Η μία δύναμη χαίρεται όταν ο άνθρωπος κατέχεται από αισθήματα αγνά και θετικά, συμβατά με τη χριστιανική διδασκαλία. Η άλλη εκδηλώνεται με αρνητικές πρακτικές, με μίσος, χαιρεκακία και καταστροφή.
Τούτη την αντιμαχία των αντίρροπων δυνάμεων, οι αρχαίοι Ελληνες σοφοί, μας την έδειξαν πρακτικά, με πολλούς μύθους. Ποιος δεν γνώρισε τον μύθο της αρετής και της κακίας όταν η Αρετή και η Κακία προ του Ηρακλή, εξέθεσαν τις δυνάμεις και τους σκοπούς των; Και πως ο Ηρακλής, αδίστακτα πήρε τον δρόμο της αρετής; Χαρακτηριστικό όμως είναι και ο παρακάτω μύθος, που συμπλέει με την ανθρώπινη φύση. Κάποτε ένας παππούς θέλοντας να μεγαλώσει τον εγγονό του, με αρχές και ήθος, είπε στον εγγονό του «αγόρι μου μέσα μου και μέσα σου και σε όλον τον κόσμο υπάρχουν δύο λύκοι, που συνεχώς αντιμάχονται. Ο καλός και ο κακός ο λύκος. Ο κακός τρέφεται με μίσος και έχθρα, με αλαζονεία. Με βία, κακία και απονιά. Αντίθετα, ο καλός λύκος, τρέφεται και χαίρεται με την ειρήνη και την αγάπη. Με θετικά συναισθήματα και ανθρωπιά». Και τότε το παιδί ρώτησε: «παππού ποιος λύκος θα νικήσει»; Ά, λέει ο παππούς. Θα νικήσει αυτός που με τις πράξεις του ανθρώπου, θα τρέφεται περισσότερο. Αν εμείς κάνουμε πράξεις κακές, με αυτές θα τρέφεται και θα νικά ο κακός λύκος και ο κόσμος θα δυστυχεί. Αν όμως κάνουμε καλές πράξεις, με αυτές θα τρέφεται ο καλός λύκος και οι άνθρωποι θα ευτυχούν.
Ένας μύθος απλός και πολύ σοφός. Μακάρι όλοι μας να εκπαιδεύουμε τα παιδιά μας, με παρόμοια μηνύματα. Και μακάρι να διδάσκονταν τέτοιοι μύθοι. Δυστυχώς όμως δεν φροντίζουμε να ταΐζουμε τον καλό λύκο. Το βλέπετε και εσείς. Παντού στον κόσμο πλεονάζει η κακία, η τροφή του κακού λύκου που θεριεμένος μας οδηγεί στη δυστυχία. Στην Ελλάδα μάλιστα, επιδιώκεται με την πιο τραγική πρακτική, η υπερτροφία του κακού λύκου. Ενώ έχουμε καταδικάσει τον καλό λύκο σε ασιτία περισσεύει το πνεύμα του κακού. Πλεονάζουν οι σκέψεις, οι κακουργίες, τα έργα του σατανά. Τα παιδιά μας με ανθελληνική μανία με όργανα τη φωτιά και το τσεκούρι, καταστρέφουν τα πάντα.
Φανταστείτε, πώς αυτή η γενιά του Ρουβίκωνα θα στελεχώσουν την αυριανή κοινωνία; Γυμνή από πίστη και αγάπη. Γεμάτη από κακία. Ενδεείς από ανθρωπιστικά αναλήμματα. Στην αρχή πολλοί έλεγαν, πως τα παιδιά έχουν θυμό και πρέπει να εκτονωθούν. Αντίθετα εθίστηκαν στη βία και τρέφουν το κακό θεριό. Είδατε να κάνει κάτι η πολιτεία; Για την πάταξή τους; Όπου κι αν γίνονταν τέτοιες ανταρσίες και έκτροπα, άμεσα θα τους έπιαναν, θα τους δίκαζαν και θα τους υποχρέωναν, να πληρώσουν τις ζημιές που προκάλεσαν. Ο καλός λύκος μένει άναυδος και πεινασμένος.
Νέοι με δαυλούς και με μολότοφ φωνάζουν έξω από τη MARFIN κάψτε τους, κάψτε τους. Και έκαψαν οι εγκληματίες τρία άτομα και ένα αγέννητο παιδί. Ποιον λύκο ταΐζει η δικαιοσύνη και η αστυνομία, όταν επί τόσα χρόνια δεν αποκαλύπτουν τους ήδη γνωστούς εγκληματίες;
Και κάτι το φανατικό και δύστροπο. Ποτέ και από κανέναν δεν έγινε κάποια εκδήλωση στη μνήμη των τραγικών θυμάτων της MARFIN. Κανείς δεν τους θυμάται. Ενώ κάθε χρόνο, γίνονται μνημόσυνα και εκδηλώσεις και καταστροφές, στη μνήμη του νεαρού Γρηγορόπουλου, που σκοτώθηκε από αστυνομικό, που ήδη εκτίει φυλάκιση πολλών ετών. Είναι να μην γελά ο κακός λύκος. Ασυναγώνιστες πατέντες βλακείας, φανατισμού και απανθρωπιάς. Πουθενά σε πολιτισμένα κράτη, δεν γίνεται αυτό το τραγελαφικό ραβαΐσι.
Ποιον λύκο ταΐζει το σκάνδαλο της NOVARTIS των αχρείων με τις άσπρες φορεσιές και τα λερωμένα χέρια; Πόσοι από τους εθνοπατέρες μας, ανεβαίνουν τα σκαλιά του ναού της δημοκρατίας άσπιλοι κι αμόλυντοι; Πόσοι εισέρχονται στην πολιτική φτωχοί και βγαίνουν ζάπλουτοι; Πόσα είναι τα πιράνχας εδώ και δεκαετίες της Ν.Δ. του Π.Α.Σ.Ο.Κ.. Από αυτούς διδάχτηκαν όλοι πώς να τρέφουν τον κακό λύκο.
Οι καιροί είναι δύσκολοι. Επικρατεί το κακό. Η τροφή του κακού λύκου. Χρέος καθενός μας είναι με τη λαλιά του, τη γραφίδα του, με όποια κοινωνική θέση κατέχει, με δράση, προσευχή και ενατένιση στο θέλημα ΕΚΕΙΝΟΥ, να ανατρέψουμε την ορμή της κακουργίας, τρέφοντας τον καλό λύκο.
* Από τον Κων/νο Ι. Παπακωνσταντίνου
