Δηλαδή, τους άρχοντες που θα διαχειριστούν τα προβλήματά μας σε τοπικό, περιφερειακό, εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο τα επόμενα τέσσερα χρόνια. Η επαρκής ενημέρωση του εκλογικού σώματος για τις θέσεις των κομμάτων, των παρατάξεων και των υποψηφίων αποτελεί βασική προϋπόθεση κάθε εκλογικής διαδικασίας, ώστε να επιτευχθεί το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα για τη χώρα. Στην άμεση δημοκρατία της αρχαίας Ελλάδας οι πολίτες είχαν το προνόμιο να γνωρίζουν από κοντά τους υποψήφιους που καλούνταν να ψηφίσουν. Στη σύγχρονη όμως αντιπροσωπευτική δημοκρατία η πολιτική ενημέρωση των πολιτών γίνεται αναγκαστικά έμμεσα, κυρίως μέσω των ΜΜΕ, η αξιοπιστία των οποίων δεν θεωρείται από όλους αναμφισβήτητη. Στην Ελλάδα ένα μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων -το μεγαλύτερο ίσως- ψηφίζει ακολουθώντας πιστά την κομματική οικογενειακή παράδοση, ένα άλλο, αρκετά μεγάλο επίσης, κάνει τις επιλογές του με κριτήρια συντεχνιακά και μόνο ένα πολύ μικρό ποσοστό ασκεί το εκλογικό του δικαίωμα απαλλαγμένο από σκοπιμότητες και προκαταλήψεις. Είναι προφανές ότι από ένα τέτοιο ετερόκλιτο εκλογικό σώμα δεν μπορεί να σταλεί στην πολιτική ηγεσία της χώρας ενιαίο, ξεκάθαρο και ισχυρό εκλογικό μήνυμα.
Στη σημερινή περίοδο της οικονομικής κρίσης που ζούμε είναι αναγκαίο, περισσότερο από ποτέ, η ελληνική κοινωνία να έχει ιεραρχήσει τις προτεραιότητές της. Με άλλα λόγια, να ξέρει κάθε φορά τι μήνυμα θα στείλει στην πολιτική ηγεσία. Η χώρα μας σήμερα, παράλληλα με την οικονομική κρίση, βιώνει και μια άλλη σοβαρότερη κρίση, την κρίση των ηθικών αξιών. Η ελληνική κοινωνία έχει χάσει πλέον τη γνώριμη παραδοσιακή της συνοχή και η αλληλεγγύη παρουσιάζει εμφανή σημάδια χαλάρωσης. Η ανεργία πλήττει ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού και αναγκάζει πολλούς νέους, κυρίως επιστήμονες, να μεταναστεύουν σε άλλες χώρες. Το γνωστό πλέον brain drain (απώλεια εγκεφάλων) αποτελεί πληγή χαίνουσα για τον τόπο.
Το δημογραφικό πρόβλημα επιδεινώνεται διαρκώς και το μέλλον της χώρας εμφανίζεται δυσοίωνο. Η εγκληματικότητα έχει πάρει ανησυχητικές διαστάσεις τα τελευταία χρόνια και το αίσθημα της ανασφάλειας των πολιτών έχει χτυπήσει κόκκινο. Παρόλα αυτά, το πολιτικό μας σύστημα, συνεπές στην ασυνέπειά του, συνεχίζει την εξοργιστική του απραξία. Οι πολιτικοί μας, όπως πάντα, για να συσπειρώσουν την εκλογική τους πελατεία, πλειοδοτούν σε υποσχέσεις και δεσμεύσεις και επιδίδονται σε ανούσιες αντιπαραθέσεις και αντεγκλήσεις, χρησιμοποιώντας συχνά διχαστικά συνθήματα. Σ' αυτό το νοσηρό πολιτικό κλίμα πολλοί ψηφοφόροι ασκούν απρόθυμα το εκλογικό τους δικαίωμα, ενώ άλλοι προβληματίζονται σοβαρά και αν ακόμα πρέπει να ψηφίσουν. Ένα αίσθημα έντονης δυσφορίας και απαξίας κατά του πολιτικού κόσμου της χώρας διακατέχει ένα μεγάλο μέρος των Ελλήνων πολιτών.
Ωστόσο, η άρνηση της άσκησης του εκλογικού δικαιώματος δεν είναι η καλύτερη επιλογή, γιατί υποδηλώνει έλλειψη ενδιαφέροντος για τα πολιτικά πράγματα της χώρας. Στην αθηναϊκή δημοκρατία η επιλογή αυτή ήταν κατακριτέα. «Τον μη τώνδε μετέχοντα ουκ απράγμονα αλλ' αχρείον», γράφει στον «επιτάφιο του Περικλέους» ο Θουκυδίδης. Για το αθηναϊκό πολίτευμα ο πολίτης που δεν νοιαζόταν για τα πολιτικά πράγματα της πόλης του θεωρούνταν αχρείος. Η αποχή από την εκλογική διαδικασία δεν συνιστά ορθή πολιτική επιλογή. Χρέος όλων των πολιτών σε μια σύγχρονη δημοκρατική πολιτεία είναι να συμμετέχουν ενεργά στα πολιτικά δρώμενα της χώρας και να εκπληρώνουν ανελλιπώς το εκλογικό τους καθήκον.
Από τον Απόστολο Γερόπουλο
