Αυτή που θα αποτελούσε ισχυρό ανάχωμα κατά της επελθούσας οικονομικής μας καταστροφής.
Παρά ταύτα μυαλό δεν βάλαμε, αφού και τώρα επαναλαμβάνουμε το ίδιο έργο με διαφορετικό όμως τρόπο. Με τη χορήγηση υπό μορφήν χαρτζιλικίου ενός μικρού μέρους του αιματοβαμμένου πλεονάσματος του πληρωμένου απ’ όλον τον Ελληνικό λαό μέσω της ληστρικής άμεσης και κυρίως έμμεσης υπερφορολόγησης. Η οποία καταργεί τη διαχωριστική γραμμή πλουσίων και φτωχών, εργαζομένων και ανέργων, πεινασμένων και χορτάτων… Γιατί ο έμμεσος φόρος πληρώνεται απ’ όλους. Αφού το ψωμί, το γάλα, το λάδι… ως βασικά αγαθά διατροφής τα έχουν ανάγκη και οι φτωχοί. Άρα, στη δημιουργία του υψηλού πλεονάσματος συμμετέχει και ο οικονομικά ανήμπορος. Κι αυτό το ελάχιστο που του επιστρέφεται, δίκην μερίσματος, το έχει πληρώσει με αίμα…
Αυτό πρέπει να καταλάβουν οι πολίτες. Ότι το ευτελές κρατικό χαρτζιλίκι είναι παρμένο απ’ τους ίδιους και επιστρέφεται στο ελάχιστο ως κοινωνικό μέρισμα μεταβάλλοντας τους ανήμπορους σε επαίτες, αφού για την παραλαβή του απαιτείται μια χρονοβόρα διαδικασία… Αυτό όμως δεν πρόκειται να τους σώσει. Γιατί το αιματοβαμμένο αυτό πλεόνασμα, προϊόν της ληστρικής υπερφορολόγησης, δεν έχει καμία προοπτική επίλυσης των ζωτικών τους προβλημάτων. Με κυρίαρχο αυτό της ανεργίας. Γιατί δεν διατίθεται για επενδυτικούς και παραγωγικούς σκοπούς, που θα τονώσουν την οικονομία και θα δώσουν δουλειά στην μεταναστεύουσα νεολαία.
Από τα παραπάνω φαίνεται ότι η κρίση δεν μας δίδαξε τίποτα. Κυρίως δεν έμαθαν οι κυβερνώντες ότι τα προσωρινά και φτωχά βοηθήματα παγιώνουν ακόμα περισσότερο την ανεργία και τη φτώχεια. Αφού δε δίνουν καμία προοπτική μόνιμης ώθησης στην κίνηση της αγοράς, της ανάπτυξης και της οικονομίας. Που θα πατάξουν την ανεργία και θα αναθερμάνουν την οικονομία με την αύξηση των εσόδων του κράτους. Όχι βέβαια με την άγρια, επί δικαίων και αδίκων, υπερφορολόγηση αλλά με τις αξίες της ανάπτυξης και εργασίας. Έτσι το κράτος θα μπορεί να επιδίδεται σε έργα κοινωνικής πρόνοιας με βελτιωτικές παρεμβάσεις στη δημόσια υγεία και στη μείωση της οικονομικής επιβάρυνσης των ασφαλισμένων.
Νομίζω ότι αυτός πρέπει να είναι ο στόχος της εκάστοτε κυβερνητικής εξουσίας. Η προοπτική της ανάπτυξης και της εργασίας. Που με τις κατάλληλες και στοχευμένες μεταρρυθμίσεις θα μας ελευθερώσουν απ’ τα αιματοβαμμένα πλεονάσματα που δημιουργεί η ληστρική υπερφορολόγηση και θα οδηγήσουν το κράτος σε μια δίκαιη διαδικασία αυξήσεως των εσόδων του, ένας μέρος των οποίων θα διατίθεται στην κοινωνία και στην ενίσχυση της αμυντικής ικανότητας της πατρίδας μας.
Από τον Κων/νο Τσιρονίκο
