Ότι παρακολουθούμε, από τηλεοράσεως και σε ζωντανή μετάδοση τον άνθρωπο που σκότωσε το παιδί μας ή τον πατέρα μας, να βγαίνει από την πόρτα της φυλακής, θριαμβευτής και αδειούχος, ώστε να χαρεί μαζί με το δικό του παιδί και τη δική του οικογένεια τις γιορτές των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς. (Τέρμα ως εδώ ο εφιάλτης, για όσους αντέχουμε τον υποτιθέμενο σκληρό συλλογισμό... Επιστροφή αμέσως σε άλλες σκέψεις...).
ΣΤΗΝ τηλεόραση, οι «ειδικολόγοι» - μαϊντανοί επί όλων των θεμάτων που αφορούν την κοινωνία, στήνουν συζητήσεις, εκπομπές και αντιπαραθέσεις, κάνουν αναλύσεις, περί νομοθεσίας και δημοκρατίας. Άλλοι πιστεύουν πως έτσι πρέπει να γίνει, οι βαρυποινίτες να εξέρχονται με άδειες της φυλακής, η δικαιοσύνη να διαφυλάττει την πιστή εφαρμογή των νόμων και η πολιτεία το Σύνταγμα. Άλλοι πάλι σκέπτονται το εντελώς αντίθετο. Δεν μπορεί ένας καταδικασμένος σε ισάριθμα ισόβια δεσμά, για έντεκα δολοφονίες (!) να βγαίνει περιχαρής εν μέσω τηλεοπτικών συνεργείων, σαν «αστέρας της τηλεόρασης», με δηλώσεις και χειρονομίες νίκης, να πανηγυρίζει και να εναγκαλίζεται με ομοϊδεάτες του παρατρεχάμενους, προκαλώντας την κοινή αγανάκτηση στο πανελλήνιο - και τον γέλωτα (για το χάλι της χώρας μας) στο εξωτερικό - αλλά κυρίως τον πόνο ψυχής και την αηδία για τον ανώτατο θεσμό της δημοκρατίας στους συγγενείς των θυμάτων του.
ΟΜΩΣ στην πραγματικότητα, όλοι εμείς που φρίττουμε με την εικόνα του δολοφόνου να εξέρχεται προκλητικός και χαμογελαστός από τη φυλακή εν μέσω επευφημιών ομοϊδεατών του, έχουμε καταλάβει πως η δημοκρατία, για την οποία θα πρέπει να αισθανόμαστε υπερήφανοι ως Έλληνες, διάλεξε για μια ακόμα φορά να πάει με το μέρος του... Βαραβά, «σταυρώνοντας» την κοινή γνώμη και τους συγγενείς των δολοφονημένων.
ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΝΤΑΣ προσωπικά στον εφιάλτη, το μόνο που δεν μπορώ να υπολογίσω, είναι το πώς και με ποιον τρόπο θα ξεπλήρωνα τον λογαριασμό μου με τον φονιά, ρισκάροντας με τη σειρά μου την αίσθηση ικανοποίησης που θα ένιωθα εξερχόμενος των φυλακών να με υποδέχεται με ανακούφιση η «κοινή γνώμη» ύστερα από την καταδίκη μου - αν και πολύ αμφιβάλλω αν θα τύχαινε θετικής κατάληξης μια δική μου αίτηση για ολιγοήμερη άδεια - έξοδο από τη φυλακή.
ΟΡΙΣΜΕΝΑ θέματα σίγουρα δεν τα έπιασε καλά η δικαιοσύνη. Όσο «τυφλή» και να είναι, υποθέσεις όπως αυτή της διάπραξης 11 εκτελέσεων συνανθρώπων μας, θα πρέπει να εξαιρούνται των οιωνδήποτε νόμων ανθρωπιστικής προσέγγισης. Με τέτοιες προκλητικές αποφάσεις που αγγίζουν τις ευαίσθητες χορδές της κοινωνίας χάνεται η εμπιστοσύνη στον ανώτατο θεσμό και το περί δικαίου αίσθημα καταργείται.
Από τον Χρήστο Τσαντήλα
