Το πιο σημαντικό πράγμα όταν πας να αναλάβεις μια θέση ευθύνης, είναι να αξιοποιήσεις τα «εργαλεία» που έχεις στη διάθεσή σου.
Λέω λοιπόν: Θέλουμε οι άνθρωποι τους οποίους ψηφίζουμε να μπαίνουν εκεί και να κάνουν τη δουλειά τους και όχι να αγωνιούν για την καρέκλα τους και πώς να την κρατήσουν...
Άρα προσοχή και εγρήγορση από όλους εμάς.
Η Μεταρρύθμιση του θεσμικού πλαισίου της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, προσβλέπει στην εμβάθυνση της Δημοκρατίας και στην ενίσχυση της συμμετοχής, προσδοκά δε στη βελτίωση της οικονομικής και αναπτυξιακής λειτουργίας των Δήμων.
Μάλιστα ο νέος νόμος 4555/2018 με την ονομασία «ΚΛΕΙΣΘΕΝΗΣ», αναφερόμενος στον μεγάλο Αθηναίο πολιτικό φαντάζομαι θα είναι δύσκολο να αποτύχει...
Η τωρινή κυβέρνηση πανηγυρίζει για το μεγάλο επίτευγμα, αρνούμενη κάθε είδους κριτική.
Πώς λοιπόν μπορούμε να είμαστε τόσο σίγουροι για το αποτέλεσμα, όταν όλες οι προηγούμενες προσπάθειες με τον Θησέα, τον Καλλικράτη, τον Καποδίστρια «έστησαν» στον τοίχο δημάρχους και δήμους, κάνοντάς τους μικρά αδύναμα εκτελεστικά όργανα της κεντρικής εξουσίας, χωρίς λεφτά, με ευθύνες, ένα αμορτισέρ για να κρατάει τους κραδασμούς μιας ολόκληρης κοινωνίας;
Η άλλη πλευρά του Νόμου... Απλή Αναλογική και ο μύθος της!
Ταξιδεύοντας στο εξωτερικό με την επαγγελματική μου ιδιότητα, σχημάτισα την εντύπωση πως για παράδειγμα η Δανία, η Σουηδία, η Γαλλία ακόμη και η Ρωσία έχουν μεγαλύτερη κουλτούρα συνεργασιών και συνθέσεων σε μεγάλο μέρος της πολιτικής και της κοινωνίας.
Στην Ελλάδα του 2019 που δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε ούτε για το αυτονόητο, η χρονική συγκυρία ψήφισης του Νόμου κατά την άποψή μου, θα είναι δημιουργός πολιτικής ανωμαλίας που θα έχει αντίκτυπο στη λήψη αποφάσεων, μιας και ο κάθε δήμαρχος θα πρέπει να συνδιαλέγεται με διαφορετικές πολιτικές και απόψεις, μη έχοντας την πλειοψηφία στο Δημοτικό Συμβούλιο.
Ας μην πέφτουμε από τα σύννεφα και ας πατήσουμε γερά στη γη. Αν σκεφτούμε λογικά και βλέποντας το προφανές, ότι π.χ. στον Δήμο Τεμπών, όπου κατοικώ, για να υλοποιηθεί ένα μεγάλο έργο με τις χρονοβόρες διαδικασίες του δαιδαλώδους κρατικού μηχανισμού που δημιούργησαν οι προηγούμενοι «φωστήρες νομοθέτες», το αποτέλεσμα για τον πολίτη έρχεται μαζί με το χαρτί συνταξιοδότησης.
Μάταια οι μικρές εκλάμψεις κάποιων αυτοδιοικητικών που με πείσμα και κόντρα απέναντι στον «ωχαδερφισμό» και την τροχοπέδη του υδροκέφαλου Αθηναϊκού κράτους, καταφέρνουν κάποιες επιτυχίες που στο τέλος, μένουν ανενεργές γιατί η εποχή έχει ήδη ξεπεράσει την ανάγκη τους.
Παγίδα, για τον δημότη που 9 χρόνια αιμορραγεί, χτυπημένος από την κρίση, έχοντας μοναδική διέξοδο στις κοινωνικές δομές που του παρέχουν τα βασικά, έστω και αυτά για να επιβιώσει.
Παγίδα, για τον αυτοδιοικητικό που πρέπει κάθε φορά να λύνει παζλ συσχετισμών και συμπεριφορών, πολιτικών ακροβατισμών για να πάρει μια απόφαση.
Παγίδα για τον ηλεκτρονικά αναλφάβητο, που δεν θα μπορεί να έχει πρόσβαση στη νέα εποχή διακυβέρνησης.
Στην επόμενη εκλογική διαδικασία για τον Δήμο, και την Ευρώπη η ψήφος είναι η δύναμή μας.
Μας αξίζει κάτι καλύτερο, μας το χρωστάνε εδώ και καιρό.
Όχι λοιπόν στις ιδεοληψίες... σωστή επιλογή.
Από τον Αστέριο Γερογιάννη, σκηνοθέτη-Ε.Ε.Σ. εκπρόσωπο FERA-MEI
