Αργότερα, ορισμένες από τις εκτάσεις αυτές αναγνωρίστηκαν ότι ανήκαν στην κυριότητα ιδιωτών, κοινοτήτων, μοναστηριών ή συνιδιοκτητών, επειδή είχαν στην κατοχή τους τίτλους ιδιοκτησίας που αναγνωρίσθηκαν στη συνέχεια ως νόμιμοι και ισχυροί με έναν από τους προβλεπόμενους τρόπους (Δικαστήρια ή Υπηρεσιακά Συμβούλια).
Επίσης, αρκετές εκτάσεις δεκτικές καλλιέργειας, παραχωρήθηκαν σε μικροϊδιοκτήτες για γεωργική καλλιέργεια. Κάποιες παραχωρήθηκαν, επίσης, για αποκατάσταση κτηνοτρόφων.
Το μέγιστο, πάντως, ποσοστό της χερσαίας περιουσίας, παρέμεινε στην κυριότητα του Ελληνικού Δημοσίου. Να αναφερθεί, μάλιστα, ότι το Δημόσιο δεν χρειαζόταν να αποδείξει τα δικαιώματα κυριότητας επί της περιουσίας του, ενώ, απεναντίας, οποιοσδήποτε τρίτος διεκδικητής, έπρεπε να αποδείξει τα δικαιώματά του κυριότητας σε κάθε διεκδικούμενη έκταση, με νόμιμο τρόπο. Ειρήσθω, ότι καταχράστηκα επί της δημόσιας περιουσίας δεν χωρεί. Η προστασία αυτής της τεράστιας περιουσίας παλαιότερα ανήκε στη δικαιοδοσία των οικονομικών εφοριών αρχικά και στη συνέχεια στις Δασικές Υπηρεσίες.
Αεροφωτογραφίες και κτηματολόγιο δεν υπήρχαν. Έτσι, άρχισε μια συστηματική καταπάτηση της δημόσιας περιουσίας από επιτήδειους καταπατητές, η οποία συνεχίζεται μέχρι σήμερα.
Ως γνώστης του αντικειμένου, μπορώ να βεβαιώσω ότι τα όπλα των καταπατητών, ήταν ισχυρότερα από αυτά των υπαλλήλων, διότι διέθεταν συμβόλαια που συντάχθηκαν με παράνομο τρόπο και μαρτυρίες ψευδομαρτύρων, ότι ήταν κύριοι και κάτοχοι των καταπατημένων εκτάσεων, πριν από πάρα πολλά χρόνια.
Ακόμα και στις περιπτώσεις που κέρδιζε το Δημόσιο, δεν υπήρχε η πολιτική βούληση για την περιφρούρηση των εκτάσεων αυτών. Τεράστιες εκτάσεις καταπατήθηκαν και οικοπεδοποιήθηκαν. Φιλέτα εκτάσεων μεγάλης αξίας περιήλθαν στην κατοχή επιτηδείων που πλούτισαν σε βάρος του κοινωνικού συνόλου. Κτίστηκαν ολόκληρες συνοικίες, εντελώς άναρχα και χωρίς κανένα σχέδιο. Προσβάσεις σε παραλίες αποκλείστηκαν. Κτίσματα βρέθηκαν μέσα σε ρέματα και χείμαρρους.
Έτσι, πρόσφατα θρηνήσαμε μεγάλο αριθμό θυμάτων στο Μάτι και στη Μάνδρα, λόγω της εγκληματικής ανοχής του Κράτους.
Διάβασα ότι στην Αττική, μετά από όλα αυτά, κρίθηκαν κατεδαφιστέα 3.300 παράνομα κτίσματα. Από αυτά, κατεδαφίστηκαν μόνο 30. Ήδη, επίκειται-για πολλοστή φορά – η νομιμοποίηση αυθαιρέτων. Έρχονται εκλογές βλέπεις… Αυτό γίνεται συνέχεια, από συστάσεως του Ελληνικού Κράτους.
Τώρα, μετά από όλα αυτά, επιχειρείται να γίνει κτηματολόγιο. Κάτι που έπρεπε να γίνει εδώ και 100 χρόνια, για να είναι ξεκαθαρισμένα τα πράγματα στο ιδιοκτησιακό ζήτημα. Γιατί άραγε δεν γινόταν επί τόσα χρόνια; Μήπως για να διευκολύνει τη ρεμούλα σε βάρος της περιουσίας του δημοσίου;
Στο μεταξύ, πολύς κόσμος θα ταλαιπωρηθεί και θα τρέχει στα δικαστήρια για τις ιδιοκτησίες του, επειδή το Ελληνικό Δημόσιο δεν έκανε σωστά τη δουλειά του.
Υπάρχουν νησιά όπου έγινε το κτηματολόγιο και δηλώθηκε μόνο το 5%-20% των ιδιοκτησιών, επειδή οι υπόλοιπες είναι καταπατημένες. Όσο δεν γινόμαστε ένα κανονικό κράτος, στο οποίο οι νόμοι ψηφίζονται για να τηρούνται και όχι το αντίθετο, το ίδιο θα γίνεται πάντοτε.
Από τον Σωτήρη Απ. Παπαποστόλου, συνταξιούχο δασοπόνο
