Οι αγεφύρωτες διαφορές μας με τη FYROM συνιστούσε εμπόδιο για την πλήρη ένταξη της γειτονικής χώρας στις Ευρωπαϊκές και Ατλαντικές δομές. Μέχρι πρότινος κρατούσαμε το διαβατήριο εισόδου.
Η υπογραφή της Συμφωνίας των Πρεσπών και η κύρωσή της από την Ελληνική Βουλή άλλαξε τον ρου της ιστορίας. Απόρροια της πίεσης της διεθνούς διπλωματίας κληθήκαμε να επιλύσουμε το ονοματολογικό με τη FYROM. Προφανώς και δεν αρκούσε ότι εκατόν σαράντα κράτη είχαν αναγνωρίσει τη γείτονα χώρα με τον όρο «Μακεδονία». Εμείς έπρεπε ως κληρονόμοι της αρχαίας Ελληνικής Μακεδονίας να παραχωρήσουμε στοιχείο της ταυτότητάς μας, προκειμένου να εγκαταστήσουμε και να αναγνωρίσουμε οντότητα σε ένα νεοσύστατο κρατίδιο με ετερόκλητους πληθυσμούς. Ωστόσο, όχι μόνο η FYROM αναγνωρίζεται από τη χώρα μας ως «Βόρεια Μακεδονία» αλλά αναγνωρίζεται πως η χώρα αυτή κατοικείται από Μακεδόνες και όχι Βορειομακεδόνες πολίτες που μιλούν μια μακεδονική γλώσσα και όχι νοτιοσλαβική.
Ακόμη κι αν δεχτούμε την καλύτερη ερμηνεία του άρθρου 7 της Συμφωνίας -γιατί περί ερμηνείας πρόκειται-, οι γείτονες παραιτούνται του εξαρχαϊσμού και της διεκδίκησης της αρχαιοελληνικής κληρονομιάς, αλλά τους αποδίδεται η ιστορική αφήγηση των μεσαιωνικών και νεότερων χρόνων, κρίσιμη ιστορική περίοδος, καθότι έχει εκβολές έως σήμερα.
Περαιτέρω, στο εγγύς μέλλον, εμείς θα κληθούμε να μετονομάσουμε διάφορες εμπορικές και άλλες ονομασίες στο εσωτερικό της χώρας μας, κατόπιν προβαλλόμενων αξιώσεων και απαιτήσεων των γειτόνων κατά τρόπον ώστε να μην προκαλείται δήθεν σύγχυση ως προ το «Βόρεια Μακεδονία», γεγονός που θα μας ταπεινώσει.
Τη στιγμή, λοιπόν αυτή επιχειρείται μέσω διεθνών συνθηκών να γραφτεί ιστορία, πλην όμως η Ιστορία δεν ξαναγράφεται. Ποιοι είμαστε εμείς το έχει γράψει η Ιστορία, ποιοι είναι οι γείτονές μας ομοίως. Κατά συνέπεια, αν δεχτούμε ότι διανύουμε στιγμές ιστορίας προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι η βούληση του ελληνικού λαού αγνοείται προκλητικά.
Είναι γεγονός ότι η διαδικασία της κύρωσης της Συμφωνίας των Πρεσπών από την ελληνική Βουλή παράγει εκ των προτέρων αμετάκλητη δέσμευση της χώρας σε μια διεθνή συμφωνία επί τεράστιας κρισιμότητας εθνικού ζητήματος από μια Κυβέρνηση και μια Βουλή, στο τέλος της θητείας τους και χωρίς το περιεχόμενο της σχετικής συμφωνίας να περάσει από την κρίση του ελληνικού λαού. Διατυπώνονται ένθεν κακείθεν επιχειρήματα και αντεπιχειρήματα σχετικά με την επίμαχη Συμφωνία.
Η ιστορία δείχνει να γράφεται χωρίς εμάς καθώς η προκήρυξη των εκλογών θα είναι πρωθύστερη της κύρωσης και της αμετάκλητης δέσμευσης της χώρας μας. Τούτη όμως η πολιτική πράξη της μη ενεργοποίησης του μηχανισμού έκφρασης της βούλησης του ελληνικού λαού αντιστρατεύεται των κανόνων της κοινής λογικής και πολιτικής ηθικής.
Στους κληρονόμους, τελικά δεν δόθηκε ο λόγος…
Από τη Μαρία Γαλλιού,
δικηγόρο, υποψήφια βουλευτή ΚΙΝΑΛ
