Μερικές παρατηρήσεις:
-Ό,τι αμύγδαλο έδεσε, ελάχιστο στο σύνολο, προήλθε από τις πρώτες επικονιάσεις - γονιμοποιήσεις στην ίδια ποικιλία (πχ. Τέξας).
-Η «Τέξας» επειδή άνθισε μία εβδομάδα νωρίτερα από τη Φερρανιές έχει ένα μικρό δέσιμο, ακόμη και σε δένδρα που είναι προσβεβλημένα από τη μη παρασιτική απώλεια των οφθαλμών (η Φερρανιές όχι).
-Οι πρώιμες τοποθεσίες έχουν ένα πενιχρό δέσιμο, οι όψιμες όχι.
-Στα κεφαλάρια που υπάρχουν διάσπαρτα ντόπια δένδρα, που άνθισαν πρώιμα, έχουμε καλό δέσιμο (φυσικά και σοβαρή προσβολή από μονίλια γιατί δεν ψεκάζονται) εν αντιθέσει με τα παρακείμενα δένδρα του συστηματικού δενδρώνα με τις συμβατικές οψιμανθείς ποικιλίες που το δέσιμό τους είναι ανύπαρκτο.
-Η πρωιμότητα ποικιλίας, τοποθεσίας κ.λπ. βοήθησε στην καρπόδεση. Άρα ο ζημιογόνος παράγοντας επέδραμε όψιμα.
-Τα αμύγδαλα έφθασαν σε ένα μέγεθος μεγάλου ρεβιθιού, σταμάτησαν την αύξηση και έπεσαν ή και εκεί που υπάρχουν ακόμη πέφτουν με το παραμικρό άγγιγμα.
-Δεν παρατηρείται μεταχρωματισμός στην ψίχα.
-Η επικονίαση στην αμυγδαλιά γίνεται σχεδόν αποκλειστικά από τις μέλισσες. Η επικονίαση επηρεάζεται από τις καιρικές συνθήκες (θερμοκρασία, άνεμος, βροχή).
-Το φαινόμενο της ακαρπίας είναι γενικό με κάποιες νησίδες καρπόδεσης και τέτοια «πλημμυρικά» αποτελέσματα προκαλούν μόνο οι κλιματικοί παράγοντες και όχι άλλες αιτίες (πχ. προβλήματα θρέψης, φυτοπαθολογικά, αστοχίες στο κλάδευμα κ.λπ.).
-Τα δένδρα από θρεπτικής και φυτοπαθολογικής άποψης είναι σχεδόν άψογα.
-Οι αμυγδαλοπαραγωγοί της περιοχής κουβαλάνε μία απίστευτη εμπειρία, είναι συνεργάσιμοι, ακολουθούν τις επιταγές της επιστήμης. Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται ένας οργασμός εδαφοαναλύσεων και φυλλοδιαγνώσεων. Η μεταχείριση των δένδρων είναι ορθή από κάθε άποψη.
-Η Γεωργία είναι βιολογία και οικονομία. Η βιολογία κατ' εμέ περιγράφεται από τρεις λέξεις: μάλλον, περίπου και εξαρτάται. Το να επιχειρήσεις να εγκλωβίσεις τη βιολογία σε αυστηρά πλαίσια και απόλυτες τιμές είναι ανοησία. Όταν η βιβλιογραφία αναφέρει ως όριο θερμοκρασίας για πρόκληση ζημιάς στο καρπίδιο τον -1,1 βαθμό Κελσίου και εσύ, ενώ καταγράφεις θερμοκρασία 0,6 περιχαρακώνεσαι αφοριστικά και απόλυτα στην πρώτη, τότε δύο εκδοχές συντρέχουν: ή είσαι ημιμαθής ή προκατειλημμένος. Πόσο μάλιστα όταν ο -1,1 βαθμός είναι ο μέσος όρος της διασποράς των τιμών και όταν γνωρίζουμε πολύ καλά ότι ενώ γύρω από τον μέσο όρο περιστρέφονται όλες οι τιμές, ελάχιστες απ'αυτές συμπίπτουν με την αφεντιά του.
Βρισκόμαστε μπροστά σε ένα πραγματικό γεγονός πέρα από σενάρια και υποθέσεις, αυτό της ολοκληρωτικής καταστροφής και της απόγνωσης των αμυγδαλοπαραγωγών. Επίσης βρισκόμαστε μπροστά στην πιθανή έναρξη αντιπαράθεσης ανάμεσα στους παραγωγούς και στον ΕΛΓΑ. Είναι ή δεν είναι παγετός, ήταν ή δεν ήταν στην άνθηση, ήταν ή δεν ήταν στο καρπίδιο, είχε πέσει ή δεν είχε πέσει το «ντύμα»-κάλυκας και πάει λέγοντας. Και όλα αυτά γιατί δεν έχει εκσυγχρονιστεί αυτός ο έρμος κανονισμός του ΕΛΓΑ ώστε να καλύπτει κάθε ζημιογόνο αίτιο. Όλοι μιλούν για μεταρρυθμίσεις -τρομάρα τους- παραβλέποντας το πιο απλό χαρακτηριστικό τους που είναι το θετικό περιεχόμενο, δηλαδή η βελτίωση της ζωής των συναθρώπων μας. Δεν είναι μεταρρύθμιση φυσικά η φτωχοποίηση των πολιτών. Τώρα είναι η ώρα να αποδείξουν όλοι αυτοί οι «επί τόπου» συμπάσχοντες βουλευτές, υπουργοί, πρωθυπουργοί ότι νοιάζονται πραγματικά για την ατμομηχανή της ανάπτυξης όπως χαρακτηρίζουν τον πρωτογενή τομέα και τους ανθρώπους που τη διακονούν. Οι αγρότες δεν έχουν ανάγκη από φωτογραφίες με τους παράγοντες σε σταθερά κλισέ με χούφτες γεμάτες χαλάζι ή πεσμένα καρπίδια.
Αυτές οι εικόνες πρέπει να εξαφανιστούν από τα πρωτοσέλιδα γιατί ξεχειλίζουν από υποκρισία.
Κύριοι υπεύθυνοι. Τώρα έχετε την ευκαιρία για μία επιτέλους πραγματική μεταρρύθμιση. Εδώ και τώρα αλλαγή του κολοβού κανονισμού του ΕΛΓΑ. Έχετε τα κότσια; Τολμήστε το. Πού θα βρείτε τα χρήματα; Εκεί που τα βρίσκετε για τους εξοπλισμούς, τα δημόσια έργα, την υγεία, τα θαλασσοδάνεια κ.λπ.
Και κάτι τελευταίο. Για να βρίσκει ο αστός την αμυγδαλόψιχα στην καθημερινότητά του (στις σοκολάτες, στα κουφέτα, στη συνοδεία του ποτού, στα γλυκίσματα κ.λπ. κ.λπ.) κάποιοι συνάνθρωποί μας πεθαίνουν και ανασταίνονται κάθε μέρα με το βλέμμα τους στραμμένο στον ουρανό. Αξίζουν την πραγματική στήριξή μας.
Ευχαριστώ για τη φιλοξενία.
Μπαμνάρας Γιώργος, γεωπόνος
