Υπάρχουν όμως τα δεδομένα και οι προϋποθέσεις που πρέπει να εκπληρούνται, ώστε ο Ευρωπαίος και ασφαλώς και ο Έλληνας πολίτης, να κάνει την πλέον καλύτερη επιλογή των προσώπων αυτών που θα τον εκπροσωπήσουν στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Θεωρώντας πως είναι πολύ μικρός ο αριθμός των πολιτών που είναι πλήρως ενημερωμένοι, τόσο για τη δομή όσο και για την οργάνωση και λειτουργία των διαφόρων οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κρίνεται απαραίτητη η άμεση ενημέρωσή των, μέσω του έντυπου και ηλεκτρονικού Τύπου με πρωτοβουλία της κεντρικής εξουσίας.
Νομίζω πως μετά από 30 και πλέον χρόνια συμμετοχής της χώρας μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση αυτό αποτελεί για τους πολίτες κάτι εκ των ων ουκ άνευ.
Παρακολουθούμε όμως κυρίως τα δύο μεγάλα κόμματα να αρθρώνουν πολιτικό λόγο που απέχει παρασάγγες από ζητήματα αφορούντα την Ευρώπη, αλλά και να προβαίνουν σε επιλογές προσώπων με στόχο τον εντυπωσιασμό και μόνο, που πολλές εκ των υστέρων αποδεικνύονται άκρως προβληματικές. Σε ό,τι αφορά στον ΣΥΡΙΖΑ διαφαίνεται πως στρατηγικός του στόχος είναι η κατά το δυνατόν μικρότερη ποσοστιαία διαφορά από τη Ν.Δ που κατά πώς δείχνουν οι σφυγμομετρήσεις της κοινής γνώμης θα είναι ο νικητής των εκλογών. Αποτέλεσμα που θα δίνει όμως την ελπίδα στο κυβερνών κόμμα ότι θα μπορέσει να πάρει τη ρεβάνς στις εθνικές εκλογές. Σε ό,τι αφορά στη Ν.Δ. κύρια επιδίωξή της είναι η κατά το δυνατόν επίτευξη της μέγιστης διαφοράς από τον ΣΥΡΙΖΑ ,πράγμα που θα τη επιτρέπει να ασκεί τεράστια πίεση για όσο το δυνατόν πιο σύντομες εθνικές εκλογές. Σε ό,τι αφορά στα μικρότερα κόμματα διαφαίνεται να αρκούνται σε μία αξιοπρεπή εμφάνιση.
Είναι όμως το διακύβευμα των προσεχών Ευρωεκλογών η ποσοστιαία εκπροσώπηση ενός εκάστου κόμματος ή κάτι πολύ σημαντικότερο όχι μόνο για τους Έλληνες πολίτες αλλά για το σύνολο των Ευρωπαίων πολιτών;
Παρατηρώντας τον πολιτικό χάρτη της Ευρώπης, κυρίως μετά την οικονομική κρίση που σάρωσε την Ελλάδα, την Κύπρο, την Πορτογαλία, και την Ιρλανδία παρατηρείται έξαρση στην εκδήλωση τόσο του δεξιού όσο και του αριστερού λαϊκισμού σε πλείστα όσα κράτη της Ένωσης. Πολιτικοί σχηματισμοί που λίαν επιεικώς χαρακτηρίζονται ως Ευρωσκεπτικιστές αμφισβητώντας συνολικά το ευρωπαϊκό οικοδόμημα επιτίθενται στους θεσμούς του με αντικειμενικό στόχο την αποδόμησή του. Αντλώντας τη δύναμή τους από τη δυσαρέσκεια για τις εφαρμοζόμενες πολιτικές λιτότητας, την υποχώρηση του κράτους πρόνοιας, την παντελή έλλειψη αλληλεγγύης μεταξύ των κρατών, ψαρεύουν στα θολά νερά και εκμεταλλευόμενα κυρίως την οικονομική ανέχεια μεγάλου μέρους των πολιτών αυξάνουν τη δύναμή τους. Υπερτονίζοντας τον εθνικισμό, την ξενοφοβία και την κάθε είδους εθνική περιχαράκωση, πολεμούν την ευρωπαϊκή πολυπολιτισμικότητα και το ευρωπαϊκό κεκτημένο.
Έτσι το διακύβευμα των προσεχών Ευρωεκλογών είναι το αν τελικά θα επικρατήσουν οι πολιτικές δυνάμεις που συντάσσονται με τη συμμετοχή στην Ευρωπαϊκή Ένωση ή οι δυνάμεις της αμφισβήτησης και της διάλυσης. Οι δημοκράτες Ευρωπαίοι πολίτες που ασφαλώς αποτελούν την πλειοψηφία, γνωρίζουν πως στο πλαίσιο της λειτουργίας των θεσμικών της οργάνων, μπορεί να υφίστανται προβλήματα, όμως είναι βέβαιοι πως είναι πολύ καλύτερα με αυτή την Ευρώπη παρά χωρίς καθόλου Ευρώπη.
Το μεγάλο επίτευγμα των 28 ευρωπαϊκών λαών να ενωθούν σε έναν πολιτικοοικονομικό οργανισμό που αποτελεί πρότυπο συνεργασίας δεν θα πρέπει να αφεθεί σε κανενός είδους επιβουλή. Είναι καθήκον των δημοκρατικών πολιτών όλης της Ευρώπης. Η καθολική συμμετοχή και η ορθή επιλογή ας είναι τα όπλα των.
Από τον Θανάση Μπρισίμη, σμήναρχο ε.α
