόν οσονούπω η στιγμή που εκείνοι που προκαλούν με οποιοδήποτε τρόπο και αιτία τους πολέμους να αναφωνήσουν: που είσαι ειρήνη!; Έσται η έσχατη πλάνη χείρων της πρώτης!
Από τον Βασίλειο Λέτσικα
