Το μήνυμα της 25ης Μαρτίου

«Το έθνος πρέπει να μάθει
να θεωρεί εθνικόν
ό,τι είναι αληθές»
Δ. Σολωμός

Η σημερινή Ελλάδα δεν θα έπρεπε να φοβάται τον καθρέφτη της. Επιπλέον πολύ θα ήθελα να πιστεύω ότι ύστερα από τόσους σπαραγμούς στην εθνική μας διαδρομή, θα μπορούσαμε πλέον να διαβάζουμε την ιστορία μας χωρίς έτοιμα από πριν συμπεράσματα, αλλά και χωρίς επιλεκτική μέθεξη στις τυφλές πορείες του ανθρώπινου πεπρωμένου.

Κι έχει αποδειχθεί ότι η ιστορία είναι ένα φοβερό σύμπλεγμα τάξης, αταξίας και οργάνωσης. Υπακούει σε χρόνους, σε καθορισμούς και σε τυχαία συμβάντα, όπου αδιαλείπτως αναδύεται η ταραχή και η φρενίτιδα. Οπότε το ιστορικό γίγνεσθαι, καθώς προχωρεί, παρουσιάζεται πάντοτε με δύο όψεις: Δημιουργία και καταστροφή, γενέσεις και γενοκτονίες, ήρωες αγωνιστές και εθνοκάπηλοι προδότες, πολιτισμός και βαρβαρότητα. Αναντίρρητα ο πολιτισμός καταπιέζει τη βαρβαρότητα, αλλά ποτέ δεν μπορεί να την εξαφανίσει.
Θα έπρεπε λοιπόν, εμάς ειδικά τους Έλληνες, να μας είχαν γίνει συνείδηση όλα ετούτα και να είχαμε αποφύγει διά παντός κάθε εθνική και πολιτική μας παθογένεια, εάν είχαμε μάθει να θεωρούμε εθνικό ό,τι είναι αληθές. Δυστυχώς δεν το έχουμε μάθει. Κι αυτός είναι ο λόγος που το έθνος μας ταλανίζεται επί αιώνες μέσα στους Ιστορικούς κλυδωνισμούς και κάθε φορά, στην προσπάθεια να βρει την ισορροπία του, βρίσκεται να χάνει κάτι απ’ την εθνική του υπόσταση.
Κοντολογίς, μία απ’ τις κυριότερες αιτίες, αν όχι η αποκλειστική, που ως Έλληνες δεν έχουμε μάθει το τι είναι ιστορικά αληθές, είναι το χωλό εκπαιδευτικό μας σύστημα. Ένα σύστημα που ουσιαστικά απ’ τη δικτατορία και εφεξής βαδίζει απ’ το κακό στο χειρότερο, δεδομένου ότι λίγο πολύ όλες οι κυβερνήσεις με περίσσια σπουδή φρόντισαν να επενδύσουν πάνω στην πολύπαθη παιδεία μας, τον λαϊκισμό και την ψηφοθηρία, αδιαφορώντας εντελώς για τις συνέπειες. Σχεδιασμοί πρόχειροι ή καιροσκοπικοί, προοπτικές ανύπαρκτες, αναιρέσεις επί αναιρέσεων, καπηλεύσεις επί καπηλεύσεων από τους εκάστοτε ιθύνοντες.
Μας έμαθαν βεβαίως ότι ρίζες του έθνους είναι η γλώσσα και κορμός η ιστορία του. Παράλληλα και ταυτόχρονα όμως έκαμαν τα αδύνατα δυνατά από τις ρίζες αυτές ν’ αποκόψουν κάθε ικμάδα με την κατάργηση της αρχαίας ελληνικής γλώσσας. Είναι τελικά ν’ απορεί κανείς με την εθνική μας ανευθυνότητα. Πού ακούστηκε άραγε, η γλώσσα που διδάσκεται σε κάθε πολιτισμένη χώρα να έχει καταργηθεί μέσα στην ίδια την κοιτίδα της! Αυτά τα