Διδάσκει η θέα του Σταυρού του Χριστού. Παρουσιάζει εποπτικά το ύψιστο μάθημα. Το μάθημα της απύθμενης αγάπης του Θεού, η οποία τον οδήγησε ως τη θυσία του Μονογενούς του Υιού. Διδάσκει και σώζει ο Σταυρός του Χριστού. Εξαγιάσθηκε από το πανάχραντο Σώμα και το πανάγιο Αίμα του Θεανθρώπου. Του μόνου με απόλυτη έννοια Άγιου και Αναμάρτητου. Δέχτηκε τις άκτιστες θείες ενέργειες. Τη χάρη του Θεανθρώπου, την οποία και ακτινοβολεί στον κόσμο ευεργετικά. Γι’ αυτό και τον επικαλούμαστε: «Σταυρέ του Χριστού, σώσον ημάς τη δυνάμει Σου». Ο σταυρός κατέχει εξέχουσα θέση στη χριστιανική πίστη και λατρεία.
Ό,τι ήλθε σε επαφή με τον Ζωοδότη Χριστό, εξαγιάστηκε από τη θεϊκή του Χάρη. Το βεβαιώνει το παράδειγμα της αιμορροούσης γυναίκας. Σταμάτησε η αιμορραγία της μόλις «ήψατο του ιματίου» του Χριστού. Και Πανάγιος Τάφος, που δέχθηκε το πάντιμο Σώμα του θεανθρώπου εκπέμπει ως τις ημέρες μας δύναμη. Το διαπίστωσε και το ομολόγησε η καθηγήτρια του Εθνικού Μετσόβειου Πολυτεχνείου Μαρία Μοροπούλου, επικεφαλής της ομάδας εργασίας αποκατάστασης των φθορών στον Πανάγιο Τάφο πριν έναν χρόνο. Δύναμη ανεξήγητη, που ακινητοποιούσε και τα μηχανήματά τους. Τα οποία, όταν τα ανέβαζαν επάνω, λειτουργούσαν κανονικά.
Μεγάλη η δύναμη του Τιμίου Σταυρού. Δι’ αυτού ήλθε η χαρά σε όλο τον κόσμο. Η χαρά της απολυτρώσεως και της σωτηρίας της ανθρωπότητας. Άπειρα τα θαύματα του «Ξύλου της ζωής». Τότε που υψώθηκε στον Γολγοθά, σκοτίσθηκε ο ήλιος, σείστηκε η γη, πέτρες ράγισαν, μνημεία ανοίχθηκαν και νεκροί αναστήθηκαν. Όταν η Αγία Ελένη ανέσκαψε τον λόφο του Γολγοθά και ανέσυρε από τα χώματα και τα λοιπά υλικά και σκουπίδια τρεις σταυρούς, αναγνωρίστηκε με θαύμα αναμεσά τους ο Σταυρός του Χριστού. Και στις μέρες μας, στην εποποιία του ’40, στρατιώτες μας, που έφεραν επάνω τους Τίμιο Ξύλο, επέστρεψαν από το Αλβανικό μέτωπο άθικτοι, ενώ οι χλαίνες τους ήταν διάτρητες. Πάντα ο Τίμιος Σταυρός θαυματουργεί. Εξακτινώνει τη χάρη και την ευλογία «του εν αυτώ υψωθέντος» Χριστού.
Δεν θαυματουργεί δε μόνον το Τίμιο Ξύλο, ο Σταυρός δηλαδή πάνω στον οποίο καρφώθηκε το πανάχραντο Σώμα του Θεανθρώπου, αλλά και κάθε Σταυρός. Από οποιοδήποτε υλικό και αν είναι κατασκευασμένος. Και το σχήμα του Σταυρού, όταν γίνεται με πίστη και ευλάβεια, θαυματουργεί. Γι’αυτό είναι το ακαταμάχητο όπλο των πιστών. Ο αχώριστος συνοδίτης τους καθημερινώς και σε όλο το ταξίδι της επίγειας ζωής τους.
Ήλιος της Εκκλησίας ο Τίμιος Σταυρός, αφότου επάνω του δέχθηκε το πανάχραντο Σώμα του θεανθρώπου Χριστού. Αστράπτει και φωτίζει τον κόσμο με τη θεϊκή του δύναμη. Θερμαίνει τις ψυχές και τις γλυκαίνει. Τις εμπνέει αισθήματα μεγάλα και υψηλά. Το αποδεικνύει η ιστορία.
Εμπνεόμενοι από την πίστη στον Χριστό και ενισχυόμενοι από τη χάρη και βοήθεια του Σταυρού οι Άγιοι Μάρτυρες καταφρόνησαν τις απειλές των τυράννων και όρμησαν στα μαρτύρια και στον θάνατο. Καταφρόνησαν τον θάνατο. Ακόμη και μικρά αγόρια, μειράκια, όπως ο Άγιος Κήρυκος. Και μικρά κορίτσια, όπως λέει ο Άγιος Βασίλειος Σελευκείας.
Ο Σταυρός υπήρξε στη διαδρομή των αιώνων και είναι και σήμερα το καύχημα, η δύναμη και η ωραιότητα του έθνους μας. Με τη δύναμή του πορεύθηκε ως τώρα. Με αυτήν συνέτριψε εχθρούς κραταιούς και ανέκτησε την ελευθερία του, ύστερα από 400 χρόνια μαύρης σκλαβιάς. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Αλέξανδρος Υψηλάντης στην προκήρυξή του, που εξέδωσε στις 24 Φεβρουαρίου 1821, διακήρυξε: Η Ελλάς υψώνει το νικητήριον όπλον των ορθοδόξων, τον Τίμιον και Ζωοποιόν Σταυρόν και ενώπιον όλου του κόσμου κράζει μεγαλοφώνως: «Εν τούτω σημείω. Νικώμεν». Και ενενήντα χιλιάδες (90.000) γυναικόπαιδα στην καταστροφή της Χίου, όπως διηγείται ο ιστορικός Πουκεβίλ, απάντησαν περήφανα στον Βεχίτ Πασά που τους πίεζε να αλλαξοπιστήσουν: «Είμεθα Χριστιανοί … Δόξα εις τον Σταυρόν!».
Όμως τώρα άθεοι και υλιστές κυβερνήτες θέλουν να αποορθοδοξοποιήσουν τη χώρα μας. Με ισχνή κοινοβουλευτική πλειοψηφία επιδιώκουν την αποκαθήλωση του Τιμίου Σταυρού από το μαρτυρικό μας έθνος. Θέλουν να το απομακρύνουν από τη σκιά του Σταυρού. Να του αφαιρέσουν το διάδημα της Ορθοδοξίας. Και στη θέση του να τοποθετήσουν τι; Στέμματα και σύμβολα του υλισμού και της αθεΐας; Αυτή είναι η πρόοδος που θέλουν να φέρουν; Δηλαδή η οπισθοδρόμηση στην προχριστιανική βαρβαρότητα;
Ας ευχηθούμε να βρουν τον δρόμο τους.
Από τον Βασίλειο Χ. Στεργιούλη
