Ο Θεός είχε οπωσδήποτε αμυδρώς φανερωθεί και στους ειδωλολατρικούς λαούς και πολύ περισσότερο στον Ισραήλ. Τώρα όμως, για πρώτη φορά, έχουμε την πλήρη φανέρωσή Του ως Τριαδικού Θεού: ο Πατέρας, ο οποίος με τη φωνή Του εξ ουρανών δείχνει την ευδοκία του στον Υιό του, στο δεύτερο πρόσωπο της Τριάδος, στον ενανθρωπήσαντα Ιησού Χριστό. Και η τρίτη θεία Υπόσταση: το Άγιο Πνεύμα, έκανε αισθητή την παρουσία Του με τη μορφή «περιστεράς», δηλωτική της καθαρότητας και αγνότητάς Του, εν ολίγοις της αγιότητάς Tου.
Εφάνη, λοιπόν, απεκαλύφθη ο Θεός. Μια ουσία, μια θεότητα, μια άκτιστη φύση και δύναμη. Αλλά «ταυτόχρονα» και τρία θεία Πρόσωπα, τρεις διαφορετικές – αλλά κατά φύσιν ενωμένες ασυγχύτως – Υποστάσεις. Ένας, λοιπόν, και τριαδικός ο Θεός μας. Τριάδα εν Μονάδι. Και Μονάς εν Τριάδι. Πώς γίνεται αυτό; Μυστήριο μέγα. Αν το κατανοούσαμε, τότε ο Θεός δεν θα ήταν πραγματικός, αλλά αποκύημα της φαντασίας μας ή, απλά, παράγωγο της λογικής μας. Ωστόσο, αυτός είναι ο άκτιστος και υπερβατικός Θεός και εμείς τα κτιστά και ταπεινά δημιουργήματά Του. Πόσο απέχουμε του Θεού… αλλά και πόσο μας προσέγγισε ο μέγας αυτός Θεός… Μέχρι το σημείο να κατέλθει όχι μονάχα στη φύση την ανθρώπινη, αλλά και στην πλήρη εξαχρείωση της φύσης αυτής μέσα στον τάφο. Για να την αναστήσει…
Ο Θεός είναι Φως. Άκτιστο Φως. Και με αυτό εργάζεται τη σωτηρία μας, τη θέωσή μας. Η ύψιστη αυτή τιμή απευθύνεται σε αγγέλους και ανθρώπους. Στα λογικά του δημιουργήματα δηλαδή. Δυστυχώς, όμως, συναντάει ο Θεός αυτός της αγάπης την άρνηση της διεστραμμένης ελευθερίας μας. Και έτσι από φως κάποιοι άγγελοι έγιναν δαίμονες και κάποιοι άνθρωποι συνεργάτες και θύματά τους. Σκότος δηλαδή. Ο Θεός όμως είναι το αιώνιο και άδυτο Φως. Και ολόχαροι μπορούμε να ελπίζουμε και να πορευόμαστε στην είσοδό μας μέσα σε Αυτό(ν).
Από τον Κ. Νούση