φωτεινά μυαλά δεν μπόρεσαν να καταλάβουν ότι η γλώσσα αποτελεί την πλατφόρμα της εθνικής ιστορίας του κάθε λαού; Υπέροχα. Τώρα καταργούμε και τα λατινικά! Δηλαδή εξοστρακίζουμε απ’ την ελληνική εκπαίδευση τη βάση της πανανθρώπινης επιστήμης ως άχρηστη και περιττή, για να διδάξουμε ως χρήσιμη και αναγκαία τη λεγόμενη «Μακεδονική» γλώσσα; Δεν ξέρω αν ο γέρο Όμηρος φαντάστηκε ποτέ του πριν από 3.000 χρόνια ότι στις αμμουδιές του κατά τον 21ο μ.Χ. αιώνα θα ζούσαν Έλληνες πιο νήπιοι κι απ’ τους νηπίους συντρόφους του Οδυσσέα.
Σαν να μην έφταναν αυτά, πάνω στον κορμό του έθνους, την εθνική μας ιστορία, έχουν γίνει και εξακολουθούν να γίνονται τέτοιες υβριδικές επεμβάσεις, ώστε σε λίγα χρόνια φοβούμαι ότι οι Έλληνες δεν θα γνωρίζουν καν το τι είναι αληθές, άρα δεν θα μαθαίνουν οι επερχόμενες γενιές το τι πρέπει να θεωρείται εθνικόν! Εκτός εάν ορισμένα κέντρα αποφάσεων πασχίζουν να κάμουν τον Έλληνα να μην αντιλαμβάνεται τις εθνικές του απώλειες ή, αν τις αντιλαμβάνεται, να τις θεωρεί επιβεβλημένες.
Αρκετή ιστορική πλάνη έχουμε ήδη φορτωθεί μαζί με τη γλωσσική μας ένδεια. Γενιές και γενιές Ελλήνων έχουν ποτιστεί με το ψέμα και τη σκοπιμότητα. Ως παράδειγμα θα περιοριστώ στην επέτειο της εθνικής παλιγγενεσίας. Τιμήσαμε ως ήρωες όλους εκείνους που κατασπάραξαν το έθνος με τις πολιτικές τους πρακτικές: Τον αμοραλισμό, τη διασπάθιση του δημοσίου χρήματος, την εθνική προδοσία, την καπήλευση των ιδεωδών, το ψέμα, την απάτη, την εξόντωση των αγνών αγωνιστών. Όρα Μαυροκορδάτος, Κωλέττης, Κουντουριώτης και οι συν αυτοίς. Αντιθέτως, εκείνοι που έδωσαν στον αγώνα το είναι τους ολάκερο, για να κερδίσει η Ελλάδα την ελευθερία της θεωρήθηκαν κλέφτες, προδότες, ανθέλληνες. Έπρεπε να δολοφονηθούν. Και δολοφονήθηκαν από τους «ήρωες εθνοπατέρες» που έβλεπαν την επανάσταση ως πολυτελή δείπνα και δαντέλλες! Που ήθελαν την Ελλάδα αγγλικό προτεκτοράτο! Που έκαμαν τα αδύνατα δυνατά να μην ανήκει η Ελλάδα στους Έλληνες, όπως ονειρεύονταν ο Καποδίστριας, ο Κολοκοτρώνης, ο Ανδρούτσος, ο Καραϊσκάκης, ο Νικηταράς και οι συν αυτοίς. Τέτοια παραδείγματα η ιστορία μας έχει να επιδείξει άπειρα σε κάθε σταθμό της εθνικής μας πορείας. Το κακό είναι ότι ως λαός δεν έχουμε διδαχθεί απ’ τα λάθη μας. Η απορία είναι τι μέλλον μπορεί να έχει ένα έθνος με τις ρίζες του σε σήψη και τον κορμό του υβριδικά μεταλλαγμένο ….
Για την Ομάδα Ιστορικής Έρευνας
«Δημήτρης Αγραφιώτης»
Οδυσσέας Β. Τσιντζιράκος