Οι μνήμες του Βουκουρεστίου του 2008 είναι σήμερα περισσότερο επίκαιρες από ποτέ, ώστε να επαναχαράξουμε την εξωτερική πολιτική της χώρας με γνώμονα το εθνικό συμφέρον και όχι να γινόμαστε οι χρήσιμοι πρόθυμοι. Έχοντας την τιμή να εκπροσωπώ τη Νέα Δημοκρατία και να είμαι ομιλητής στη συνεδρίαση της Διάσκεψης, που αφορούσε τις εξωτερικές σχέσεις της ΕΕ με τα Δυτικά Βαλκάνια, τις πρώην Σοβιετικές χώρες της Ανατολικής Ευρώπης και τις ΗΠΑ, κατέθεσα στους εταίρους μας συγκεκριμένες προτάσεις, προκειμένου να προασπίσουμε, τόσο τα συμφέροντα της χώρας όσο και της ΕΕ, με ρεαλισμό.
Τα κράτη των Δυτικών Βαλκανίων διεκδικούν την ένταξή τους στην ΕΕ, αλλά οφείλουν να διασφαλίσουν, προηγουμένως, την εσωτερική τους σταθερότητα, την εδραίωση του κράτους δικαίου και την καταπολέμηση του οργανωμένου εγκλήματος, προκειμένου να γίνουν δεκτά στην ευρωπαϊκή οικογένεια. Στην Αλβανία, η Ελληνική Εθνική Μειονότητα διώκεται και τα δικαιώματά της καταπατώνται διαρκώς, με αποκορύφωμα την αρπαγή των μειονοτικών περιουσιών και την εντατικοποίηση των διώξεων, ιδιαίτερα έπειτα από τη δολοφονία του Κωνσταντίνου Κατσίφα. Η χώρα μας οφείλει να πει ένα ακόμη μεγάλο ΟΧΙ, επιδιώκοντας την αναστολή των ενταξιακών διαπραγματεύσεων, έως ότου οι Αλβανοί αλλάξουν συμπεριφορά και αντιμετωπίσουν τους Βορειοηπειρώτες αδελφούς μας σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο. Άλλο παράδειγμα είναι αυτό της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης, που αντιμετωπίζει το δομικό πρόβλημα των διεθνοτικών σχέσεων.
Σε σχέση με τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης και του Καυκάσου, στόχος πρέπει να είναι η εμβάθυνση της συνεργασίας μας χωρίς να προεξοφλείται η ένταξή τους. Δεν πρέπει, άλλωστε, να ξεχνάμε ότι Λευκορωσία και Αρμενία είναι μέλη ενώ η Μολδαβία παρατηρητής της Ευρασιατικής Ένωσης, στην οποία κυριαρχεί η Ρωσία. Οι προοπτικές της συνεργασίας της ΕΕ με τη νέα αυτή οντότητα καθίστανται εξαιρετικά σημαντικές, συναρτήσει της προώθησης της Κίνας προς δυσμάς μέσω του «Νέου Δρόμου του Μεταξιού», στον οποίο συμμετέχει η χώρα μας μέσω του λιμανιού του Πειραιά.
Στο επίπεδο του διεθνούς συστήματος σημειώνονται στρατηγικές αλληλεπιδράσεις μεταξύ ευρωατλαντικής και ευρασιατικής ολοκλήρωσης, οι οποίες, ενδεχομένως, θα επηρεάσουν τον διεθνή καταμερισμό ισχύος. Οι ΗΠΑ αποτελούν τον φυσικό σύμμαχο της ΕΕ, ανεξαρτήτως πολιτικών συγκυριών. Ειδικότερα, τώρα, που η Τουρκία στρέφεται βαθμηδόν προς την Ευρασία, η Ελλάδα έχει μία ιστορική ευκαιρία να αξιοποιήσει τη γεωπολιτική και γεωοικονομική της θέση και να αναβαθμιστεί διεθνώς, αφού συνιστά έναν αξιόπιστο και μοναδικό γεωστρατηγικό πυλώνα για τη Δύση, διατηρώντας, συγχρόνως, καλές σχέσεις με την Κίνα και τη Ρωσία.
Οι προκλήσεις για τα ευρωπαϊκά κράτη είναι πολλές, όπως και οι ευκαιρίες. Αφενός μεν, απαιτείται η άσκηση εναρμονισμένης και πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής σε ευρωπαϊκό και εθνικό επίπεδο. Αφετέρου, οφείλουμε να διακρίνουμε και να διαχωρίσουμε τις ακραίες φωνές από την αδήριτη ανάγκη ενίσχυσης της ευρωπαϊκής και εθνικής μας συνείδησης, προκειμένου να υπάρξει συνοχή στην Ευρώπη του μέλλοντος και να αντιμετωπίσουμε ισότιμα και ομόψυχα τις προκλήσεις στον 21ο αιώνα.
Από τον Χρήστο Κέλλα, αν. τομεάρχη Παιδείας, βουλευτή ΝΔ Ν. Λάρισας
