Για άλλη μια φορά θα επιβεβαιωθεί ότι ο σοσιαλισμός, αυτό το νέο παιδί της ιστορίας, είναι χιλιάδες, εκατομμύρια φορές πιο όμορφος από τον καπιταλισμό, τον καταχραστή της ιστορίας».
Με αυτές τις φράσεις ολοκλήρωνε ο κ. Νίκος Κοτζιάς την εμβριθή μελέτη του των 90 σελίδων, που εκδόθηκε σε βιβλίο «Η Πολωνία και εμείς – Διαπιστώσεις και προοπτικές» το μακρινό 1981, σχετικά με τα προβλήματα που δημιουργούσε στο τότε κομμουνιστικό καθεστώς της Πολωνίας η «Αλληλεγγύη» και οι δυτικοί υποστηρικτές της, αναδεικνύοντας μία εξαιρετική προσωπική διορατικότητα, από την ανάποδη όπως αποδείχτηκε τα επόμενα χρόνια.
Είναι ο ίδιος κ. Νίκος Κοτζιάς, ο οποίος ως υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδος συνέβαλε στη σύνταξη και υπέγραψε το 2018 τη «Συμφωνία των Πρεσπών» μεταξύ Ελλάδος και ΠΓΔΜ. Υποτίθεται ότι από το 1981 μέχρι το 2018 ο ίδιος θα κατάλαβε ότι το πνευματικό του τέκνο για την Πολωνία ήταν καρπός ιδεοληψίας, η οποία δεν του επέτρεπε να αντιληφθεί την τότε πραγματικότητα και να εκτιμήσει αντικειμενικά την κατάσταση στη χώρα αυτή. Έτσι τα τελευταία χρόνια εμφανίζεται ως ρεαλιστής μεν, αυταπατώμενος δε.
Σε ένα πρόσφατο (2013) βιβλίο του «Ελλάδα αποικία χρέους - ευρωπαϊκή αυτοκρατορία και γερμανική πρωτοκαθεδρία», διαπιστώνει μεν ότι η Ελλάδα ως μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης / Ευρωζώνης έχει μετατραπεί σε αποικία χρέους, αλλά σαν απάντηση της χώρας μας προτείνει «Η πάλη για τη δημοκρατία στο εσωτερικό πρέπει να συνδυαστεί με την πάλη για μια Ευρώπη της δημοκρατίας, της ισοτιμίας, των δικαιωμάτων του πολίτη. Να συνδυαστεί με έναν σύγχρονο εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα…(!). Απαιτεί δηλαδή μια διαφορετική ΕΕ... Ο αυθεντικός δημοκρατικός ευρωπαϊσμός δεν μπορεί παρά να είναι ενάντια σε μια Γερμανία που δρα ως αυτοκρατορικό κράτος, ενάντια στη μετατροπή κρατών μελών της ΕΕ σε αποικίες χρέους».
Αυτήν την Ευρωπαϊκή Ένωση και ειδικά τη Γερμανία, που κατηγορεί για τα σημερινά δεινά της Ελλάδος, ο κ. Κοτζιάς αφενός έχει την αδικαιολόγητη αφέλεια μαζί με δικαιολογημένη αυταπάτη να περιμένει να γίνει δημοκρατική (από «αυτοκρατορική»), αφετέρου την υπηρετεί πειθήνια με την υπογραφή της «Συμφωνίας των Πρεσπών». Η πρόσφατη επίσκεψη της καγκελαρίου Μέρκελ στην Αθήνα είναι χαρακτηριστική του ποιος ενδιαφέρεται και πιέζει για την υπερψήφιση της επικύρωσής της στην Ελλάδα.
Η «Συμφωνία των Πρεσπών» εξυπηρετεί τα συμφέροντα της Γερμανίας και των ΗΠΑ (μέσω του ΝΑΤΟ), οι οποίες πάσχουν από χρόνια αντισοβιετική- αντιρωσική ψύχωση. Όταν οι Ευρωπαίοι το καλοκαίρι του 2015 διαπίστωσαν τις ταχυδακτυλουργικές ικανότητες της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ στο δημοψήφισμα και αργότερα βεβαιώθηκαν επιπλέον για τον τυχοδιωκτισμό του ΣΥΡΙΖΑ με την υπογραφή του τρίτου μνημόνιου, θεώρησαν ευκαιρία να τον υποχρεώσουν να τους εξυπηρετήσει και στο θέμα της ονομασίας της ΠΓΔΜ, ώστε το κράτος των Σκοπίων να ενταχθεί στον αντιρωσικό συνασπισμό.
Ο κ. Κοτζιάς αναδείχθηκε σε πρόθυμο και υπάκουο αρχιτέκτονα της «Συμφωνίας», επιδεικνύοντας ως κομματικό κάποτε και κυβερνητικό μέχρι πρόσφατα στέλεχος έναν ιδιαίτερο χαμαιλεοντισμό, από φανατικό πολέμιο των ΗΠΑ και ΝΑΤΟ το 1981 σε εξ ίσου φανατικό και πειθήνιο υπηρέτη τους το 2018. Μέχρι του σημείου στο κείμενο της «Συμφωνίας» να προβλέπεται η διεξαγωγή δημοψηφίσματος για την αποδοχή της στα Σκόπια, αλλά όχι στην Ελλάδα. Αποδεικνύοντας ότι για τους «συμμάχους» και «εταίρους» της η Ελλάδα θεωρείται δεδομένη με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, ακόμη και όταν υπάρχει διάσταση μεταξύ κυβέρνησης και λαού, σε αντίθεση με τα Σκόπια, όπου έγινε σχετικό δημοψήφισμα.
Εξαιρετικά ντροπιαστική ως προς τον αποκλεισμό δημοψηφίσματος η «Συμφωνία» για την Ελλάδα, όπως ντροπιαστική και η προσδοκώμενη μεθοδευμένη υπερψήφισή της στο ελληνικό κοινοβούλιο με οριακή και ισχνή πλειοψηφία. Ο κάθε σκεπτόμενος Έλληνας αντιλαμβάνεται ότι η επικύρωση μιας τέτοιου είδους διακρατικής συμφωνίας δεν είναι θέμα 151 θετικών ψήφων, αλλά πολύ περισσότερων. Όταν δε γνωρίζει ότι και στη Βουλή των Σκοπίων η «Συμφωνία» υπερψηφίστηκε οριακά, κάτι του μυρίζει άσχημα. Κάτι που δεν συμβαίνει όμως στη σημερινή κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, στον εκτός αυτής κ. Ν. Κοτζιά και στους βουλευτές που θα την υπερψηφίσουν, οι οποίοι στο μέλλον, όταν όλοι θα ονομάζουν «Μακεδονία» και όχι «Βόρεια Μακεδονία» το κράτος των Σκοπίων, θα δηλώνουν δήθεν έκπληκτοι ότι αυταπατήθηκαν.
* Από τον Κώστα Μεζάρη
