Κουβέντα δύσκολη, στο πλαίσιο της οποίας μπορούν να αναπτυχθούν πολλά επιχειρήματα αλλά και αντεπιχειρήματα που να αφορούν στους δρόμους που θα πρέπει να ακολουθήσει το ΚΙΝΑΛ.
Κάνοντας την παραδοχή πως αφού στρατηγικός στόχος του ΚΙΝΑΛ στις επόμενες εκλογές δεν μπορεί παρά να είναι η επιστροφή των πάλαι ποτέ ψηφοφόρων του στον δικό του πολιτικό χώρο, θα πρέπει ασφαλώς να επιλέξει αλλά και να γνωστοποιήσει και μάλιστα προεκλογικά, τις όποιες πολιτικές επιλογές σχεδιάζει να κάνει μετά τις εκλογές, ώστε να δημιουργούνται οι καλύτερες προς αυτόν τον σκοπό προϋποθέσεις επιτυχίας.
Η τοποθέτηση του Σταμάτη Μαλέλη πως μια κυβέρνηση Κυριάκου Μητσοτάκη θα φέρει τον όλεθρο στη χώρα, είναι ασφαλώς μια άκρως αυστηρή προσέγγιση, αλλά συνάμα ικανοποιεί σε μεγάλο βαθμό τα αντιδεξιά αισθήματα μεγάλου μέρους των παλαιών ψηφοφόρων του άλλοτε κραταιού ΠΑΣΟΚ. Ψηφοφόροι που μετά το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης βίωσαν πολιτικές πρωτόγνωρες αλλά και ξένες με το κόμμα που μέχρι τότε στήριζαν. Πολιτικές που τους ανάγκασαν να ταυτίσουν το ΠΑΣΟΚ με τη συντηρητική παράταξη. Αξίζει επιπλέον να σημειωθεί ότι η συγκυβέρνηση Σαμαρά- Βενιζέλου αν και από πολλούς χαρακτηρίσθηκε ως απαραίτητη για την χώρα, το μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων δεν την ενέκρινε, και αυτό φάνηκε από την τεράστια σε μέγεθος μετακίνηση προς τον ΣΥΡΙΖΑ.
Σε ό,τι αφορά όμως στην άποψή του στην ύπαρξη πολιτικής γειτονίας με τον ΣΥΡΙΖΑ και όχι με τη ΝΔ μόνον ως αντικειμενική και πολύ αληθής μπορεί να χαρακτηρισθεί, χωρίς όμως να αίρεται το γεγονός πως πολλές φορές όταν είχε την ευθύνη της διακυβέρνησης της χώρας άσκησε αντιλαϊκές και άκρως συντηρητικές πολιτικές.
Πέρα όμως από την άποψη του Σταμάτη Μαλέλη η ηγεσία του ΚΙΝΑΛ λαμβάνοντας υπόψη πως στην καλύτερη περίπτωση θα είναι τρίτο σε δύναμη κόμμα, έχει τρεις επιλογές.
Σαν πρώτη επιλογή διαφαίνεται ο μεγάλος συνασπισμός των Φιλελευθέρων με τους Σοσιαλδημοκράτες(ΝΔ-ΚΙΝΑΛ). Είναι μία κίνηση που μπορεί αφενός μεν να κρατήσει σε απόσταση παλαιούς ψηφοφόρους αλλά και να χαρακτηρισθεί άκρως επικίνδυνη καθότι μια αποτυχία της συγκυβέρνησης θα έχει ως επακόλουθο την απόλυτη αποσύνθεση του ΚΙΝΑΛ και την απόσβεσή του από τον πολιτικό χάρτη της χώρας. Η επιτυχία όμως ενός τέτοιου εγχειρήματος θα καταστήσει το ΚΙΝΑΛ εν δυνάμει σημαντικό παράγοντα της ομαλής πολιτικής ζωής του τόπου και συνδιαχειριστή της εξουσίας.
Ως δεύτερη επιλογή μπορεί να θεωρηθεί η αυτόνομη κάθοδος στις εκλογές με απροσδιόριστες τις κινήσεις της επόμενης μέρας. Αυτή μπορεί να κριθεί ως τακτική αμφιλεγόμενου αποτελέσματος καθότι η αμφιβολία για την επαύριον θα δρα ανασταλτικά στη διαδικασία επιστροφής των ψηφοφόρων.
Τέλος, η υιοθέτηση της άποψης Μαλέλη και η ευθεία ανακοίνωση της συμμετοχής για συγκρότηση και μόνον κεντροαριστερής κυβέρνησης, εμπεριέχει εκ των προτέρων κινδύνους που μπορούν να ενσκήψουν από αλαζονικές συμπεριφορές στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ που να καθιστούν αδύνατη τη συγκρότηση κυβέρνησης και δημιουργία αδιεξόδων. Για την αποφυγή ακριβώς αυτών των αδιεξόδων θα πρέπει να γίνει αντιληπτό από όλους τους εμπλεκόμενους, η σπουδαιότητα ανάληψης της διακυβέρνησης της χώρας και όχι ο περιορισμός στον ρόλο ελέγχου της εξουσίας. Πρέπει όμως να ληφθεί σοβαρά υπόψη πως η τρίτη επιλογή, προϋποθέτει την εκτέλεση επαναληπτικών εκλογών με την απλή αναλογική, πράγμα που θα χρεωθεί εξ ολοκλήρου το ΚΙΝΑΛ με απροσδιόριστες εκ των προτέρων επιπτώσεις.
Όμως οι μεγάλες αποφάσεις πολλές φορές απαιτούν και μεγάλα ρίσκα. Αν η συγκρότηση της μεγάλης κεντροαριστεράς παράταξης και η ανάληψη της εξουσίας από αυτή, κρίνεται από την ηγεσία του ΚΙΝΑΛ ως μείζων στόχος που θα είναι προς όφελος της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού, ας το ρισκάρει. Εξάλλου για όλους έρχεται κάποια στιγμή το δίλλημα να διαβούν ή όχι τον Ρουβίκωνα.
Θανάσης Μπρισίμης, σμήναρχος ε.α
