Αυτό ισχύει και για την πνευματική σοφία…
Η Δημιουργία σηματοδοτήθηκε με το Φως, από τότε και στο εξής το σκοτάδι προσδιορίζεται μέσα από την άρνηση, την απουσία του φωτός. Η παραπάνω αναφορά γίνεται έτσι θεωρητικά για να δούμε το θαύμα του Αγίου Φωτός (όχι κοσμικού).
Χιλιάδες προσκυνητές βιώνουν το θαύμα της Αφής Του, το Μ. Σάββατο κάθε χρόνο στον Ναό της Αναστάσεως (έχουν γραφεί επανειλημμένως).
Δεν υπάρχει τίποτε ύποπτο αφού ο Πανάγιος Τάφος ελέγχεται σχολαστικώς, όχι μόνο από ορθοδόξους, αλλά και εκπροσώπους άλλων δογμάτων.
Το γεγονός του Αγίου Φωτός συνεχίζει να συγκινεί και να προκαλεί αντιδράσεις, συζητήσεις, αντιγνωμίες… η σημαντικότερη ίσως ιδιαιτερότητά του αυτή που προκαλεί τις έριδες, είναι ότι την αφή του μπορεί να πραγματοποιήσει μόνον Ορθόδοξος Πατριάρχης (μέχρι στιγμής ορθόδοξοι και Ελληνες). Δεν είναι λίγοι αυτοί που αντιδρούν στο «προνόμιο» χρησιμοποιώντας με όποιον τρόπο μπορούν σήμερα το ισραηλινό κράτος, παλαιότερα των Οθωμανών.
Μέχρι και συμφωνία υπάρχει, αν κάποια χρονιά δεν καταφέρει να πάρει το Άγιο Φως ο Ορθόδοξος Πατριάρχης, να χάσει για πάντα το δικαίωμα. Τρεις φορές έγιναν προσπάθειες να αναλάβουν την Αφή του Αγίου Φωτός μη Ορθόδοξοι Επίσκοποι καταλήγοντας σε αποτυχία. Το έτος 1187 ο Σουλτάνος Salahad-Din που κατέλαβε την Ιερουσαλήμ, ήθελε να παρακολουθήσει την τελετή της Αφής.
Όταν έφθασε στον χώρο, η ουράνια φλόγα «χαμήλωσε» ξαφνικά, οι συνοδοί του το σχολίασαν πως δημιουργήθηκε με δόλια μέσα, ο Σουλτάνος προσπάθησε να σβήσει το καντήλι τρεις φορές, δεν το κατάφερε. Ταραγμένος προφήτεψε, «σύντομα θα πεθάνω ή θα χάσω την Ιερουσαλήμ».
Το 1579 εκδηλώθηκε η Θεία Βούληση στο θέμα της Αφής.
Οι Αρμένιοι πλήρωσαν τους Τούρκους που κατείχαν τους Αγίους Τόπους να αναστείλουν την άδεια που είχαν δώσει στον ορθόδοξο Πατριάρχη να μπει στο εσωτερικό του Τάφου, και το πέτυχαν, όλοι γνωρίζουν το θαύμα που ακολούθησε, και οι Αρμένιοι έφυγαν ντροπιασμένοι.
Η προσευχή του Πατριάρχη και των πιστών έφεραν το φως από ψηλά, η σχισμένη και καπνισμένη κολόνα μαρτυρούν την αλήθεια.
Ο «Διαφωτιστής» του γένους Αδαμάντιος Κοραής από το γραφείο του στο Παρίσι λάμβανε κι έδινε εντολές… με άλλους ορθολογιστές και πολιτικάντηδες, όλοι φανατικοί πολέμιοι του θαύματος (Καλβινιστές).
Υπήρξαν εντονότατες επιθέσεις Δυτικών με σκοπό την επιβολή τους στους τόπους των προσκυνημάτων, καθ’ υπόδειξη του Βατικανού.
Έτσι καταλαβαίνουμε τους σκοπούς και τα συμφέροντα που εξυπηρετούν όλα τα τεχνάσματα προκειμένου να πλήξουν την ορθόδοξη εκεί παρουσία…
Κατά καιρούς διαβάζουμε ή ακούμε από τα Μ.Μ.Ε. κάποιους πολέμιους, επιδεικνύοντας με αλαζονική αυτάρκεια την «παντογνωσία τους» να κάνουν «σκόνη» το θαύμα.
Αλήθεια!... Στην εποχή της άκρατης και ανεξέλεγκτης τεχνολογίας γιατί καταφεύγουν στον αναπτήρα… κάποιοι «συγγραφείς»; (μήπως γιατί τους στοιχίζει ελάχιστα αργύρια η διαφήμιση;).
Αυτό που εδώ και αιώνες καμία λογική δεν μπορεί να εξηγήσει, ωστόσο συμβαίνει, είναι αυθεντικό. Η εσωτερική δυναμική των ανθρώπων που δημιουργείται απ’ αυτό το βίωμα και την εμπειρία, είναι δύσκολο να παραγκωνιστεί με ορθολογισμούς.
Αλίμονο αν εξορίζαμε από τη ζωή μας αυτό το θαύμα μόνο επειδή είναι Μυστήριο… Το φως άλλωστε αποτελεί την κοσμική εικόνα του Μεγάλου Φωτός του ίδιου του Θεού.
Αν θέλουμε να ξεφύγουμε από τα όρια της πεζής καθημερινότητας, ας προσευχηθούμε, “Φώτισον μου το σκότος”… (Αγ. Γρηγ. Παλαμάς).
Ίσως αν συνταχθούμε με το Φως, θα μπορέσουμε να κοιτάξουμε πίσω από το Μυστήριο, κατακτώντας την πολυπόθητη ΓΝΩΣΗ ΤΟΥ…
Από τη Χρυσαυγή Καπέλλα – Παπαδημητρίου
