Η Παναγία μας είναι η μόνη ελπίδα που έχουμε στις δυσκολίες και το ακλόνητο στήριγμα στις στιγμές αδυναμίας και απογοητεύσεως της ζωής. Σε αυτήν καταφεύγουμε με παρρησία λέγοντάς της «Μήτερ του Θεού, την πάσαν ελπίδαν μου εις σε ανατίθημι». Αυτήν την παρρησία προς Εκείνη την αποκτούμε γιατί τη νιώθουμε Μάνα μας, έτοιμη κάθε φορά που της το ζητούμε να μας δεχτεί φιλόστοργα. Όταν την παρακαλούμε ψάλλοντας «εις σε μόνην ελπίζω και θαρρώ και καυχώμαι» της δείχνουμε την οικειότητα που αισθανόμαστε απέναντί της. Όταν πάλι της λέμε «Προς τίνα καταφύγω άλλην αγνή; Εις σε μόνην ελπίζω, εις σε μόνην καυχώμαι και επί σε θαρρών κατέφυγον» της ομολογούμε ότι είναι η μόνη μας καταφυγή και σκέπη και προστασία.
Όταν λέμε ότι έχουμε θάρρος σε κάποιον, εννοούμε ότι αισθανόμαστε οικείοι του. Στους οικείους εκμυστηρευόμαστε κάθε αντιξοότητα της ζωής. Σε αυτούς έχουμε θάρρος, αν και απογοητευόμαστε από τη συμπεριφορά τους. Στη μητέρα μας έχουμε περισσότερο θάρρος γνωρίζοντας τη μητρική της αγάπη. Ωστόσο, στην Παναγία μας έχουμε κάτι παραπάνω από τη σαρκική μας μητέρα, έχουμε απόλυτο θάρρος να τις εκφράσουμε τις θλίψεις μας, τις καθημερινές μας ανάγκες γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι θα τις θεραπεύσει. Δεν είναι μόνο δύο φορές η Παναγία μας, είναι η ουράνια μητέρα που και να την στεναχωρήσουμε σπεύδει να ικανοποιήσει κάθε σωτήρια επιθυμία μας. Αν η μητέρα είναι η προσωποποίηση της αγάπης, η Παναγία είναι η προσωποποίηση αυτής στον υπέρτατο βαθμό.
Το θάρρος να απευθυνόμαστε στην Παναγία, όταν έχουμε ανάγκες, μας το έχει δώσει η ίδια με την καθημερινή της μέριμνα για εμάς. Για την Παναγία μας δεν υπάρχει άλυτο πρόβλημα, ανίατη ασθένεια, βρώμικη ψυχή. Σπεύδει παντού να μας βοηθήσει, να μας πλύνει με τα φιλόστοργα δάκρυά της το ρύπο του ενδύματος της ψυχής μας. Και ενώ οι φίλοι μας πολλές φορές μας απογοητεύουν, η Παναγία μας ουδέποτε μας απογοητεύει, ούτε μας εγκαταλείπει. Η προστασία της είναι «ακαταίσχυντος». Γι΄αυτό της ψάλλουμε: «Ουδείς προστρέχων επί σοι κατησχυμένος από σου εκπορεύεται, αγνή Παρθένε, Θεοτόκε».
Επιπλέον, έχουμε το θάρρος να απευθυνόμαστε στην Παναγία μας, γιατί και αυτή έχει τη μητρική παρρησία, να απευθύνεται στον εύσπλαχνο Υιό της για όλους μας. Ως Μητέρα γνωρίζει πολύ καλά ότι Αυτός «ουκ εις τέλος οργισθήσεται, ουδέ εις τον αιώνα μηνιεί» (Ψαλμ. 102,9), αφού γι΄αυτούς που τον σέβονται, συμπληρώνει ο ψαλμωδός, «κατά το ύψος του ουρανού από της γης εκραταίωσε Κύριος το έλεος Αυτού επί τους φοβουμένους Αυτόν» (Ψαλμ. 102,11).
Έχουμε το θάρρος να απευθυνόμαστε στην Παναγία μας, γιατί είναι η μόνη από τις γυναίκες που επέλεξε ο Θεός μας, για να γεννήσει τον σαρκωθέντα Λόγο Του. Περίμενε πολλούς αιώνες για να βρεθεί η Παναγία μας, η μόνη αμόλυντος, για να στείλει ο Θεός από τον ουρανό στη γη τον Υιό Του, έτσι ώστε να ελκύσει μέσω Αυτού όλους εμάς από τηγη στον ουρανό. Έχουμε το θάρρος να απευθυνόμαστε στην Παναγία μας, γιατί ως άνθρωπος, αν και πανάσπιλος και υπεράμωμος και «καθαρωτέρα λαμπηδόνων ηλιακών», γνωρίζει την αδυναμία της φύσεώς μας και μας συμπαθεί. Γι΄αυτό καταφεύγουμε πάντοτε στη δική της βοήθεια όλοι μας, από όποια θέση κι αν βρισκόμαστε.
Έχουμε θάρρος, όταν διαθέτουμε ταπεινό φρόνημα, να ζητήσουμε από την Παναγία μας, να μας λυπηθεί στην ασθένεια, διότι μόνο αυτήν έχει παρρησία προς τον Υιό της όσο κανείς άλλος. Τα πάντα μπορεί ως Μητέρα του Θεού. Γι΄αυτό υπογραμμίζει ο Αγιος Νεκτάριος «πάντα όσα βούλεσαι, ως Θεομήτωρ δύνασαι». Για όλα έχει τη δύναμη ως υπερέχουσα όλων των κτισμάτων. Μην, λοιπόν, παραβλέψει τα δάκρυά μας, μην αηδιάσει το στεναγμό μας, μην αποστραφεί τον πόνο της καρδιάς μας, μην καταισχύνει την προσδοκία μας, αλλά να μας αξιώσει με τη μεσιτεία της να ξαναβρούμε το προπτωτικό κάλλος αποβάλλοντας τα πάθη μας. Να συνοδοιπορήσει μαζί μας στην επίγεια βιοτή μας, παρηγορώντας μας στις θλίψεις, θεραπεύοντας τις ασθένειες μας, λυτρώνοντάς μας από αδικίες και συκοφαντίες. Να παιδαγωγήσει τη νεότητα, να φυλάξει τις αισθήσεις μας από τις προσβολές του εχθρού και να μας δώσει καιρό μετανοίας.
Το θάρρος μας προς την Παναγία μας, θάρρος παιδιού προς τη μητέρα του, ας το χρησιμοποιούμε πάντοτε, όχι μόνο για επιδίωξη προσωπικών στόχων αλλά και προς ωφέλεια όλων των άλλων που ζητούν τη βοήθειά της, μάλιστα για όσους δεν έχουν θάρρος, για όλους «τους εντειλαμένους ημίν εύχεσθε υπέρ αυτών». Και να είμαστε απόλυτα σίγουροι ότι η επέμβαση της Παναγίας μας θα είναι άμεση!
Από τη Χρυσούλα Χρ. Μότσιου-Τσανά, δρ Θεολογίας Α.Π.Θ.
